Στο φως έρχονται τα συμπεράσματα από την έκθεση που συνέταξε η κλινική ψυχολόγος, η οποία διορίστηκε από την 18η ανακρίτρια, για την υπόθεση της Πάτρας. Τα ενδιαφέροντα συμπεράσματα προέκυψαν, μετά τις συνεδρίες που έκανε τόσο με την προφυλακισμένη μητέρα, Ρούλα Πισπιρίγκου, όσο και με τον Μάνο Δασκαλάκη.
Σε κάθε συνεδρία που είχε με τον πατέρα των παιδιών, σύμφωνα με την εφημερίδα Πατρίς, εκείνος εξέφραζε τη δυσαρέσκειά του καθώς τον αναγνώριζαν στον δρόμο και του επιτίθεντο φραστικά. Μάλιστα, χαρακτηρίζει τον 30χρονο συνεργάσιμο: «Ήταν φανερό το πρωταρχικό ενδιαφέρον να μην εμπλακεί ο ίδιος σε ό,τι γίνεται με τη σύζυγό του. Φάνηκε, επίσης, να τον ενδιαφέρει η εικόνα του σε εμένα νιώθοντας ενδεχομένως ότι αξιολογείται. Θέλησε μάλιστα να μάθει την γνώμη μου, ρωτώντας με και ευθέως».
Ωστόσο, όπως είπε, δεν επέμεινε όταν δεν απάντησε η ψυχολόγος στο ερώτημά του. «Μοιάζει να μην επιμένει ιδιαίτερα όταν δεν παίρνει αυτό που αναμένει, όχι τόσο γιατί αποδέχεται το να μην παίρνει αυτό που επιθυμεί, όσο γιατί μοιάζει να επενδύει και να από-επενδύει πολύ γρήγορα από τις σκέψεις του, τις επιθυμίες του και τις σχέσεις με τους άλλους, ακόμα και με τους σημαντικούς άλλους, όπως είναι τα παιδιά του. Περιέγραψε τη ζωή της οικογένειάς του με τα τρία παιδιά που έφυγαν από τη ζωή, με ένα απρόσφορο συναίσθημα» εξήγησε και συμπλήρωσε:
«Φαίνεται να κάνει μια προσπάθεια καταστολής των συναισθημάτων του. Υπάρχει απουσία συναισθήματος, ενοχής και ανάμνησης. Φαίνεται να μην έχει επαφή με το συναίσθημά του και κάνει φυγές (διαφεύγει της πραγματικότητας) στην προσπάθειά του να διαχειριστεί αυτό που του συμβαίνει».
Η σχέση με την Πισπιρίγκου και τα παιδιά
Ο Μάνος Δασκαλάκης περιέγραψε τα πάντα. Από τη γνωριμία του με την Ρούλα, τις σχέσεις με τους γονείς της, τις γεννήσεις και τους θανάτους των παιδιών τους. Προσπαθεί και ο ίδιος να διαχειριστεί την κατάσταση κάτι που είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Σε κάποια συνεδρία είπε αναφερόμενος στο θάνατο της Μαλένας: «Μέχρι και τώρα δεν έχουμε μάθει από τι πέθανε το παιδί. Εγώ αποκλείω το περί ευθυνών Ρούλας στο συγκεκριμένο παιδί. Ξεκάθαρα. Ήταν το παιδί της. Ήμασταν τέλεια τότε, όχι απλά καλά. Δεν υπήρχε κάποιος λόγος… Δεν υπάρχει γενικά λόγος να σκοτώσεις το παιδί σου. Θα πρέπει να είσαι ψυχικά άρρωστος για να κάνεις κάτι τέτοιο».
Ο Μάνος Δασκαλάκης δεν έκρυψε την αδυναμία του στη Τζωρτζίνα: «η Τζωρτζίνα ήταν το δικό μου παιδί και η Μαλένα της Ρούλας… καταρχήν να σας πω ότι η Μαλένα έχει γεννηθεί την ίδια μέρα και ώρα με την Ρούλα. Είναι ένα συν που προστίθεται ακόμα για τη σχέση τους…». Ο πατέρας είπε ότι η μητέρα τότε έπαθε επιλόχειο κατάθλιψη. Όταν γεννήθηκε το παιδί, η μητέρα δεν ήθελε να το δει: «Την τάιζε και την φρόντιζε με το ζόρι. Η ίδια δεν το ήθελε. Μετά το παραδέχτηκε. Κάποια στιγμή της έβαλα χέρι: ”Είναι το παιδί σου, τι είναι αυτά τα πράγματα που κάνεις;” Και έτσι συνήλθε… Ήταν διστακτική με την Μαλένα τότε, πιο πολύ έπαιρνε την Τζωρτζίνα. Και μετά γύρισε τούμπα όλο αυτό. Μετά έγιναν αχώριστες, σε υπερβολική δόση αχώριστες».
Οι θάνατοι των παιδιών
Ο Μάνος Δασκαλάκης μίλησε και για τους θανάτους των τριών παιδιών. «Την ημέρα που κατέληξε η Μαλένα, ήταν η πρώτη μέρα που έφυγα από το νοσοκομείο να πάω σπίτι (στην Αθήνα) να ξυριστώ. Δεν πρόλαβα. Ήμουν στο δρόμο που με πήρε η Ρούλα και μου είπε ‘τρέχα, το παιδί έμεινε’. Ολυμπιακό χωριό – Νοσοκομείο Ελπίδα. 13 λεπτά, 220 χιλιόμετρα, και παρακάλαγα να πάρει ο Θεός εμένα και να αφήσει το παιδί. Να φύγει το αυτοκίνητο από την πορεία και να αλλάξει όλο αυτό… όταν έφτασα στο νοσοκομείο η Ρούλα ούρλιαζε. Όταν έφτασα, προσπαθούσαν να κάνουν ανάνηψη στην Μαλένα. Ο γιατρός προσπάθησε 45 λεπτά. Μετά βγαίνουν έξω, μας παίρνουν στο γραφείο, μας το ανακοινώνουν, η Ρούλα ήταν έξω φρενών, ήταν άλλος άνθρωπος. Δεν την είχα ξαναδεί έτσι, ούτε στην Ίριδα, ούτε στην Τζωρτζίνα» περιέγραψε και συνέχισε:
«Είχε τρελαθεί τελείως (στην Μαλένα). Ούρλιαζε, χτυπιόταν, φώναζε ‘το παιδί μου’… και μόλις μπήκαμε μέσα να την δούμε, μόλις βγήκαν οι γιατροί, κάναμε αμάν να την βγάλουμε την Ρούλα από το δωμάτιο. Για αυτό και θεωρώ επειδή της είχε τεράστια αδυναμία της Μαλένας. Μπορεί να είναι εγωιστικό αυτό που θα πω από την μεριά της, αλλά ίσως επειδή είδε ότι η Τζωρτζίνα είχε αδυναμία σε εμένα, να αφοσιώθηκε στην Μαλένα, να έδωσε κάτι περισσότερο στην Μαλένα. Ήταν το παιδί της κυριολεκτικά, έλεγε ‘το παιδι’ μου και το παιδί μου».
Οι συνεδρίες με τη Ρούλα
Η πρώτη συνεδρία της Ρούλας Πισπιρίγκου με την κλινική ψυχολόγο ξεκίνησε με την κατηγορουμένη μητέρα να αναφέρει «πιστεύω ότι θα δώσετε την αλήθεια για το παιδί μου, το πιστεύω». Στην ερώτηση, πώς είναι αυτή την περίοδο απάντησε «να σας πω ότι έχω ανάμεικτα συναισθήματα; Δηλαδή τώρα ζω το πένθος, είμαι μόνη μου. Και για την μπέμπα. Και για την Τζωρτζίνα δεν πρόλαβα. Για την Τζωρτζίνα ξεκάθαρα δεν έχω προλάβει καθόλου. Τώρα μου βγαίνουν όλα. Το αίσθημα της αδικίας μεγάλο, με πνίγει. Και θυμός έρχεται, σας μιλάω ειλικρινά. Αλλά η απώλεια των παιδιών μου… ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα; Με συλλάβανε γρήγορα, δεν είμαι έξω να αποδεικνύω αυτά που λέω με διάφορα μέσα, όπως είναι το κινητό μου ας πούμε, ένα μήνυμα σε ένα γιατρό».
«Ο Μάνος ήταν προστατευτικός»
Στις συνεδρίες αναφέρθηκε και στη σχέση της με τον Μάνο Δασκαλάκη. Τον είχε δει στο γήπεδο δεν θυμόταν καλά το όνομά του και ένα αίτημα φιλίας στο facebook ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η σχέση. Από την πρώτη στιγμή, όπως διηγήθηκε στην κλινική ψυχολόγος, βλέπει ότι η μητέρα του έχει έναν τρομερό έρωτα για το γιο της. Που παντρεύτηκε και της στοίχισε, όπως λέει χαρακτηριστικά.
Σε ό,τι αφορά στις πρώην του που είχαν εμμονή μαζί του, η Ρούλα Πισπιρίγκου είπε ότι μία πρώην του Μάνου έβαλε άνθρωπο να της αρπάξει την Τζωρτζίνα μέσα από το σπίτι. Τον απώθησε με ένα αποσμητικό σπρέι.
«Ο Μάνος ήταν προστατευτικός ακόμα και μέχρι τώρα πριν με συλλάβουν. Πάντα έπαιρνε το μέρος μου παντού. Τώρα μόνο λέει ότι σκότωσα το παιδί. Δεν θέλει να έχουμε επικοινωνία. Νιώθω αδικία γιατί επειδή τον ξέρω, ξέρω ότι δεν το πιστεύει έχει επηρεαστεί από τα κανάλια. Δεν το περίμενα να αντιδράσει έτσι. Για τον θάνατο της Μαλένας και την μετέπειτα αντίδραση του Μάνου Δασκαλάκη αναφέρει «δεν στεναχωριόταν, δεν έκλαιγε, δεν την ανέφερε, δεν ήταν θλιμμένος, σκεφτόμουν ότι ήταν αναίσθητος, με θύμωνε και του το έλεγα άπειρες φορές αυτό και εκείνος μου απαντούσε ότι το διαχειρίζεται ο καθένας με το δικό του τρόπο. Κοιτούσα να το σεβαστώ αυτό, ο Μάνος θεωρούσε ότι επειδή είχε μείνει η Τζωρτζίνα πίσω έπρεπε να μείνει δυνατός για εκείνη…».
Η κλινική ψυχολόγος καταλήγει λέγοντας: «Ζωή και θάνατος μαζί αδιαφοροποίητα. Το είναι και το ήταν έφτιαξαν μία ενιαία λέξη μπερδεμένη σαν και ο χρόνος το πριν και το τώρα να είναι αδιαφοροποίητα στον ψυχισμό της. Και ενώ εγώ της μιλούσα για τα ζωντανά παιδιά της, εκείνη μιλούσε για τα νεκρά παιδιά της».
