Φαντάζομαι πως ουδείς εξ ημών είναι πολεμοχαρής. Ούτε όμως δικαιούται να είναι ευκολόπιστος έχοντας εμπειρία… αιώνων. Στη γλώσσα της πιάτσας κάποιος θα έλεγε ότι πρέπει πρώτα απ’ όλα να είμαστε ψυλλιασμένοι, όταν έχουμε να κάνουμε με την τουρκική διπλωματία. Η οποία, ειλικρινείς να είμεθα, έχει αποδείξει ότι θέλει τη δική μας για «πρωινό».
- Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΡΓΗ
Εξαιρετική, αναμφισβήτητα, η εικόνα των δύο χαμογελαστών ηγετών, Μητσοτάκη και Ερντογάν, με φόντο τον Βόσπορο. «Λατρευτή» για τις κάμερες η συζήτηση για το «σπορ ντύσιμο» και το χαλαρό τσάι. Μόνο που αυτό που ενδιαφέρει είναι τι ειπώθηκε-συμφωνήθηκε όταν έκλεισαν οι κάμερες. Οταν τα είπαν οι δυο τους δίχως πρακτικά. Να «διαβάσουμε» τα θετικά της υπόθεσης.
1. Είναι προφανές ότι κάθε περίοδο «ηρεμίας» με την Τουρκία αποτελεί ανάσα και για τους δύο λαούς. Η επιθετικότητα, οι προκλήσεις, οι παραβιάσεις, το «τσίτωμα» που πολλές φορές έχει φέρει το δάχτυλο στη σκανδάλη αποτελούν μόνιμη ψυχολογική φθορά. Από την οποία άλλοι βγαίνουν «κερδισμένοι», ποτέ όμως, επαναλαμβάνω, οι δύο λαοί. Γιατί αυτοί έχουν σημασία, όχι οι κατά καιρούς πολιτικοί ηγέτες τους.
2. Αν γίνουν η Ελλάδα και η Τουρκία βασικός «αγωγός» μεταφοράς ενέργειας για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, τούτη την εποχή που αναζητείται ο απεγκλωβισμός από τη Ρωσία, κακό δεν το λες. Ίσως θα είναι η πρώτη φορά που γεωπολιτικά οι δύο χώρες μπορεί να ευνοηθούν από την παρουσία τους στον παγκόσμιο χάρτη και να εξυπηρετήσουν «κοινά» συμφέροντα σε ό,τι αφορά την ενέργεια στον «νέο κόσμο» που θα δημιουργηθεί μετά τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Κάπου εδώ τελειώνουν τα «θετικά». Προφανώς δεν είναι αμελητέα. Κι αν δεν υπήρχε κάτι άλλο, δεδομένα θα υποστήριζε κάποιος ότι η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο παλάτι του Ταγίπ Ερντογάν θεμελίωσε μια «καινούργια μέρα» για τις σχέσεις των δύο χωρών. Μέρα που θα βάλει στην άκρη τουλάχιστον τη διαρκή φθορά «ψυχολογικού πολέμου».
Είναι όμως μόνο αυτό; Πάντα στις συμφωνίες, στα συμβόλαια, λένε ότι «ο διάβολος κρύβεται στα μικρά γράμματα». Τα οποία, όταν υπογράφεις, δεν βλέπεις. Πολλές φορές δεν… θέλεις να δεις, κάνεις τα στραβά μάτια ακριβώς επειδή γνωρίζεις πως, αν τα διαβάσεις, δεν θα υπογράψεις. Ενδεχομένως και γιατί είσαι επιπόλαιος και αγνοείς συστηματικά τα «μικρά γράμματα». Στην προκειμένη περίπτωση «επιπολαιότητα» με το μέλλον της πατρίδας δεν μπορεί να υπάρξει. Πόσο μάλλον «εκχώρηση εθνικών δικαιωμάτων» από την πλευρά του Ελληνα πρωθυπουργού. Γνωρίζουμε καλά ότι πίσω από τον «χαλαρό και χαμογελαστό Ερντογάν» κρύβεται πάντα το σκληρό πρόσωπο του Τούρκου προέδρου, που έκανε σόου στα Κατεχόμενα της Κύπρου, που έχει σημαία του τη «Γαλάζια Πατρίδα», που θεωρεί το Αιγαίο δική του(ς) θάλασσα και τα νησιά μας τουρκικά. Τι πιστεύετε; Ολα αυτά… χάθηκαν μέσα σε μια μέρα, στο ωραίο φόντο του Βοσπόρου, επειδή οι μεγάλοι του ΝΑΤΟ ζήτησαν από τις δύο χώρες να διαφημίσουν την «ενότητα» της συμμαχίας; Τόσο… εύκολα θα άφηνε στην άκρη ο Ερντογάν όσα επί δεκαετίες προπαγανδίζει; Και ο παραδοσιακά «επιθετικός» προς την Ελλάδα τουρκικός Τύπος αυτή τη φορά μιλάει για «θάλασσα ειρήνης»!
Όλα τούτα θυμίζουν την κλασική ατάκα «είναι πολύ ωραία για να είναι αληθινά». Δεν λέω ότι πρέπει να είμαστε πεσιμιστές. Δεδομένα όμως πρέπει να είμαστε καχύποπτοι με όσα έχει τραβήξει ο Ελληνισμός. Πάνω απ’ όλα να απαιτήσουμε να «διαβάσουμε» τι λένε τα «ψιλά γράμματα». Για να προλάβουμε κάποια τυχόν εθνική παραχώρηση που θα μας κάνει να χάσουμε το… φως μας.
Σε αυτές τις περιπτώσεις η αλήθεια φαίνεται στον τελικό «λογαριασμό». Ας ελπίσουμε να μην είναι σαν εκείνους του ρεύματος, που, όταν έρχονται, δεν θέλεις καν να ανοίξεις τον φάκελο…
