Η πολιτική ορθότητα συνιστά μία επιβαλλομένη αντίληψη περί των πολιτικών, κοινωνικών και πολιτισμικών πραγμάτων, η οποία εγκαθιδρύεται διά πυρός και σιδηρού, διαμέσου της επικυρίαρχης εξουσίας, η οποία ασκείται διαχρονικά υπό την εκάστοτε σιδηρά κρατική εξουσία, που κηδεμονεύει, εν μέρει, όλες τις καίριες κρατικές θέσεις (πανεπιστήμια, ημέτερους τηλεοπτικούς διαύλους, τον φίλα προσκείμενο έντυπο και ηλεκτρονικό εν γένει Τύπο, την κεντρική, τοπική και περιφερειακή διοίκηση), διοχετεύοντας τα έμμισθα φερέφωνά της και τα τελούντα σε διατεταγμένη υπηρεσία μίσθαρνα όργανά της να διαδώσουν τον ολοκληρωτισμό της πολιτικής ορθότητας.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Σήμερον η έννοια του έθνους και της παράδοσης πλήττονται εκ βάθρων υπό τους μηχανισμούς της παγκοσμιοποιήσεως, η οποία προάγει τη νόθευση της συμπαγείας των εθνών, ακρωτηριάζει την ιστορική γνώση και επιτίθεται εις την εθνική ταυτότητα, στρεφόμενη εσκεμμένα κατά της πολιτισμικής ιδιοπροσωπίας των λαών, η οποία σαρκώνεται εις την θρησκεία, αλλά κυρίως εις την διαχρονία της περίλαμπρης γλώσσας.
Οι δούρειοι αυτοί ίπποι, οι σύγχρονοι, δηλαδή, διαπρύσιοι κήνσορες της καθεστωτικής πολιτικής ορθότητας, δρουν ανυπερθέτως και εν τη πατρίδι μας ως οργανικά εξαρτήματα αφενός των εγχώριων μηχανισμών και εξ ετέρου των υπερεθνικών διευθυντηρίων εξουσίας, επί τω τέλει να μεταλαμπαδεύσουν τον εθνομηδενισμό και τη διάλυση της ελληνικής γλώσσας, χάριν της κυοφορηθησόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ασφαλώς ανήκουν εις την θεσμική ελίτ, καθότι επιδοτούνται από συστημικούς μηχανισμούς εξουσίας ή περιάπτονται του ακαδημαϊκού τους τίτλου, δήθεν διά να καταπείσουν την πνευματικά ευνουχισμένη και αδαή μάζα περί της αυθεντίας ή του αλάθητου της επιστημοσύνης τους.
Οι ιεροεξεταστές αυτοί της θεσμικής ελίτ στρέφονται μονομερώς περί των συστατικών στοιχείων της εθνικής μας ταυτότητας, όπως ανυπερθέτως καθίσταται η ελληνική γλώσσα, η παράδοση και η Ιστορία, και εις τον αντίποδα υποστηρίζουν με σθένος οτιδήποτε προάγει τον αφελληνισμό και εκριζώνει τον Ελληνα από την Ιστορία και την παράδοσή του.
Εντούτοις, εις αυτήν την δοτή ανθελληνική επιστημοσύνη του νεοπαγούς ολοκληρωτισμού της πολιτικής ορθότητας, η οποία όζει σήψη, υπάρχουν εισέτι εναπομείναντες ακαδημαϊκοί οι οποίοι ανθίστανται, είπερ ποτέ και άλλοτε, προβάλλοντας το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσης με απτά επιστημονικά κριτήρια, όπως είναι ο λόγος του αποχωρούντος προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών κ. Αντωνίου Κουνάδη εις την δημόσια συνεδρίαση της 15ης Ιανουαρίου 2019 με τίτλο «Η καταγωγή της ελληνικής γλώσσης, προφορικής και γραπτής».
Η εν λόγω ομιλία συνιστά μία σωσίβια λέμβο αντίστασης προς τον ισοπεδωτικό ανθελληνικό ολετήρα κατάπτωσης του ανθρώπινου προσώπου και διολίσθησης του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος σαρκώνεται διά της ιεράς ελληνικής γλώσσης, και συνιστά μία καίρια όαση ανάνηψης και ελπίδας.
Ας παραδειγματιστούμε από τους υγιείς εναπομείναντες μαχόμενους μύστες του διαχρονικού ελληνοχριστιανικού ιδεώδους, τόσο ζώντες, αλλά και τεθνεώτες, ούτως ώστε να κοινωνήσουμε τα νάματα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού της μήτρας του σύμπαντος κόσμου, αμβλύνοντας τον στίχο του μεγάλου ποιητού Γ. Σεφέρη «όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει», στοχεύοντας ούτως εις την ανασύσταση της Ρωμιοσύνης εις την τάλαινα κοινωνία μας.
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
