Aντιλαμβάνομαι ότι η καθημερινότητα αποτελεί -ειδικά την τελευταία δεκαετία, που, εκτός των άλλων, τα νοικοκυριά πρέπει να παλεύουν με τις επιπτώσεις της κρίσης- την πιο ισχυρή προτεραιότητα στη ζωή των Ελλήνων πολιτών.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Το «πώς θα τα φέρουμε βόλτα» εξακολουθεί να είναι Νο 1 στην ατζέντα της οικογένειας. Ειδικά Σεπτέμβριο μήνα, όταν καλείται να πληρώσει τη δεύτερη δόση του φόρου εισοδήματος και την πρώτη του (νέου, αλλά… πάντα εδώ!) ΕΝΦΙΑ. Η ένταξη στις 120 δόσεις και όλα όσα με αυτή τη ρύθμιση μπορεί να διευθετηθούν δίνοντας ανάσα στους πολίτες βρίσκονται επίσης τούτες τις μέρες στην κορυφή των «πρέπει».
Ταυτόχρονα όμως το «κάδρο» ανοίγει και δεν μπορούμε παρά να έχουμε στραμμένο το βλέμμα στο σημαντικό ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Ο πρωθυπουργός συμμετέχει στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, εκείνο όμως που έχει εξέχουσα σημασία είναι οι συναντήσεις που θα πραγματοποιήσει εκεί.
Έχοντας στη βαλίτσα του, περισσότερους από δύο μήνες μετά τις εκλογές, την ισχυρή αποδοχή των πολιτών, έτσι όπως τούτη καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών, ο κ. Μητσοτάκης θα καθίσει σήμερα στο ίδιο τραπέζι με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και τον πρόεδρο των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ, ενώ αύριο θα βρεθεί ενώπιος ενωπίω με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, εκπροσωπώντας μία Ελληνική Δημοκρατία, η οποία, έστω και μπουσουλώντας, βγαίνει από το σκοτεινό τούνελ και αναζητά εκ νέου τη θέση της στη διεθνή οικονομική αγορά.
Ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται, τουλάχιστον θεωρητικά, σε καλύτερη θέση από εκείνη των προκατόχων του σε ανάλογες «υψηλότατου επιπέδου» συναντήσεις από το 2010 κι έπειτα. Έχει στα χέρια του μια καλύτερη συνθήκη για την ελληνική οικονομία, η οποία τυπικά έχει απεγκλωβιστεί από τα Μνημόνια (όχι, φυσικά, από τις συνέπειές τους ή την ξένη «επιτήρηση»).
Είναι πολύ σημαντικό να δούμε με «τι» θα επιστρέψει από τις ΗΠΑ ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Θα υπάρξουν οφέλη; Ουσιαστικά, όχι επικοινωνιακά…
Τα ζητήματα είναι κορυφαία και ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να ανοίξει τα χαρτιά του, δείχνοντας στην πράξη πώς σκοπεύει να χειριστεί την εξωτερική πολιτική της χώρας. Οι σχέσεις με την Τουρκία του επιθετικού -και πολλάκις ακραίου, ενίοτε επικίνδυνου- Ταγίπ Ερντογάν και ο τρόπος που ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει αποφασίσει να τις χειριστεί θα φανερώσουν πολλά. Σε συνδυασμό με το Κυπριακό, πρέπει να σταλεί ευθέως το μήνυμα στη γείτονα ότι η Ελλάδα επιθυμεί μεν τις «καλές σχέσεις», αλλά δεν πρόκειται να υποχωρεί στις συμπεριφορές του τουρκικού επεκτατισμού.
Το Μεταναστευτικό επίσης είναι το κεφάλαιο που «καίει». Και η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρό του. Με σεβασμό στους ανθρώπους οι οποίοι έχουν στερηθεί την πατρίδα τους, αλλά ταυτόχρονα σεβασμό στον ρόλο της χώρας μας στην περιοχή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να γυρίσει από τις ΗΠΑ έχοντας λάβει ουσιαστικές δεσμεύσεις για τις συμπεριφορές των «άλλων». Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελεί διαχρονικό «πάρκινγκ ανθρώπινων ζωών» και οι απέναντι να σπρώχνουν τους δυστυχισμένους πρόσφυγες συνεχώς προς αυτή την πλευρά του Αιγαίου.
Τέλος, έχουμε πολύ μεγάλη περιέργεια να δούμε πώς θα αντιμετωπίσει ο κ. Μητσοτάκης τον πρωθυπουργό της επονομαζόμενης «Βόρειας Μακεδονίας». Πώς θα χειριστεί δημοσίως την «καυτή πατάτα» της «Συμφωνίας των Πρεσπών», την οποία υποστηρίζουν (με πάθος!) από την πρώτη στιγμή όλοι οι ξένοι, αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός (και οι υπουργοί του) είχε «καταχεριάσει» όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Στον ΟΗΕ και στο ραντεβού με τον Ζάεφ ο Έλληνας πρωθυπουργός θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη διεθνή πραγματικότητα και τον… προηγούμενο εαυτό του.
*Δημοσιογράφος, διευθυντής της «Live Sport»
