«Βράζει» ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς από την περασμένη Παρασκευή, όταν διαπίστωσε ότι το μεγαλοφυές σχέδιό του για ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής και επιστροφή του στο προσκήνιο, με τα παραμύθια περί «σκευωρίας Novartis» και «εκβιασθέντων Μιωνή και Παπασταύρου», πετάχτηκαν από τον Αρειο Πάγο σε κάποιο κάδο απορριμμάτων ή ανακύκλωσης της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
«Δεν δέχομαι να είμαι όμηρος κανενός» για τη Novartis δήλωνε ο κ. Σαμαράς στα «Παραπολιτικά» το καλοκαίρι του 2019, αλλά κατάντησε όμηρος της Ιστορίας και θύμα των ίδιων των μηχανορραφιών του.
Όμως, ο κ. Σαμαράς αντιμετωπίζει κι άλλο ένα σοβαρό πρόβλημα προσωπικής και πολιτικής φύσης, που τον οδηγεί στον γκρεμό της ψυχολογικής κατάρρευσης: Ξόδεψε περίπου δύο χρόνια στην «εξορία» ενός εξοχικού σπιτιού στο Λουτράκι και στην οικία του στην Κηφισιά, γράφοντας τα περίφημα απομνημονεύματά του. Με βασικά κεφάλαια του βιβλίου τις πιέσεις που δεχόταν από τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ (στην οποία υποκλινόταν και είχε δηλώσει «ουδείς αναμάρτητος»), τη δήθεν υπονόμευσή του από τη «δημοκρατία» (αντί να μας ευχαριστεί για τη στήριξη σε κρίσιμες στιγμές και επειδή του ανοίγαμε εγκαίρως τα μάτια για τους ύποπτους συμβούλους και τους ανεπαρκείς υπουργούς του) και, ασφαλώς, την υποτιθέμενη συκοφάντησή του στην υπόθεση Novartis (λες και οι εισαγγελείς δεν έχουν δικαίωμα να ερευνούν τους πολιτικούς, όπως όλους τους Έλληνες πολίτες). Τώρα, μετά την απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου, αποδεικνύεται ότι ούτε συκοφαντήθηκε για τη Novartis ούτε η «δημοκρατία» στηρίζεται σε πρόσωπα που μεταβλήθηκαν σε «κακούργους», όταν άρχισαν να του ασκούν καλόπιστη και επιβαλλόμενη κριτική.
Κάποιοι φίλοι του κ. Σαμαρά λένε ότι, ανεξάρτητα από τα παραπάνω, «ο Αντώνης θα βγάλει το βιβλίο, γιατί είναι έργο ζωής και η κατάθεσή του στην ελληνική Ιστορία». Ξεχνούν, ωστόσο, κάτι άλλο πολύ σημαντικό: Το λεγόμενο «timing», δηλαδή την επιλογή του κατάλληλου χρόνου σε συνδυασμό με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τις πολιτικές εξελίξεις. Ο,τι και να γράφει στο βιβλίο του ο κ. Σαμαράς, θα του γυρίσει μπούμερανγκ. Ακόμα και οι πιο ήπιες διατυπώσεις για την οικογένεια Μητσοτάκη θα ερμηνευθούν ως πισώπλατη μαχαιριά εν όψει προεκλογικής περιόδου. Ομοίως, όσες «γωνίες» κι αν έχουν τα λόγια του για τη Μέρκελ, δεν θα είναι εθνικά χρήσιμο ένας πρώην πρωθυπουργός να ανατινάξει τις ελληνογερμανικές σχέσεις εν μέσω μεσολάβησης του Βερολίνου στα Ελληνοτουρκικά. Και οποιαδήποτε δάκρυα για τη Novartis ή για τους φίλους του Στ. Παπασταύρου και Σ. Μιωνή θα ερμηνευτούν ως κροκοδείλια και άνευ νοήματος μετά το βούλευμα του Αρείου Πάγου.
Γι’ αυτό και άλλοι -πιο ψύχραιμοι- φίλοι του κ. Σαμαρά τον συμβουλεύουν να περιμένει για πολλούς μήνες μέχρι να εκδώσει το βιβλίο. Ο ίδιος ακόμα αμφιταλαντεύεται, γιατί αν το βιβλίο αραχνιάσει σε κάποιο συρτάρι ή ηλεκτρονικό υπολογιστή, δύσκολα θα ξαναβγεί και δεν θα ενδιαφέρεται κανένας.
