Στην ελληνική ιστορία έχει καταγραφεί η περίπτωση ενός εν ενεργεία πρωθυπουργού που αυτοκτόνησε για λόγους ευθιξίας έπειτα από έντονο διάλογο με τον προϊστάμενό του Βασιλιά. Φυσικά οι Έλληνες δεν έμαθαν, τότε, για την αυτοκτονία του. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε καρδιακή προσβολή. Αλλά κι αργότερα όταν η «αλήθεια» έγινε γνωστή πολλοί διατύπωσαν αμφιβολίες. Δεν είναι μόνο κάποιες περίεργες συμπτώσεις, αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που θα διευκόλυνε ο θάνατός του!
Ο Αλέξανδρος Κορυζής ήταν ένας έντιμος υπάλληλης της Εθνικής Τράπεζας. Είχε διοριστεί σε αυτήν το 1903 και το 1941 έφθασε να είναι ο Διοικητής της. Πιθανότατα να είχε να αντιμετωπίσει τις φουρτούνες της Τράπεζας τα χρόνια που ακολούθησαν εάν δεν ανελάμβανε πρωθυπουργός με τον αιφνίδιο θάνατο του Ιωάννη Μεταξά.
«Διαβατήριο» για την αποδοχή της πρότασης στον Βασιλιά Γεώργιο Β’ ήταν η εντιμότητά του και η ελάχιστη γνώση πολιτικής. Ο Βασιλιάς που είχε αναλάβει δεσμεύσεις απέναντι στους Βρετανούς ήθελε στενότερη συνεργασία μαζί τους. Ήταν κοινό μυστικό ότι στην Αλβανία ο Μουσολίνι ετοίμαζε την εαρινή αντεπίθεση και υπήρχε κίνδυνος ότι είχε πετύχει ο Στρατός με μεγάλες θυσίες να πήγαινε χαμένο. Ήθελε λοιπόν έναν άνθρωπο που θα συμφωνεί μαζί του. Λέγεται ότι η πρόταση για πρωθυπουργό τον Κορυζή ανήκε στον πανίσχυρο υπουργό Ασφαλείας Κωνσταντίνο Μανιαδάκη και στον ακόμη ισχυρότερο μυστικοσύμβουλο του Μεταξά, Ιωάννη Διάκο που φιλοδοξούσε να γίνει και μυστικοσύμβουλος του Βασιλιά.
Για να μην διαταραχτούν οι ισορροπίες ο άπειρος Κορυζής εκτός από την πρωθυπουργία σε καιρό πολέμου ανέλαβε και τα υπόλοιπα υπουργεία του συγκεντρωτικού Μεταξά, δηλαδή Εξωτερικών, Παιδείας, Στρατιωτικών, Ναυτικού και Αεροπορίας.
Από τις πρώτες ενέργειες του Κορυζή ήταν να απαλλάξει των καθηκόντων του τον υφυπουργό Ναυτικών Ιπποκράτη Παπαβασιλείου, συμμαθητή και στενό φίλο του Μεταξά. Τον αντικατέστησε ο Ναύαρχος Αλέξανδρος Σακελλαρίου. Αυτοί που ήξεραν κατάλαβαν ότι η εξουσία περνούσε ολοκληρωτικά στον Γεώργιο. Πως μπορούσε ένας Τραπεζίτης να ασχοληθεί μια τόσο κομβική για την εποχή αλλαγή υφυπουργού που στην ουσία ήταν… αρχηγός του Ναυτικού;
Στον Κορυζή, ως πρωθυπουργού πιστώνεται και η συγκράτηση της εαρινής επίθεσης του Μουσολίνι, αλλά και η αποστολή του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος στην Ελλάδα που αρνιόταν ο Μεταξάς και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε, η παρουσία του, ως δικαιολογία από τους Γερμανούς για την επίθεση σε βάρος της Ελλάδας.
Στο σπίτι του Κορυζή στη Λεωφόρο Κηφισίας 54 επιδόθηκε στις 5 το πρωί της 6ης Απριλίου από τον πρεσβευτή Βίκτορ φον Έρμπαχ και τον ελληνομαθή στρατιωτικό ακόλουθο φον Κλέμ Χόκενμπουργκ η κήρυξη πολέμου από το Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα.
Μεγάλη Πέμπτη 15 Απριλίου, ώρα 5 το απόγευμα. Ο υφυπουργός Στρατιωτικών Νίκος Παπαδήμας εκδίδει Ημερήσια Διαταγή σύμφωνα με την οποία ανακοινώνει την αναχώρηση της κυβέρνησης από την Αθήνα! Τρεις ώρες αργότερα η επιτροπή λογοκρισίας ειδοποιεί τις εφημερίδες να αποσύρουν το σχετικό κείμενο και να περιμένουν νέες εντολές!
Τι είχε συμβεί; Έξαλλοι ο πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου στην Αθήνα Τσαρλς Πάλερετ και ο στρατηγός Ουίλσον κατηγορούσαν τον Γεώργιο για προδοσία. Πως ήταν δυνατόν να αφήσουν ακάλυπτους του Άγγλους που αγωνίζονταν στην ηπειρωτική Ελλάδα;
Ο Πάλερετ που δεν συμπαθούσε τον Κορυζή και τον είχε χαρακτηρίσει σε ανύοπτο χρόνο «ψυχοπαθή» βρήκε την ευκαιρία να τον στολίσει στον Γεώργιο.
Την επομένη γίνεται υπουργικό συμβούλιο. Η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Ο Παπαδήμας διαβάζει αναφορές των Διοικητών από την Ήπειρο που περιγράφουν την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Στρατός. Οι Γερμανοί μπαίνουν στις πόλεις τους κι αυτοί βρίσκονται αποκλεισμένοι στην Ήπειρο και κινδυνεύουν να θεωρούν αιχμάλωτοι πολέμου από τους Γερμανούς. Ο Γεώργιος επιμένει να δώσει ο στρατός κάλυψη στους Βρετανούς. Ο Παπάγος διαφωνεί κι αυτός. Ο Βασιλιάς πότε τα βάζει με τον Παπάγο πότε με τον Κορυζή.
Στο τέλος της συνεδρίασης μένουν για νέα σύσκεψη ο βασιλιάς, ο Κορυζής, ο Μανιαδάκης, ο Παπαδήμας και ο φρούραρχος της Αθήνας Καβράκος. Ο Κορυζής ζητά από τον Βασιλιά να τον απαλλάξει των καθηκόντων του.
«Το βέβαιον είναι κύριε πρόεδρε, ότι διέφυγε ο έλεγχος της καταστάεως από τας χείρας σας», φέρεται να είπε ο Γεώργιος στον πρωθυπουργό, όπως αναφέρει ο Τάσος Κοτνογιάννίδης (Ήρωες και προδότες στην Κατοχική Ελλάδα).
«Μεγαλειώτατε, όλος μου ο βίος είναι μια σειρά πράξεων τιμίων. Υπήρξα τίμιος, είμαι τίμιος και θα αποθάνω τίμιος άνθρωπος» απάντησε ο πρωθυπουργός.
Ο Κορυζής πήγε σπίτι του. Όπως λέει και η σύζυγός του ήταν ιδιαίτερα ταραγμένος. Σε λίγο ο Γεώργιος στέλνει τον Διάκο στο σπίτι του πρωθυπουργού. Φθάνοντας εκεί τον αναζητά κι όταν χτυπά την πόρτα του γραφείου του ακούει δύο πυροβολισμούς. Ο Κορυζής είχε βάλει τέλος στη ζωή του.
Η αυτοκτονία μπορεί να «διευκόλυνε» τα βρετανικά σχέδια που ήθελαν την Ελλάδα να καθυστερήσει τη συνθηκολόγηση για να υποχωρήσουν οι δυνάμεις της, αλλά έδωσε τροφή σε πολλά σενάρια συνωμοσίας. Ακόμα και σήμερα 81 χρόνια μετά δεν έχουν απαντηθεί κάποια ουσιαστικά ερωτήματα. Όπως:
1 – Ο Κορυζής, σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες βρέθηκε νεκρός κρατώντας ένα περίστροφο στο αριστερό του χέρι κι ένα εικόνισμα της Παναγίας στο στήθος του. Ήταν όμως δεξιόχειρας. Πως αποφάσισε να αυτοκτονήσει με το αριστερό χέρι. Και πως το «αδύναμο» χέρι του κατάφερε να ρίξει δύο βολές;
2- Ήταν μόνο οι τύψεις της βασιλικής οικογένειας που οδήγησαν στο Παλάτι ως ανώτερη υπάλληλο την κόρη του Φρόσω στα χρόνια μετά τον πόλεμο;
3- Γιατί ο Κώστας Κοτζιάς αναφέρει στο βιβλίο του «Ελλάς, ο πόλεμος και η δόξα» ότι την αλήθεια για τον Κορυζή την γνωρίζουν μόνο δύο άνθρωποι, ο Γεώργιος και ο Μανιαδάκης;
Ο Ιωάννη Διάκος παραμένει μια σκοτεινή φυσιογνωμία. Οι απόψεις του ταυτίζονταν πάντα με αγγλικά ή αμερικανικά συμφέροντα. Όταν ο Κορυζής άρχισε να δυσανασχετεί για τις αγγλικές πρωτοβουλίες έγινε πολέμιος του. Αργότερα επί Παπάγου αντιτάχτηκε στις πρωτοβουλίες του Στρατάρχη για το Κυπριακό εκφράζοντας τις αγγλικές θέσεις. Ακόμα και στη διάρκεια της δικτατορίας ήταν στενοί οι δεσμοί του με τον ελληνοαμερικανό πράκτορα της CIA Τομ Καραμπεσίνη. Στο θέμα αναφέρεται και ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης στην «Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος». Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Θα περάσει καιρός ώσπου να αντιληφθώ τον στενό σύνδεσμο του Διάκου με τον Καραμπεσίνη, υπεύθυνου της CIA στην Αθήνα».
