Η πρόσφατη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ για την απαγόρευση των αμβλώσεων ξεσήκωσε τους λεγόμενους «δικαιωματιστές» σε όλο τον κόσμο και, φυσικά, και στην πατρίδα μας.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη*
Δικαιώματα, βεβαίως, αναγνωρίζουν μόνο σε όσους και όσες μπορούν να τα διεκδικήσουν, αντιθέτως, όμως, δεν αναγνωρίζουν σε ανθρώπους που δεν μπορούν να το πράξουν, όπως είναι ένα αγέννητο μωρό. Όμως, από την άλλη θα σπεύσουν να αναγνωρίσουν σε έναν χιμπατζή ή σε ένα… χταπόδι!
Στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν, έως 50 χρόνια πριν, η άμβλωση (εκ του ρήματος αμβλίσκω = αποβάλλω διά βίαιων μέσων) θεωρείτο «προοδευτισμός» και «δικαίωμα» για κάθε γυναίκα. Με την εξέλιξη, όμως, της τεχνολογίας ανακαλύψαμε και μαθαίνουμε ακόμη όλα τα θαυμαστά στάδια της γέννησης και της εξέλιξης μιας ζωής μέσα στο σώμα μιας κυοφορούσας γυναίκας.
Οι αποκαλύψεις αυτές έκαναν σαφές ότι το έμβρυο δεν ανήκει στο σώμα της γυναίκας, αλλά ότι είναι άλλο σώμα. Ενας άλλος άνθρωπος! Σώμα της γυναίκας είναι, λ.χ., τα μάτια της, τα οποία φυσικά έχει το δικαίωμα να τα βγάλει όποτε και με όποιον τρόπο θέλει. Τη ζωή, όμως, που φέρει μέσα της έχει ιερή υποχρέωση να την προστατεύει.
Δυστυχώς, η επιδοτούμενη από το κράτος εμβρυοκτονία έχει λάβει διαστάσεις αυτοκτονικής γενοκτονίας, τη στιγμή μάλιστα που η υπογεννητικότητα μαστίζει τη χώρα μας. Γι᾽ αυτό θα πρέπει να μας εξηγήσει ο πρωθυπουργός πώς ακριβώς σκοπεύει πραγματικά να την αντιμετωπίσει, όταν τα βασικά αφηγήματά του έχουν να κάνουν με την προώθηση προτύπων και πρωτοβουλιών που με τη σημειολογία και τον χαρακτήρα τους αντιστρατεύονται ουσιαστικά τη διαιώνιση του ανθρώπινου γένους. Είπε, βεβαίως, ότι το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί με τη βοήθεια των «καλοδεχούμενων» λαθρομεταναστών!
Αυτό, πράγματι, θα μπορούσε να αποτελέσει μία μορφή λύσης, αλλά μόνο αν το δει κανείς υπό τη στενή οπτική, της διαχείρισης ενός πληθυσμού μιας κρατικής οντότητας. Για όποιον, όμως, προτεραιότητα αποτελεί το έθνος, και όχι απλά μία νομική οντότητα με σύνορα, γη και κάποιον πληθυσμό, τότε αυτή η οπτική είναι -επιεικώς- απαράδεκτη.
Αντί, λοιπόν, να ενθαρρύνονται οι Ελληνίδες σε συνεργασία με τους συντρόφους τους να δολοφονούν τα παιδιά τους, θα πρέπει να διαπαιδαγωγούνται από μικρά παιδιά προκειμένου να συνειδητοποιούν την ευλογία της φύσης για την ευκαιρία που τους δίνεται. Το να πληρώνουν οι γονείς, συνήθως για λόγους αμοιβαίου συμφέροντος, κάποιον επαγγελματία χασάπη (που στιγματίζει το ιατρικό λειτούργημα καταπατώντας τον όρκο που έδωσε) για να κατακρεουργήσει το παιδί τους είναι κάτι που πρέπει, επιτέλους, άμεσα να σταματήσει, αφού σαφέστατα πρόκειται για μία δολοφονία. Η άμβλωση θα πρέπει να αποτελεί απλώς μία έσχατη λύση, όταν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για τη ζωή της κυοφορούσας γυναίκας.
Προτεραιότητα δεν πρέπει να αποτελούν φυσικά οι απαγορεύσεις, αλλά πρωτίστως τα κίνητρα για να μη φτάσει μια νέα γυναίκα να προβεί σε άμβλωση. Το ζήτημα είναι παιδαγωγικό, οικονομικό και σαφέστατα υψηλής κοινωνικής πρόνοιας για τις άγαμες αλλά και τις εργαζόμενες μητέρες. Λύσεις υπάρχουν, αρκεί να δούμε τι έκανε, λ.χ., ο Ορμπαν στην Ουγγαρία, αλλά να θυμηθούμε και την έκρηξη των γεννήσεων πριν από περίπου 15 χρόνια στην πατρίδα μας, όταν εφαρμόστηκαν κάποια αντίστοιχα μέτρα στην ελληνική κοινωνία, που δυστυχώς δεν συνεχίστηκαν. Πολιτική βούληση απαιτείται, λοιπόν, και όχι λεκτικές κορόνες και πράξεις για το αντίθετο…
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική», [email protected]
