H εκκωφαντική σιωπή, καθώς και η εκδηλωθείσα απείθεια του υπουργείου Παιδείας να συμμορφωθεί αμελλητί και άνευ ετέρου τινός με τις δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ, οι οποίες ακυρώνουν τα σχολικά βιβλία του ΣΥΡΙΖΑ αναφορικώς με το επίμαχο μάθημα των Θρησκευτικών, έχουν ανυπερθέτως διχάσει παντοιοτρόπως την ελληνική κοινωνία ήδη εκ της ενάρξεως της σχολικής χρονιάς.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Προς ρητή υπόμνηση επί των ως άνω, προ ενός έτους είχαν εκδοθεί οι υπ’ αριθμόν 660/2018 και 926/2018 δικαστικές αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις οποίες η διοίκηση, εκ των ων ουκ άνευ, έχει την υποχρέωση να συμμορφώνεται και να τις εφαρμόζει, δυνάμει της παραγράφου 5 του άρθρου 95 του Συντάγματος, αλλά αναντιρρήτως και ημείς οι πολίτες, κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 120 του Συντάγματος.
Πρόκειται διά τις υπ’ αριθμόν 660/2018 και 926/2018 αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι οποίες ακύρωσαν, αφενός μεν, την υπ’ αριθμόν 143575/Δ2/13.9.2016 (ΦΕΚ 2920Β/13.9.3016) απόφαση του υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, με τίτλο «Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος Θρησκευτικών στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο», αφετέρου δε, την υπ’ αριθμόν 14.3579/Δ2/7.9.2016) απόφαση του ιδίου ως άνω υπουργού με τίτλο «Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος Θρησκευτικών Γενικού Λυκείου», κρίνουσες κατά πλειοψηφία ότι αμφότερες οι ανωτέρω υπουργικές αποφάσεις αντίκεινται ευθέως στην παράγραφο 2 του άρθρου 16 του Συντάγματος, αλλά και στο άρθρο 2 της ΕΣΔΑ. Και τούτο διότι δεν περιέχουν μια αμιγώς ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία και προκαλούν σύγχυση στη θρησκευτική συνείδηση των ορθόδοξων χριστιανών μαθητών, στους οποίους αποκλειστικώς μπορεί να απευθύνεται, σύμφωνα με τις διατάξεις 16, παρ. 2, και 13, παρ. 1, του Συντάγματος, το μάθημα των Θρησκευτικών, μέσω του οποίου επιτυγχάνεται, υπό την πρώτη των ανωτέρω διατάξεων, ως σκοπός της παιδείας η ανάπτυξη της ορθοδόξου χριστιανικής θρησκευτικής συνειδήσεως εν όψει του ότι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, χαρακτηριζόμενη ως «επικρατούσα θρησκεία εν Ελλάδι» κατά το άρθρο 3 του Συντάγματος, αναγνωρίζεται εκ των ων ουκ άνευ ως η θρησκεία της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού. Το μείζον και εύλογο ερώτημα το οποίο τίθεται είναι γιατί δεν αντιδρά η παρούσα κυβέρνηση εις το ακανθώδες αυτό ζήτημα, τη στιγμή που αποδεδειγμένα υφίσταται η προρρηθείσα δικαστική απόφαση.
Οψόμεθα εάν θα υπάρξει κάποια εξέλιξη προς τη σωστή κατεύθυνση και αν τα αντανακλαστικά της κυβερνήσεως θα είναι ενεργά, διότι οι καιροί είναι χαλεποί και ου μενετοί, καθώς η παγκοσμιοποίηση και η εξαπολύσασα λυσσώδης πολεμική αμιγώς κατά της Ορθοδοξίας επελαύνουν απρόσκοπτα: εμπρησμοί αποκλειστικά σε ορθόδοξους ναούς, δήθεν γνωμοδότηση των Ανεξάρτητης Αρχής Προσωπικών Δεδομένων περί της μη αναγραφής του θρησκεύματος και της ιθαγένειας εις τα σχολικά έγγραφα, κατόπιν προσφυγής της «Ενώσεως Αθέων».
Εν κατακλείδι, οι «δούρειοι ίπποι», υπό τον νομιμοφανή μανδύα «της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων», εγκαθιστούν κερκόπορτες κατά συρροήν εις τα θεμέλια του έθνους, ναρκοθετώντας το μέλλον του με βραδυφλεγείς βόμβες καθολικής αποσταθεροποιήσεως, ενώ ημείς καθεύδουμε τον νήδυμο ύπνο.
*Δικηγόρος
