Η ΕΡΤ ξεκινά από απόψε Δευτέρα τη συνεργασία της με τη Φίνος Φιλμ. Διαφημίζει ότι κάθε εβδομάδα θα προβάλει μια ταινία. Είναι η… ρεβάνς που παίρνει, 49 χρόνια μετά, από τον πρώτο μεγάλο ανταγωνιστή της, την ΥΕΝΕΔ.
Το 1973 η ελληνική τηλεόραση είχε δύο κανάλια. Το ΕΙΡΤ (Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως) και την στρατιωτική ΥΕΝΕΔ (Υπηρεσία ΕΝημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων) η οποία με λιγότερη γραφειοκρατία είχε καταφέρει να πάρει τη «μερίδα του λέοντος» στο ψυχαγωγικό πρόγραμμα. Τι σήμαινε αυτό; Ότι και σήμερα: Το χρήμα από τις διαφημίσεις!
Τότε, μπορεί η ελληνική τηλεόραση να έκλεινε τα επτά χρόνια της, αλλά ο ελληνικός κινηματογράφος έδινε την τελευταία μάχη. Ήταν άνιση. Μπορεί να είχε μεγάλη οθόνη, χρώμα που έμοιαζε με όνειρο απατηλό για τα δύο κανάλια, αλλά είχε και εισιτήριο και προϋπόθεση να βγεις από το σπίτι.
Υήρχε και η περιφέρεια που δεν είχε τόσες διεξόδους, άλλωστε σπάνια οι αιθουσάρχες θα αναζητούσαν μια… παλιά ταινία για να φιλοξενήσουν στις αίθουσες τους. Οι αγαπημένες, σήμερα, ταινίες περίμεναν καρτερικά στα κουτιά…
Η «μικρή οθόνη» είχε καθιερωθεί ως υπ’ αριθμόν ένα μέσο ψυχαγωγίας.
Ο Φιλοποίμην Φίνος, οηγέτης των Ελλήνων παραγωγών θεωρούσε την τηλεόραση εχθρό του. Απαγόρευε στους ηθοποιούς του να εργάζονται σε αυτήν και πίστευε ότι θα μπορούσε να αντέξει.
Οι λογιστές του, όμως, είχαν άλλη άποψη. Η τεράστια, για την εποχή, επένδυση που είχε κάνει στα νέα στούντιο στα Σπάτα του είχαν δημιουργήσει ασφυκτική οικονομική πίεση και τα έσοδα των ταινιών δεν αρκούσαν να καλύψουν τα χρέη από τα δάνεια. Την ίδια ώρα τα έξοδα… έτρεχαν, οι ταινίες ήταν πολυέξοδες, για να είναι εντυπωσιακές και να προσελκύσουν κοινό, ενώ τα εισιτήρια μειώνονταν με γεωμετρική πρόοδο.
Ήταν καλοκαίρι του 1973 όταν επήλθε ο ιστορικός συμβιβασμός. Το κανάλι των στρατιωτικών προσέφερε το εξωφρενικό, για την εποχή, ποσό των εννέα εκατομμυρίων δραχμών για να κάνει δικά του τα κινηματογραφικά του διαμάντια. Με βαριά καρδιά ο Φίνος υπέγραψε τη συμφωνία. Ο… Όλυμπος της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής είχε υποκύψει. Που ν να ήξερε ότι αυτό το μέσο – που τόσο αντιπαθούσε – θα έδινε μια δεύτερη ευκαιρία κι οι ταινίες που με τόσο μεράκι είχε δημιουργήσει θα κρατούσε ζωντανή την εταιρεία στο διηνεκές.
Διαβάζουμε στο περιοδικό «Φαντάζιο»
Την εποχή εκείνη δεν ήταν μόνο ο Φιλοποίμην Φίνος που θεωρούσε εχθρό την τηλεόραση. Ήταν και οι εκδότες των εφημερίδων που έβλεπαν τα έσοδά τους να μειώνονται από το νέο μέσο. Βλέπετε η «μικρή οθόνη» έφθανε και στο μικρότερο χωριό που δεν πήγαινε η εφημερίδα, απευθυνόταν σε όλους, ακόμα και αυτούς που δεν ήξεραν γράμματα κι ήσαν αρκετοί εκείνα τα χρόνια. Υπήρχε ένα άτυπο εμπάργκο. Το πρόγραμμα της τηλεόρασης συρρικνώθηκε στις στήλες τους και τα μόνα ρεπορτάζ που διαβάζουμε είναι για το χαμηλής ποιότητας πρόγραμμα και τη βία που πρόβαλλε μέσω των αμερικάνικων αστυνομικών σειρών. Το συγκρότημα Μπότση (Ακρόπολις – Απογευματινή) είχε πρωτοστατήσει στη μάχη αυτή.
Ρεπορτάζ για τη συνεργασία του Φίνου με την ΥΕΝΕΔ δεν υπάρχει στον Τύπο και η έναρξη της συνεργασίας με τη θρυλική ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» δημοσιεύθηκε χωρίς σχόλια σε ένα μονόστηλο στην εφημερίδα «Βραδυνή» και μερικές ακόμα.
Η ταινία προβλήθηκε το Σάββατο 21 Απριλίου στις 10 το βράδυ κι ήταν μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της εταιρείας. Είχε γυριστεί το 1959, κουβαλούσε ήδη 14 χρόνια ζωής, αλλά για σκεφτείτε πόσες φορές από τότε έχει προβληθεί;
Κάθε Σάββατο βράδυ κοντά στα δύο εκατομμύρια τηλεθεατές, αριθμός ασύλληπτος για τα σημερινά δεδομένα παρακολουθούσε ελληνική ταινία δίνοντας ποσοστά που ξεπερνούσαν το 70%!
Ακολούθησαν:
28 Απριλίου: Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955)
5 Μαΐου: Ο μεθύστακας (1950)
12 Μαΐου: Ο κατήφορος (1961)
19 Μαΐου: Η ψεύτρα (1963)
26 Μαΐου: Κατηγορώ τους ανθρώπους (1966)
2 Ιουνίου: Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν (1951)
9 Ιουνίου: Το κλωτσοσκούφι (1960)
16 Ιουνίου: Η χαρτοπαίχτρα (1965)
23 Ιουνίου: Ο Ηλίας του 16ου (1959)
30 Ιουνίου: Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω(1967)
7 Ιουλίου: Ο ατσίδας (1962)
14 Ιουλίου: Η θεία απ’ το Σικάγο (1957)
21 Ιουλίου: Δεν μεταδόθηκε λόγω της μετάδοσης των καλλιστείων για τη «Μις Υφήλιος» από το Ηρώδειο!
28 Ιουλίου: Οι εχθροί (1965)
4 Αυγούστου: Ο Δήμος απ’ τα Τρίκαλα (1962)
11 Αυγούστου: Ούτε γάτα, ούτε ζημιά (1955)
18 Αυγούστου: Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963)
25 Αυγούστου: Έλα στο θείο (1950)
1η Σεπτεμβρίου: Δεν μεταδόθηκε λόγω των εγκαινίων της ΔΕΘ
8 Σεπτεμβρίου: Το αμαξάκι (1957)
15 Σεπτεμβρίου: Αγνή του λιμανιού (1952)
22 Σεπτεμβρίου: Λόλα (1964)
29 Σεπτεμβρίου: Ένα κορίτσι για δύο (1963)
6 Οκτωβρίου: Η Λίζα και η άλλη (1961)
13 Οκτωβρίου: Ίλιγγος (1963)
20 Οκτωβρίου: Μια ζωή την έχουμε (1958)
https://www.youtube.com/watch?v=0v0q0ykS6Z4&ab_channel=GeorgeSamos65.
27 Οκτωβρίου: Κοντσέρτο για πολυβόλα (1957)
3 Νοεμβρίου: Αστέρω (1959)
10 Νοεμβρίου: Πυρετός στην άσφαλτο (1967)
17 Νοεμβρίου: Δεσποινίς διευθυντής (1964)
https://www.youtube.com/watch?v=czAptQ0WVTA&ab_channel=kribstavros
24 Νοεμβρίου: Αντίο ζωή (1960)
1η Δεκεμβρίου: Ζητείται ψεύτης (1961)
8 Δεκεμβρίου: Τα κίτρινα γάντια (1960)
15 Δεκεμβρίου: Δρ Ζιβέγγος (1968)
Η ταινία αυτή ήταν παραγωγή της εταιρείας του Θανάση Βέγγου «ΘΒ – ταινίες γέλιου», αλλά τη διανομή της την είχε αναλάβει η Φίνος Φιλμ. Σήμερα όπως και οι υπόλοιπες ταινίες της ίδιας εταιρείας ανήκουν σε άλλο παραγωγό.
22 Δεκεμβρίου: Μια τρελή…τρελή σαραντάρα (1970)
29 Δεκεμβρίου: Κορίτσια για φίλημα (1965)
1974
5 Ιανουαρίου: Μανταλένα (1960)
12 Ιανουαρίου: Ο Ψεύτης (1968)
19 Ιανουαρίου:Όταν η πόλις πεθαίνει (1969)
26 Ιανουαρίου: Κάτι να καίει (1964)
2 Φεβρουαρίου: Ένα ασύλληπτο κορόιδο (1969)
Κι αυτή η ταινία της «ΘΒ – ταινίες γέλιου» δεν ανήκει σήμερα στη Φίνος Φιλμ
9 Φεβρουαρίου: Το τελευταίο ψέμα (1958)
16 Φεβρουαρίου: Ξυπόλητος πρίγκηψ (1966)
23 Φεβρουαρίου: Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960)
2 Μαρτίου: Ο γόης (1969)
9 Μαρτίου: Η αρχόντισσα κι ο αλήτης (1968)
16 Μαρτίου: ΘΒ Φαλακρός πράκτωρ (1969)
Κι αυτή η ταινία της «ΘΒ – ταινίες γέλιου» δεν ανήκει σήμερα στη Φίνος Φιλμ
23 Μαρτίου: Γκόλφω (1955)
30 Μαρτίου: Ραντεβού στον αέρα (1966)
6 Απριλίου: Υπάρχει και φιλότιμο (1966)
13 Απριλίου: Δεν προπβλήθηκε ελλνιοκή ταινία λόγω του Μ.Σαββάτου
20 Απριλίου: Ο Θόδωρος και το δίκαννο (1962)
27 Απριλίου: Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
4 Μαΐου: Γοργόνες και μάγκες (1968)
11 Μαΐου: Το λεβεντόπαιδο (1969)
18 Μαΐου: Γαμπρός από το Λονδίνο (1967)
25 Μαΐου: Το ταξίδι (1962)
Τον Ιούνιο το ΕΙΡΤ πήρε ρεβάνς. Άρχιζε στη Γερμανία το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου και οι διαφημιστές θα στρέφονταν στους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Προτίμησε να βάλει ταινίες σε επανάληψη κάτι σπάνιο εκείνα τα χρόνια, αφού τα σήριαλ και οι εκπομπές δεν πήγαιναν… διακοπές όπως συμβαίνει σήμερα.
Τελικά αντίο για 100 ταινίες προβλήθηκαν οι 56. Για την πρεμιέρα των υπολοίπων, όπως θα έλεγαν και στον κινηματογράφο…προσεχώς!
