Το ελληνικό κράτος χρηματοδότησε παράσταση που «δίδασκε» τι σημαίνει «σεξουαλικοποίηση ανηλίκων» και στην οποία βασανίζονταν κοκόρια
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ο λίαν προβληματικός τύπος, που δελέασε με φαγητό τη γάτα στην ταβέρνα για να την κλοτσήσει, όχι μόνο δεν θα είχε προβλήματα με τον νόμο αν έπαιζε τον κρυφό άσο της κουλτούρας και της προόδου, αλλά θα του έδιναν και φράγκα για να βασανίζει ζώα και να προβάλλει τις νοσηρές πτυχές του χαρακτήρα του σε δημόσια θέα.
Αυτό έκανε ο Αργεντίνος «καλλιτέχνης» Ροντρίγκο Γκαρσία, που έγινε δεκτός με δόξες και τιμές από το Φεστιβάλ Αθηνών και ανέβασε την παράσταση «4» (τον Ιούλιο του 2016). Σ’ αυτή την παράσταση πραγματευόταν το σεξ και τα μικρά παιδιά (!!!) και συμμετείχαν και… κοκόρια, τα πόδια των οποίων τα είχαν δέσει σε αθλητικά παπούτσια, ενώ οι ηθοποιοί μπαινόβγαζαν τα φουκαριάρικα πτηνά μέσα στα βρακιά τους!
Η παράσταση ξεκινούσε με την (ενδεικτική της ποιότητας του έργου) φράση «η νύχτα πέφτει σαν το σκ@τό» και μια από τις ανατριχιαστικότερες σκηνές ήταν εκείνη όπου δύο ανήλικα κορίτσια, τα οποία ήταν ντυμένα και μακιγιαρισμένα έντονα, περιφέρονταν χορεύοντας και πίνοντας λες και επρόκειτο για χορεύτριες σε καμπαρέ.
Οπως ήταν αναμενόμενο, αυτό το θεατρικό βδέλυγμα αποθεώθηκε από τον χώρο της κουλτούρας (η σαπίλα της οποίας ξεπερνάει σε μπόχα ακόμα και τη χωματερή της Φυλής) και ο καλλιτέχνης, αντί να διωχθεί κλοτσηδόν από την Ελλάδα για να πάει στην πατρίδα του, να τον κοιτάξουν οι καλύτεροι των ψυχιάτρων, έδινε… βαρυσήμαντες συνεντεύξεις, πουλώντας μουχλιασμένο πνεύμα και παρακμιακή πρωτοπορία.
Και το θέμα δεν είναι κομματικό. Δεν ήρθε μόνο επί ΣΥΡΙΖΑ αυτός ο τύπος στο Φεστιβάλ Αθηνών. Είχε ξαναεμφανιστεί τον Ιούνιο του 2012, ανεβάζοντας την παράσταση «Golgota Picnic», στην οποία γινόταν μια πορνογραφική αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου και της Σταυρώσεως!
Καλό είναι έπειτα απ’ όλα αυτά να αναρωτηθούμε: α) πώς γίνεται και όλος αυτός ο εσμός διάφορων βαρεμένων ψυχάκηδων, που παρουσιάζουν τη διαστροφή, την παράνοια και τη βλασφημία σαν τέχνη, έχει μέγα θέμα με τον Χριστό και προσπαθούν (ματαίως, φυσικά) να τον πλήξουν με το «έργο» τους και β) γιατί έχουν τόση απήχηση αυτοί οι τύποι στους διαχειριστές της εξουσίας.
