Αυτές τις ημέρες βρέθηκα σε κάποιες εκδηλώσεις στην ελληνική περιφέρεια, για την παρουσίαση του βιβλίου του δρος Παπαφλωράτου Ι. «Ο Ελληνισμός του Πόντου». Σε 1-2 από αυτές καταδέχτηκαν να εμφανιστούν και μερικοί τοπικοί βουλευτές. Η συμπεριφορά όλων, copy paste και εντελώς αχαρακτήριστη.
Συγκεκριμένα, εμφανίζονταν στην αίθουσα ως Ρωμαίοι αυτοκράτορες χαιρετώντας τα πλήθη ή μάλλον τους μουζίκους, πόζαραν ως γύφτικα σκεπάρνια για τις καθιερωμένες και αναγκαίες φωτογραφίες, απηύθυναν έναν χαιρετισμό της κακιάς ώρας και σε 5 με 10 λεπτά με το κινητό κολλημένο στο αυτί και με βήμα ταχύ, ότι δήθεν είχαν επείγουσα κλήση, ίσως από τον πρωθυπουργό (τρίχες) ή τον Ερντογάν (μάλλον απίθανο) ή ακόμα και από τον Μάνταλο (το πιο πιθανό), έβγαιναν από την αίθουσα και όσο τους ξαναείδατε εσείς, τους ξαναείδαμε κι εμείς.
Και μιλάμε για βουλευτάδες κατηγορίας άστα να πάνε, που δεν ανοίγουν ποτέ το στόμα τους και όταν το ανοίξουν, ξανά άστα να πάνε. Μια απορία: Αφού η συμπεριφορά τους είναι η ίδια κάθε φορά, γιατί τους καλούν και τους δίνουν τη μη οφειλόμενη αξία;
