Όπως προαναγγείλαμε στο άρθρο μας της Παρασκευής, στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε στην επίσκεψη της υφυπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Βικτόρια Νούλαντ στην Κύπρο, το 37% της οποίας παραμένει υπό τουρκική κατοχή, ενώ απειλείται με τον «Αττίλα 3» η κατάληψη της Αμμοχώστου και αφού έχει προηγηθεί η βάναυση παραβίαση κυριαρχικών της δικαιωμάτων από την Τουρκία στη νομίμως οριοθετηθείσα Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα η κυρία Νούλαντ για να στηρίξει την πολιτική της στην Ουκρανία, που είναι η εκδίωξη των ρωσικών στρατευμάτων από το έδαφος της Ουκρανίας και η απελευθέρωση του Ντονμπάς και της Ταυρίδας / Κριμαίας, να μη συναντηθεί με τον παρανόμως αυτοχρισθέντα «Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», γιατί έτσι θα νομιμοποιούσε τους επίσης παρανόμως αυτοχρισθέντες «Προέδρους της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουχάνσκ και του Ντονμπάς».
Διότι, όπως η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε παρανόμως το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, έτσι και η Ρωσία, αν και όχι τόσο φανερά το 2014, βοήθησε τις δύο αυτές περιοχές της ουκρανικής επικράτειας να αυτονομηθούν και να ιδρύσουν δύο παράνομα κράτη, όπως ακριβώς η Τουρκία ίδρυσε το κράτος-μαριονέτα στα Κατεχόμενα.
Τώρα η Ρωσία, με την από 24 Φεβρουαρίου εισβολή της στο έδαφος της Ουκρανίας, ολοκληρώνει αυτό που έκανε η Τουρκία το 1974, στοχεύοντας ίσως -τι ειρωνεία- να καταλάβει κι αυτή το 37% του εδάφους της Ουκρανίας για να προστατεύσει τους Ρώσους ή ρωσόφωνους, που αποτελούν περίπου το 18% του πληθυσμού της Ουκρανίας, όπως και οι Τουρκοκύπριοι.
Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι η κυρία Νούλαντ θα φερθεί με αβροφροσύνη στον Ελληνισμό και όχι μόνο θα αποφύγει να συναντηθεί με τον ψευδοπρόεδρο Τατάρ, αλλά θα αρχίσει να παίρνει αποστάσεις από τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, με πολιτική και κυριαρχική ισότητα των δύο κοινοτήτων και εναλλασσόμενη προεδρία, που επιβάλλουν στην Κύπρο, γιατί αυτό θα άνοιγε την πόρτα στη Ρωσία να ζητήσει ακριβώς την ίδια λύση στην Ουκρανία.
Άλλωστε, αυτό επικαλέστηκε ο Λαβρόφ, λίγες μέρες πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, όταν αναφέρθηκε στην «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», που αναγνωρίστηκε από την Τουρκία, για να δείξει ότι αυτή η πρακτική νομιμοποιεί και την ίδια να αναγνωρίσει τις «Λαϊκές Δημοκρατίες του Λουχάνσκ και του Ντονμπάς».
Όμως, δυστυχώς, όχι απλώς διαψευστήκαμε, αλλά η κυρία Νούλαντ υπερέβη εαυτήν, αφού όχι μόνο συναντήθηκε με τον Τατάρ, αλλά τον αποκάλεσε και «Πρόεδρο» (!), για να το πάρει πίσω μετά τις αντιδράσεις, ψελλίζοντας μια αστεία και προσβλητική δικαιολογία.
Όμως οι προσβολές δεν σταμάτησαν εδώ. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, εκλεκτός της κυρίας Νούλαντ, Ζελένσκι, προσκεκλημένος να μιλήσει στο Κοινοβούλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όχι μόνο αγνόησε τη συνεχιζόμενη βάρβαρη κατοχή του 37% της χώρας που τον φιλοξενούσε, όχι μόνο παρέλειψε επιδεικτικά να αναφερθεί στους χιλιάδες νεκρούς της εισβολής, στους αγνοουμένους, στις εν ψυχρώ δολοφονίες των αιχμαλώτων, στους 200.000 πρόσφυγες, περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού των Ελλήνων του νησιού, αλλά με τρόπο που υπερβαίνει τα πολιτικά και διπλωματικά ειωθότα, έκανε προσβλητικές παρατηρήσεις ακόμα και στον τρόπο λειτουργίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάνοντας αναφορά στα «χρυσά διαβατήρια».
Το καλό ο κύριος Ζελένσκι μάς το φύλαγε στο τέλος. Οταν η πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής Αννίτα Δημητρίου προσπάθησε να μιλήσει για την κατοχή της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα, ο κύριος Ζελένσκι διέκοψε τη σύνδεση, προφανώς για να μη δυσαρεστήσει τον εκλεκτό της πολιτικής του καρδιάς, τον κύριο Ερντογάν. Οι δικαιολογίες που επικαλέστηκε το υπουργείο Εξωτερικών, ότι τάχα μου έπεσε η γραμμή, κάτι που έγινε όλως τυχαίως πρώτη φορά στις δεκάδες τέτοιου είδους επικοινωνίες που είχε ο κύριος Ζελένσκι με Κοινοβούλια άλλων χωρών, είναι ίσως πιο προσβλητικές και ανέντιμες από την ίδια αυτή την πράξη.
Όταν ο πρόεδρος μιας χώρας που δέχεται εισβολή δεν δείχνει την αλληλεγγύη του σε μια χώρα που υπέστη ακριβώς τα ίδια, με το έγκλημα της βάρβαρης κατοχής να συνεχίζεται έως σήμερα, τότε δείχνει ότι δεν αξίζει την αλληλεγγύη αυτής της χώρας και ίσως άλλων χωρών.
Όσον αφορά την κυρία Νούλαντ, είπε περίπου ότι είναι υποχρέωση της Κυπριακής Δημοκρατίας να στείλει οπλικά συστήματα στην Ουκρανία, χωρίς όμως να πει μια λέξη για τους 40.000 Τούρκους στρατιώτες, εξοπλισμένους με αμερικανικό και γερμανικό πολεμικό υλικό. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να πει να φύγουν τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο, να σταλεί όλο το πολεμικό τους υλικό στην Ουκρανία και την ίδια στιγμή και η Εθνική Φρουρά να στείλει πολεμικό υλικό στη δοκιμαζόμενη Ουκρανία.
Αντ’ αυτού, η Αμερικανίδα αξιωματούχος ζήτησε αμοιβαίες χειρονομίες από Κύπρο – Τουρκία – Ελλάδα για το Κυπριακό και τα ενεργειακά. Αντιλαμβάνεται ο καθείς ότι όταν μιλάμε για αμοιβαίες χειρονομίες, εννοούμε φυσικά κι άλλες υποχωρήσεις από Κύπρο και Ελλάδα.
Καληνύχτα σας και, προσοχή, μην αλλάξετε πλευρό, γιατί μπορεί να χάσετε τη θέση που έχετε στη… σωστή πλευρά της Ιστορίας.
