Η κυβέρνηση παριστάνει τη… χουλιγκάνα της Δύσης και βοηθά τους -μέχρι τώρα ουδέτερους- Τούρκους να εμφανίζονται σαν ειρηνοποιοί
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Xθες, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, ανακοίνωσε ότι θα γίνει τριμερής συνάντηση Τουρκίας – Ρωσίας και Ουκρανίας στο Φόρουμ της Αττάλειας στην Τουρκία, στις 10 Μαρτίου. Οι τρεις χώρες θα εκπροσωπηθούν από τους υπουργούς Εξωτερικών τους: η Ρωσία από τον Σεργκέι Λαβρόφ, η Ουκρανία από τον Ντμίτρο Κουλέμπα και η Τουρκία από τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Οι Τούρκοι παραδοσιακά στις μεγάλες συγκρούσεις αναλαμβάνουν πρόθυμα τον ρόλο του επιτήδειου ουδετέρου. Αυτοί οι «ουδέτεροι» όλο και κάτι βρίσκουν και… τσιμπολογούν από τα φαγοπότια των «γερακιών» Ανατολής και Δύσης, και έχουν κατορθώσει να είναι συμπαθείς σε όλες τις πλευρές. Και οι Ρώσοι βλέπουν στην Τουρκία μια πολύτιμη σύμμαχο, που δεν τους «αδειάζει» στα δύσκολα (μέχρι στιγμής, ασφαλώς), και οι Ουκρανοί συμπαθούν την Τουρκία, μια και ψωνίζουν οπλικά συστήματα από εκεί (κυρίως μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα γνωστά και ως drones), και το ΝΑΤΟ (δηλαδή, οι ΗΠΑ) σφυρίζει αδιάφορα στη ρωσοτουρκική κολεγιά. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ενωση συνεχίζει να «μπουκώνει» το κράτος-συμμορία με χρήμα τακτικών και έκτακτων επιχορηγήσεων και διαφόρων προγραμμάτων (όπως αυτό για τους «πρόσφυγες»), το οποίο πληρώνουν τα κορόιδα οι φορολογούμενοι – ημών συμπεριλαμβανομένων.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα, επειδή έτσι του κάπνισε του Κυριάκου Μητσοτάκη, συμπεριφέρεται, τουλάχιστον σε λεκτικό επίπεδο, σαν χούλιγκαν της Δύσης και καταμετρά μόνο χασούρα. Οι Ρώσοι τώρα βρίσκονται απέναντί μας για τα καλά. Επίσης, ο πρωθυπουργός διέπραξε κανονικότατο πολιτικό και εθνικό έγκλημα, διαγράφοντας με μια λεκτική μονοκονδυλιά, σε συνέντευξή του, όλα τα ρωσικά οπλικά συστήματα από το διαθέσιμο οπλοστάσιό μας χωρίς να παρουσιάσει εναλλακτική λύση.
Η εικόνα, αλλά και η ουσία της εξωτερικής μας πολιτικής τίποτε καλό δεν προμηνύει για την Ελλάδα και τους Ελληνες. Δυστυχώς, από την εποχή του ολετήρα Ελευθέριου Βενιζέλου μέχρι σήμερα, σημαντική μερίδα της πολιτικής τάξης θέλει να καλοπιάνει τη Δύση άνευ ανταλλαγμάτων όχι για εθνικούς λόγους, αλλά για αμιγώς προσωπικούς. Η… καριέρα τους πάνω απ’ όλα και ας πάει και το παλιάμπελο. Και, όντως, αυτό το καταφέρνουν. Καταντούν την πατρίδα «παλιάμπελο» και… πάει.
