«Αντίπαλοί μας είναι ο Μητσοτάκης και η άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική του» λένε στην Κουμουνδούρου κάθε φορά που ο Νίκος Ανδρουλάκης, παραβλέποντας ποιος βρίσκεται σήμερα στην κυβέρνηση, εξαπολύει μύδρους στα χαρακώματα της Κουμουνδούρου.
Συμπτωματικώς, το ίδιο υποστηρίζουν και πολλά στελέχη στο Κίνημα Αλλαγής, που διαθέτουν ισχυρή παραταξιακή μνήμη, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου, κυρίως, αλλά και οι Μιχάλης Καρχιμάκης, Χάρης Καστανίδης κ.ά., οι οποίοι παρατηρούν ότι πολιτικός και ιδεολογικός αντίπαλος του ΠΑΣΟΚ ήταν ανέκαθεν η Δεξιά. Πρόκειται για θέσεις που
αφήνουν ασυγκίνητη τη νέα ηγεσία υπό τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος, στην προσπάθειά του να αποτρέψει την προοπτική να καταστεί το κόμμα του δορυφόρος του ΣΥΡΙΖΑ, ανεβάζει διαρκώς την ένταση της κριτικής.
ΟΙ σχέσεις ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΙΝ.ΑΛ. αποκτούν ως εκ τούτου βαθμηδόν τοξικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι το πολύκροτο σκάνδαλο της Novartis και τα χρέη του ΚΙΝ.ΑΛ.
προσφέρουν άφθονο και εύφλεκτο υλικό. Οι προσπάθειες της Κουμουνδούρου να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι φαίνεται πως σκοντάφτουν πάνω στην αδιαλλαξία της Χαριλάου Τρικούπη, η οποία με αξιοσημείωτο μένος επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ μονομερώς, χωρίς την ίδια στιγμή να κλείνει την πόρτα μετεκλογικής συνεργασίας με τον Μητσοτάκη.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δέχονται ότι η κάλπη είναι αυτή που θα καθορίσει καταλυτικά τις εξελίξεις. Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας φαίνεται να κατανοεί ότι ο Ν. Ανδρουλάκης, για λόγους τακτικής, δεν είναι υποχρεωμένος να ανοίξει από τώρα τα χαρτιά του. Παρατηρεί όμως, κάθε φορά που ο πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ .δηλώνει δημόσια ότι «δεν θα στηρίξει την καρέκλα ούτε του Μητσοτάκη ούτε του Τσίπρα», ότι τους πρωθυπουργούς τούς εκλέγει ο λαός και δεν είναι προϊόντα πολιτικής καμαρίλας.
Ετσι κι αλλιώς ο Αλ. Τσίπρας έχει τις δικές του έγνοιες αυτήν την προεκλογική εποχή. Η χώρα τελεί υπό συνθήκες δεινής οικονομικής κρίσης και με τη σκιά του πολέμου με την
Τουρκία να επικρέμαται στο Αιγαίο. Χρόνος να αναδιαταχτεί το κόμμα και να ενταχθούν οργανικά σε αυτό οι 110.000 ψηφοφόροι που προσήλθαν στις προεδρικές κάλπες της
15ης Μαΐου αντικειμενικά δεν υπάρχει. Αφετέρου, όσο κι αν η νέα γραμματέας Ράνια Σβίγκου αναγνωρίζεται ως φίλεργο στέλεχος, δεν έχει τη χρονική πολυτέλεια να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε οργανωτική ανασύνταξη.
Μοιραία ο Αλ. Τσίπρας έχει πάρει το παιχνίδι πάνω του και με πυκνές περιοδείες
οργώνει τη χώρα για να τονίσει το αίτημα της πολιτικής αλλαγής. Θα χρειαζόταν τώρα, αναγνωρίζουν οι συνεπείς κομματικοί, ένα πιο δυνατό κόμμα για να διευρύνει την
παρουσία του στα συνδικάτα, στους μαζικούς επαγγελματικούς φορείς και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ανύπαρκτοι σε συνδικάτα, Τοπική Αυτοδιοίκηση, σχολές
Οι περιβόητες τάσεις έχουν χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Αλλά η νέα κατανομή -μονοπρόσωπης- ισχύος μετά το συνέδριο, τη νέα Κεντρική Επιτροπή και την εκλογή
Πολιτικού Γραφείου δείχνει ότι κόμμα που να στηρίξει την έφοδο στο (κυβερνητικό) μέλλον δεν υπάρχει. Στα συνδικάτα και στους μαζικούς επιστημονικούς φορείς η επιρροή του
ΣΥΡΙΖΑ είναι ισχνή.
Ακόμα χειρότερες είναι οι επιδόσεις του στις σχολές, όπου οι κομματικές δυνάμεις δεν ανιχνεύονται καν, κι ας επιμένει άστοχα η Ν.Δ. ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί αναταραχές στα πανεπιστήμια… Οσο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Ο κόσμος ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές, αλλά όχι στις δημοτικές. Οπως έγραψε η «Αυγή», στις τελευταίες δημοτικές στην Αθήνα ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε στον πρώτο γύρο 16,98% έναντι 31,29% των βουλευτικών. Στη Θεσσαλονίκη 13,53% έναντι 31,29%. Στην Πάτρα 6,68% έναντι 40,27 (πρώτο κόμμα). Στον Βόλο 12,57% έναντι 32,16%. Στο Ηράκλειο 12,16% έναντι 43,22% (πρώτο κόμμα). Στα Χανιά 5,59% έναντι 37,35% (πρώτο κόμμα). Ποιο κόμμα θα στηρίξει το αίτημα πολιτικής αλλαγής; Μάλλον για αυτό ξαγρυπνά ο Τσίπρας…
