Την φρίκη του πολέμου βιώνουν τον τελευταίο ένα μήνα οι κάτοικοι της Ουκρανίας, με τους βομβαρδισμούς να συνεχίζονται ανηλεώς.
Λίγο μετά τις 5.30 τα ξημερώματα ήχησαν σειρήνες στο Κίεβο για αεροπορική επιδρομή. «Προσοχή! Συναγερμός για αεροπορική επιδρομή σήμανε στο Κίεβο! Ζητούμε από όλους να μεταβούν εσπευσμένα στα καταφύγια της Πολιτικής Προστασίας», αναφέρει η ανακοίνωση της περιφερειακής διοίκησης του Κιέβου στο Telegram.
Οι ουκρανικές αρχές έχουν προτρέψει τους κατοίκους να μην αγνοούν τις προειδοποιήσεις για αεροπορικές επιδρομές.
Η αναπάντεχη κίνηση της Μόσχας
Την ίδια ώρα, εντύπωση προκάλεσε η κίνηση της Μόσχας, να ανακοινώσει ότι η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση περνά σε δεύτερη φάση και επικεντρώνεται στα ανατολική της χώρας αυτής», εκεί όπου επιδιώκει τον πλήρη έλεγχο των περιφερειών του Ντονμπάς.
Πρόκειται άραγε για πραγματική υποχώρηση και άνοιγμα ενός δρόμου προς τον σύντομο τερματισμό του πολέμου, ή για επανασχεδιασμό της στρατιωτικής εισβολής και διατήρηση των πολεμικών επιχειρήσεων σε κάποια κρίσιμα μέτωπα, μόνο στο Ντονμπάς ή και αλλού.
One month after Russia sent a massive invasion force into Ukraine, expecting a rapid victory, Moscow signaled it was scaling back its military ambitions https://t.co/B35A2CR0Bo pic.twitter.com/LeqjrLb3aK
— Reuters (@Reuters) March 26, 2022
Οι Ρώσοι ισχυρίζονται ότι εξ αρχής στόχος τους ήταν η «απελευθέρωση του Ντονμπάς» και ότι οι επιθέσεις σε άλλα μέτωπα, όπως στο Κίεβο κυρίως, ήταν για να απασχολήσουν τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Ως αποτέλεσμα αυτού ελέγχουν, όπως ανακοίνωσαν το 93% του Λουγκάνσκ και το 54% του Ντονέτσκ – είναι οι δύο περιοχές που απαρτίζουν το Ντονμπάς.
Ωστόσο η ανακοίνωση εγείρει σημαντικά ερωτήματα, όπως το αν θα επιμείνουν στον έλεγχο της Αζοφικής θάλασσας ή στη χερσαία σύνδεση της Κριμαίας με το Ντονμπάς, καθώς και τι επιδιώξεις έχουν για τη Χερσώνα, την οποία φαινόταν να ελέγχουν και είχαν προτείνει σε κάποια φάση της διαπραγμάτευσης να αποφασίσουν οι κάτοικοί της με δημοψήφισμα για την τύχη της.
Σοκάρουν οι περιγραφές των Ουκρανών για τις στιγμές του πολέμου
Μεγαλύτερη εντύπωση όμως προκαλούν οι μαρτυρίες των Ουκρανών που έζησαν την φρίκη του πολέμου.
«Στη Χερσώνα δεν υπάρχει τίποτα πέρα από θάνατο, αίμα, κατεστραμμένα στρατιωτικά οχήματα και ερείπια. Η φρίκη έχει ποτίσει τη ζωή μας. Τις ζωές των απλών ανθρώπων. Φιλήσυχων ανθρώπων και εργατών. Ω! Πόση θλίψη και οδύνη μας έφεραν αυτές οι μέρες» περιγράφει ο 73χρονος Πέτρο, που μαζί με τη σύζυγό του την Νίνα, ζούν από την πρώτη ημέρα την φρίκη του πολέμου στην Χερσώνα όπου και παραμένουν.
«Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο δύσκολο είναι να σου κόψουν τις καθημερινές σου υποχρεώσεις και συνήθειες και τις άμεσες ανθρώπινες ανάγκες υπό το καθεστώς του τρόμου και του θανάτου. Οι δουλειές μας σταμάτησαν. Η ζωή μας σταμάτησε. Οι περισσότερες βιομηχανίες, νοσοκομεία, τράπεζες, ταχυδρομεία και καταστήματα, αρτοποιεία, σταθμοί λεωφορείων και σιδηροδρομικοί σταθμοί – όλα έχουν σταματήσει να λειτουργούν. Ακόμη και οι αγορές έπαψαν να λειτουργούν. Άνδρες και γυναίκες περνούμε πολύ χρόνο στην ουρά για φαγητό: ψωμί, λαχανικά, φάρμακα» τόνισε.
Μάλιστα, επιβεβαίωσε την ακραία επισιτιστική και ανθρωπιστική κρίση στην οποία έχει περιέλθει η Ουκρανία. «Τα καταστήματα τροφίμων αδειάζουν, τα περισσότερα φάρμακα δεν είναι διαθέσιμα. Όσοι χρειάζονται νοσοκομειακή περίθαλψη δεν μπορούν να τη λάβουν, καθώς τα περισσότερα νοσοκομεία είναι κλειστά. Όλες οι επιχειρήσεις αδρανείς, οι πόροι μειώνονται και εξαφανίζονται και αυτό οδηγεί τους ανθρώπους σε μαύρη απαισιοδοξία και απελπισία» επεσήμανε και συμπλήρωσε: «Πάνω από όλα αυτά: Οι εκκωφαντικές εκρήξεις βομβών και ρουκετών, το σφύριγμα σφαιρών και οι δυνατές εκρήξεις των οβίδων. Η ανάγκη να κρυφτείς σε καταφύγια ή όπου αλλού μπορείς για να σωθείς από τις βόμβες. Όλα αυτά κάνουν τη ζωή μας επικίνδυνη, μάταιη, μίζερη και ταπεινωτική».
Ο Πέτρο εξήγησε πως η γνώση ότι η αιματηρή τραγωδία συνεχίζεται και ότι πολλοί άνθρωποι σκοτώνονται και τραυματίζονται κάνει τις καρδιές να αιμορραγούν και να συρρικνώνονται. «Το μυαλό μας εξαντλείται από την αηδία, αλλά και από την απαισιόδοξη σκέψη ότι εμείς θα είμαστε οι επόμενοι. Πολλές οικογένειες έχουν χωριστεί. Πολλοί συμπολίτες μου έχουν εκτοπιστεί από τη χώρα. Πρόσφυγες σε Ανατολή και Δύση. Εγκαταλείπουν τα σπίτια και τις δουλειές τους, αφήνοντας φτωχούς και ανάπηρους να γνωρίσουν ίσως τη μοίρα των θυμάτων του πολέμου. Άνθρωποι με προβλήματα υγείας, αναγκάζονται να σταματήσουν τις θεραπείες τους. Οι άθλιες συντάξεις των μεγαλυτέρων δεν επαρκούν για σίτιση, καθώς οι τιμές ανέβηκαν απρόβλεπτα. Άθλια ζωή, σκληρά συναισθήματα, εχθρικά βλέμματα στις ουρές, ξεχασμένες προσδοκίες και όνειρα. Είμαστε σαν διαλυμένοι μηχανισμοί χωρίς ελπίδα και μέρος να μπορέσουμε να επισκευαστούμε» είπε και κατέληξε: «Προσπαθώ να ζήσω. Δεν έχω καμία εξήγηση γιατί θα έπρεπε να συμβεί αυτό σε εμάς; Μήπως ο Κύριος μας εγκατέλειψε οριστικά;».
Βαλεντίνα: «Τρεις ημέρες κάτω από την σκάλα για να σωθούμε»
«Οι πρώτες βόμβες στην Ουκρανία έπεσαν στις 24 Φεβρουαρίου στις 4 π.μ. Εκείνη τη στιγμή ήμασταν στο Μπούτσα. Μας ξύπνησαν οι εκρήξεις. Σε κοντινή απόσταση, το αεροδρόμιο στο Χοστόμελ δέχτηκε επίθεση. Ένα ουκρανικό αεροπλάνο που ήταν σταθμευμένο εκεί καταστράφηκε από την έκρηξη. Υπομείναμε τις επιθέσεις και τα πυρά για τρεις ημέρες, κρυμμένοι έντρομοι κάτω από τη σκάλα του σπιτιού μας. Την τρίτη μέρα, όταν μάθαμε ότι το Μπούτσα επρόκειτο να καταληφθεί και ανακαλύψαμε ότι θα επιτεθούν στρατιώτες από την Τσετσενία, αποφασίσαμε να πάρουμε τα παιδιά από την πόλη» περιγράφει η Βαλεντίνα.
Όπως εξηγεί, σκέφτηκαν να φύγουν για μερικές ημέρες μέχρι να ηρεμήσουν όλα. «Περάσαμε τις πρώτες δύο ημέρες στη Βίνιτσα, αλλά ηχούσαν σειρήνες και εκρήξεις από βόμβες συνεχώς και προχωρήσαμε για το Λβιβ, όπου οι συγγενείς μάς πρόσφεραν δωρεάν καταφύγιο. Ζούμε εδώ τρεις εβδομάδες τώρα. Και δεν ξέρουμε πόσο ακόμα. Οι τιμές στα ενοίκια έχουν διπλασιαστεί. Η ενοικίαση ενός μικρού διαμερίσματος τώρα κοστίζει πάνω από 1000 ευρώ. Ωστόσο, αποφασίσαμε να μείνουμε στο Λβιβ, καθώς εδώ βρήκα ένα μέρος για να γεννήσω και μπορούμε να ζήσουμε δωρεάν. Συγκατοικούμε τέσσερις ενήλικες και δύο παιδιά μαζί, ενώ σε λίγο καιρό θα γεννήσω και το 3ο μου παιδί» κατέληξε.
Αναστασία Ν.: «Δεν το είχα ποτέ φανταστεί»
«Από την πρώτη στιγμή το φρικτό αίσθημα του πολέμου ήρθε αμέσως – Τρομοκρατήθηκα. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μπορούσε να μας συμβεί κάτι τέτοιο. Ότι θα πρέπει να τρέξω για να κρυφτώ από τους βομβαρδισμούς για να σώσω τη ζωή τη δική μου και του αγέννητου παιδιού μου. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι συμβαίνει αυτό το κακό» είπε η 21χρονη Αναστασία, που είναι έγκυος στον όγδοο μήνα και κατάφερε να φθάσει με πολύ κόπο και με κίνδυνο από την βομβαρδισμένη Χερσώνα στην Ελλάδα.
Φίλοι της Ουκρανοί που την φιλοξενούν στην Αττική τη βοηθάνε να βρει γιατρούς, αλλά και όλα όσα χρειάζεται προκειμένου να γεννήσει με ασφάλεια τον επόμενο μήνα, αλλά και να αποκτήσει μία κανονικότητα στην καθημερινότητά της. Δεν είναι εύκολο. Ο άνδρας της επίσης 21 είναι πίσω στην Ουκρανία, νεαρός επιχειρηματίας, στα πρώτα του βήματα, αναγκάστηκε να κλείσει την επιχείρησή του στην Χερσώνα, να εγκαταλείψει και αυτός την εστία του και να αποχωριστεί τη σύζυγό του.
«Ο αγαπημένος μου σύζυγος και πολλοί συγγενείς μου παρέμειναν στα κατεχόμενα στην Ουκρανία. Ανησυχώ πολύ γι’ αυτούς», λέει η Αναστασία Ν. και συνεχίζει: «Ο κόσμος στην Χερσώνα έμεινε χωρίς τρόφιμα, φάρμακα, χρήματα. Οι άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά – όλα είναι πολύ τρομακτικά. Νιώθω απόγνωση γιατί δεν είμαι με την οικογένειά μου αυτή τη στιγμή».
