Η Μαρία Κάλλας τον «επισκέφθηκε» στο όνειρό του και του περιέγραψε τον τρόπο που ήθελε να φιλοτεχνήσει τα έργα της. Ο Καρλ Λάγκερφελντ έγινε η αιτία να περάσει την πύλη του παλατιού στο Μονακό και να γνωριστεί με τον πρίγκιπα Αλβέρτο, έχοντας προηγουμένως δημιουργήσει το νυφικό της πριγκίπισσας Γκρέις με το δικό του εικαστικό στιλ.
- Από τον
Ηλία Μαραβέγια
Στην Αγία Πετρούπολη άνοιξε για πρώτη φορά ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ισαάκ για χάρη ενός καλλιτέχνη προκειμένου να φιλοξενηθεί η έκθεσή του για την οικογένεια Ρομανόφ, ενώ μόλις αποκαλύφθηκε το πορτρέτο που δημιούργησε για τον διάδοχο του θρόνου του Αμπού Ντάμπι, οι άνθρωποι του πρίγκιπα Μοχάμεντ γονάτισαν και το… προσκύνησαν!
Ο διεθνούς φήμης Έλληνας γλύπτης Νίκος Φλώρος, ο οποίος κατασκευάζει τα περίφημα έργα του χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον κουτάκια αναψυκτικών, έχει πολλές ιστορίες να αφηγηθεί από τη συναρπαστική πορεία του.
Γεννημένος στην Τρίπολη και μεγαλωμένος στην Αθήνα, πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στο… περιθώριο λόγω της διαφορετικότητάς του. «Δεν έβρισκα κοινά στοιχεία με άλλα παιδιά της ηλικίας μου. Έβλεπα τα πάντα μέσα από διαφορετικό πρίσμα και κάπου εκεί ήταν που αντιλήφθηκα ότι καλλιτέχνης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Είχα πλάσει έναν δικό μου κόσμο και ζούσα σε αυτόν τα όνειρά μου. Δεν αισθανόμουν μόνος, ήταν επιλογή μου και ήμουν… ζεν!» αναφέρει ο Νίκος Φλώρος στην «Espresso», ξετυλίγοντας το νήμα της προσωπικής του ιστορίας.
«Φυσικά δέχτηκα πολύ bullying εκείνα τα χρόνια. Με κορόιδευαν και με έβριζαν λόγω του επιθέτου μου. Δεν έδινα, όμως, καμία σημασία. Μου φαινόταν ηλίθιο να σου βάζει ο άλλος ταμπέλα για ένα όνομα. Στην εποχή μου, μάλιστα, έβαζαν ταμπέλες και οι καθηγητές. Επειδή δεν ακολουθούσα ποτέ το… ρεύμα και αντί να κάνω αθλήματα, εγώ ζωγράφιζα και άκουγα κλασική μουσική, ορισμένοι εκπαιδευτικοί θεωρούσαν ότι ίσως έπρεπε να φοιτώ σε ειδικό σχολείο. Ο ίδιος ο διευθυντής μου στο γυμνάσιο είχε πει με οίκτο στον πατέρα μου ότι ήμουν ένα “άχρηστο παιδί” χωρίς κανένα μέλλον. Δεν μπορούσε ούτε καν αυτός να κατανοήσει ότι δεν με ενδιέφερε να είμαι μέρος του συστήματος, ότι δεν ήμουν ίδιος με τους άλλους» εξηγεί.
Ωστόσο, η απόρριψη που εισέπραξε του έδωσε μεγάλη ώθηση. «Κάτι τέτοιο θα μπορούσε κάλλιστα να καταστρέψει κάποιον, να τον φτάσει ακόμη και στην αυτοκτονία σε περίπτωση βαθιάς ευαισθησίας. Για μένα, όμως, λειτούργησε ως ελατήριο και εκτινάχτηκα μπροστά» σημειώνει ο Νίκος Φλώρος, ο οποίος σπούδασε Καλές Τέχνες στην École des Beaux Arts στο Παρίσι, για να φύγει έπειτα στη Βιένη και κατόπιν στη Νέα Υόρκη, όπου έμελλε να απογειωθεί ως καλλιτέχνης.
«Ξεκίνησα από τη ζωγραφική και κατέληξα στη γλυπτική, σε οτιδήποτε έχει φόρμα, μπορεί να είναι χαρτί, μέταλλο ή μάρμαρο. Ζώντας στη Νέα Υόρκη, όπου τα πάντα αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, και βλέποντας αυτό το υλικό, το κουτάκι του αναψυκτικού ή της μπίρας, θέλησα να εκφράσω την τωρινή φύση του ανθρώπου που λειτουργεί μέσα από το μάρκετινγκ του καταναλωτισμού και της αγοράς. Για να πετύχεις σε αυτήν την πόλη, όπου υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός, πρέπει να παρουσιάσεις κάτι μοναδικό. Δεν ήξερα ακριβώς τι ήθελα να κάνω όταν έφτιαξα το πρώτο μου έργο, το οποίο ήταν η βασίλισσα Ελισάβετ Α’. Δεν υπήρχε δηλαδή κάποιο manual για την κατασκευή του. Βγήκε από μέσα μου. Μάλιστα, έγινε τυχαία και η σύλληψη του πρότζεκτ. Περπατώντας μια μέρα στο Μανχάταν, βρήκα ένα βιβλίο πεταμένο σ’ ένα πεζοδρόμιο. Ήταν η ιστορία της Ελισάβετ Α’. Όσο για το έργο, ήταν τεράστιο και φτιάχτηκε από περίπου 6.000 κουτάκια Coca Cola» λέει στην «Espresso» ο καλλιτέχνης, ο οποίος το 2003 κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τη μέθοδο μετατροπής του υλικού από τα αλουμινένια κουτάκια σε εντυπωσιακά γλυπτά. Η Ελισάβετ Α’ βραβεύτηκε από τον Χάρολντ Κόντα, πρώην διευθυντή του Fashion Institute, που ήταν και ο εμπνευστής του Met Gala, και μπήκε φωτογραφία στους «New York Times».
Αυτή την περίοδο η τελευταία μεγάλη συλλογή του γλύπτη «Ήρωες από μέταλλο», που εγκαινιάστηκε στην Καλαμάτα με την υποστήριξη της Βικτώριας Καρέλια και αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, εκτίθεται στο δημαρχείο του Σίδνεϊ, στην Αυστραλία, έπειτα από επίσημη κρατική πρόσκληση που έγινε στον καλλιτέχνη με τη μεσολάβηση του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Μακάριου.
Το όνειρο με την Κάλλας για να φτιάξει τα γλυπτά της και το πρότζεκτ «Γκρέις Κέλι»!
Η έκθεση γλυπτών για τη Μαρία Κάλλας, που υλοποιήθηκε με αφορμή το νέο κτίριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», ήρθε στη ζωή του Νίκου Φλώρου με έναν τρόπο παράξενο, σχεδόν μεταφυσικό.
«Επειδή ως καλλιτέχνης λειτουργώ περισσότερο με το ένστικτο, συνήθως αναζητώ μια επαφή με την… άλλη πλευρά. Εγώ τότε δεν σκεφτόμουν να κάνω αυτή τη σειρά με τα έργα της Κάλλας, αλλά είδα ένα όνειρο. Εμφανίστηκε η ίδια στον ύπνο μου και μου είπε: “Θα φτιάξεις αυτά έργα, τα οποία θα είναι έτσι κι έτσι. Μέσα σ’ αυτά θέλω κι ένα συγκεκριμένο έργο, το MasterClass, που θα είναι πράσινο” και μου εξήγησε ακριβώς πώς το ήθελε» αποκαλύπτει ο γλύπτης.
«Πολλές φορές αισθάνομαι σαν μέντιουμ. Μπορεί αυτό να ακούγεται κάπως στην εντελώς υλιστική εποχή που ζούμε. Μπορεί να πουν ακόμη και πως είμαι… αλαφροΐσκιωτος. Επειδή όμως ήταν μια δική μου εμπειρία, σου λέω πώς βίωσα αυτή την υποσυνείδητη σύνδεση με τη συγκεκριμένη προσωπικότητα με τον τρόπο που περιέγραψα. Μάλιστα, αφού δημιούργησα όλα τα έργα, είχε μείνει τελευταίο εκείνο που μου είχε ζητήσει η ίδια στο όνειρο. Ευτυχώς μου είχε περισσέψει υλικό και δημιούργησα αυτό το έργο, το οποίο είναι κάτι σαν ταγέρ Dior εποχής σε πράσινο χρώμα. Θυμάμαι δε ότι το υλικό που είχα στη διάθεσή μου βγήκε ακριβώς χωρίς να περισσέψει ούτε ένα χιλιοστό».
Η έκθεση για τη Μαρία Κάλλας έδωσε στον Νίκο Φλώρο διεθνή αναγνώριση, με τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης του κόσμου να του κάνουν εκτενή αφιερώματα, ακόμη και σε χώρες που δεν θα περίμενε, όπως το Ιράν και το Περού.
Σειρά είχε στη συνέχεια το πρότζεκτ για την Γκρέις Κέλι. Ένας κατάλογος με τη δουλειά του Φλώρου έφτασε μέσω του πρέσβη του Μονακό στην Ουάσινγκτον, στα χέρια μιας επιτροπής που είχε συσταθεί στο πριγκιπάτο προκειμένου να βρεθεί ένας καλλιτέχνης που θα φιλοτεχνούσε ένα έργο για την πριγκίπισσα με αφορμή τα 30 χρόνια από τον θάνατό της. Μεταξύ των μελών της επιτροπής ήταν και ο αείμνηστος πλέον Καρλ Λάγκερφελντ, ο οποίος ξετρελάθηκε με τα έργα του Έλληνα γλύπτη.
«Με εντολή του Λάγκερφελντ με κάλεσαν επίσημα να κάνω το έργο, που παρουσιάστηκε αρχικά στο Εθνικό Μουσείο Γυναίκας στην Ουάσινγκτον και ύστερα από τέσσερις μήνες μεταφέρθηκε στο Μονακό. Εκεί γνώρισα και τον πρίγκιπα Αλβέρτο, που είναι πολύ απλός αν και πρίγκιπας. Επίσης είναι φιλέλληνας και μιλάει, μάλιστα, και λίγα ελληνικά. Το νυφικό της Γκρέις ήταν από κουτάκια light αναψυκτικού, μόνο η ουρά του ήταν πέντε μέτρα».
Το άνοιγμα (πρώτη φορά) του Καθεδρικού στη Αγία Πετρούπολη για την έκθεσή του με τους Ρομανόφ και το Αμπού Ντάμπι!
Μέσα από την ιδιαίτερη τέχνη του ανοίχτηκαν στον Νίκο Φλώρο πόρτες που δεν περίμενε. Βρέθηκε σε μέγαρα, μουσεία, παλάτια, ακόμη και στον Λευκό Οίκο.
«Ο κόσμος της Ρωσίας με αγκάλιασε και με αγάπησε. Έκανα πολύ μεγάλες εκθέσεις εκεί, μου έδωσαν χώρους για να τις παρουσιάσω που ούτε καν είχα φανταστεί ότι θα μπορούσε, όπως ο Ναός του Αγίου Ισαάκ στην Αγία Πετρούπολη. Με εμπιστεύτηκαν οι Ρώσοι με έναν τρόπο και από τις εκθέσεις μου εκεί πέρασαν εκατομμύρια κόσμου. Έχω κάνει συνολικά πέντε εκθέσεις στη χώρα, ανάμεσά τους και αυτή για την οικογένεια Ρομανόφ. Αν δεν γινόταν ο πόλεμος, από Σεπτέμβριο είχα προγραμματίσει ακόμη τρεις σε Αγία Πετρούπολη και Μόσχα. Πραγματικά λυπάμαι που αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις στις σύγχρονες κοινωνίες» αναφέρει στην «Espresso» o διεθνούς φήμης γλύπτης.
Ο ίδιος έχει φιλοτεχνήσει και το πορτρέτο του πρίγκιπα του Αμπού Ντάμπι, Μοχάμεντ, ο οποίος θεωρείται ιερό πρόσωπο στη χώρα.
«Αυτό όχι μόνο ήταν πρόκληση, αλλά υπήρχε και ο φόβος να μην αρέσει. Ας μην ξεχνάμε πως είναι μουσουλμανικός τόπος. Μπορεί να βρεθείς και στη φυλακή ακόμη. Βέβαια, προτού το φτιάξω, κάναμε πολλές συζητήσεις. Το συγκεκριμένο έργο έχει ύψος 2,5 μέτρα και είναι όλο κατασκευασμένο από κουτάκια αναψυκτικών. Δεν χρησιμοποιήθηκαν κουτάκια μπίρας. Αυτός ήταν και ο πρώτος όρος που μου έθεσαν. Το πορτρέτο παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο πλαίσιο μιας έκθεσης στο εμιράτο και, μόλις τοποθετήθηκε, οι άνθρωποι του πρίγκιπα γονάτισαν και το προσκυνούσαν. Προσωπικά σοκαρίστηκα. Στον ίδιο άρεσε πολύ και το συμπεριέλαβε στη συλλογή του» μας πληροφορεί ο Νίκος Φλώρος.
