- Της Κύρας Αδάμ
Ο χάρτης των Γκρίζων Λύκων του Μπαχτσελί στερείται σοβαρότητα, αξιοπιστία και νομική βάση, ενώ νομικά επιχειρησιακά, διπλωματικά και πολιτικά ξεπερνά τα όρια της γελοιότητας – γελοίο χαρακτήρισε τον χάρτη ο πρωθυπουργός. Και τούτο διότι όλα τα νησιά του Αιγαίου εντός του FIR Αθηνών είναι νομικά και ιστορικά ελληνικά, δεδομένου ότι έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα από συνδυασμό των Συνθηκών Λωζάννης και Παρισίων, και με αποφάσεις διεθνών οργανισμών που έχει αποδεχθεί και προσυπογράψει η Αγκυρα.
Ο γελοίος και παράνομος χάρτης Μπαχτσελί, όμως, απεικονίζει γλαφυρά δύο από τους βασικούς άξονες της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής σε βάρος της Ελλάδας
Εμφανίζει πλείστα ελληνικά νησιά ως τουρκικά και θέτει ευθέως θέμα ιδιοκτησιακού καθεστώτος του συνόλου των ελληνικών βραχονησίδων στο Αιγαίο.
Απεικονίζει τη θαλάσσια περιοχή έρευνας και διάσωσης που διεκδικεί η Τουρκία μέχρι τη μέση του Αιγαίου.
Η Αγκυρα (με δεδομένη την απομείωση του προσωπικού των τουρκικών Ε.Δ. μετά το πραξικόπημα και την αναβάθμιση, ποιοτικά και ποσοτικά, του εξοπλισμού των ελληνικών Ε.Δ.) δείχνει να αποφεύγει την πολεμική σύγκρουση με την Ελλάδα -δεδομένου ότι έχει αποδείξει μέχρι τώρα ότι δεν ρισκάρει ούτε 1%-, πλην όμως, από την άλλη, εκμεταλλεύεται τα διαχρονικά λάθη της ελληνικής εθνικής πολιτικής, με στόχο να αποκομίσει νομικά οφέλη και να οδηγήσει την Ελλάδα σε διμερείς διαπραγματεύσεις ή στο ΔΔΧ για όλα τα θέματα που προβάλλει η Τουρκία.
Μια τέτοια περίπτωση θα οδηγήσει τη χώρα σε περιπέτειες, δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν είναι ικανή να αντιμετωπίσει νομικά την Αγκυρα, λόγω των συνεχών σφαλμάτων των προηγούμενων κυβερνήσεων και κυρίως της σημερινής, που τα επαναλαμβάνει για άγνωστους λόγους.
1. Ο χάρτης των Γκρίζων Λύκων του Μπαχτσελί, στον οποίο απεικονίζονται πλείστα ελληνικά νησιά ως τουρκικά, είναι πράγματι γελοίος, όπως τόνισε ο πρωθυπουργός. Πλην όμως αυτό δεν φτάνει, και τούτο διότι ο χάρτης αυτός παραβιάζει τον κορμό της διεθνούς νομιμότητας, καθ’ όσον παραβιάζει τις Συνθήκες Λωζάννης και Παρισίων, με τις οποίες παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα τα νησιά, που είναι ελληνικότατα. Επίσης, παραβιάζει το άρθρο 2 παρ. 4 του Καταστατικού του ΟΗΕ, που προβλέπει ότι «όλα τα μέλη θα απόσχουν στις διεθνείς σχέσεις τους από την απειλή ή χρήση βίας εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή πολιτικής ανεξαρτησίας άλλου κράτους».
Οφειλε έτσι η κυβέρνηση να καταγγείλει την Τουρκία στον ΟΗΕ τουλάχιστον για τις δύο αυτές παραβιάσεις, για να αποδομήσει την επεκτατική πολιτική της Αγκυρας διεθνώς, όμως δεν το έπραξε.
Ωστόσο, η ίδια η κυβέρνηση Ερντογάν όχι μόνο υιοθέτησε τον χάρτη Μπαχτσελί, αλλά και τον αναβάθμισε. Ως εκ τούτου, μιλάμε πλέον για «χάρτη Ερντογάν – Μπαχτσελί».
Το τουρκικό ΥΠΕΞ μελέτησε και αξιολόγησε άμεσα τις ελληνικές αντιδράσεις για τον αρχικό χάρτη Μπαχτσελί. Υστερα από εντολή του τουρκικού ΥΠΕΞ, το κόμμα του Μπαχτσελί την επομένη το πρωί απέσυρε τον χάρτη και ανασκεύασε τις συγκεκριμένες θέσεις για τα συγκεκριμένα ελληνικά νησιά, δηλώνοντας πονηρά, παραπλανητικά και μεθοδικά ότι «152 νησιά του Αιγαίου με βάση τις Συνθήκες Λωζάννης και Παρισίων δεν έχουν παραχωρηθεί και δεν ανήκουν στην Ελλάδα».
Mολονότι η δήλωση αφορά αποκλειστικά βραχονησίδες, παραπλανητικά τις αναφέρει ως νησιά, και τούτο διότι το σύνολο των κατοικημένων ελληνικών νήσων είναι μόνο 107. Ετσι, πίσω από τον παράνομο χάρτη του Μπαχτσελί κρύβονται το τουρκικό ΥΠΕΞ και οι βραχονησίδες του Αιγαίου, που αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης.
Με τις βραχονησίδες η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει δημιουργήσει μείζον νομικό διεθνές θέμα σε βάρος της Ελλάδας. Και τούτο διότι η επιστολή που έστειλε στον ΟΗΕ ως απάντηση στην τουρκική, με καθυστέρηση 8 μηνών, δεν διασφαλίζει την ελληνικότητα των βραχονησίδων στο Αιγαίο, δεδομένου ότι η κυβέρνηση εγγράφως και ενυπογράφως στην επιστολή αναφέρει στον ΟΗΕ ότι οι βραχονησίδες στο Αιγαίο παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με τις Συνθήκες Λωζάννης και Παρισίων. Ωστόσο, η κυβέρνηση δείχνει ότι διαβάζει παραμύθια, καθόσον η λέξη «βραχονησίδες» δεν υπάρχει σε καμιά από τις δύο συνθήκες. Υπάρχουν όμως σε άλλες διεθνείς αποφάσεις, τις οποίες η κυβέρνηση δεν μπαίνει στο κόπο να εντοπίσει, διαβάσει και μελετήσει για να υποστηρίξει την ελληνική κυριαρχία. Ετσι, έωλα και ψευδώς εισάγει στις συνθήκες λέξεις που δεν υφίστανται, με αποτέλεσμα να δηλώνει διεθνώς η Τουρκία ότι η Ελλάδα παραβιάζει τις συνθήκες, με το αιτιολογικό ότι η Ελλάδα εισάγει παράνομα σε αυτές τις βραχονησίδες, ενώ στις συνθήκες δεν υπάρχει η λέξη «βραχονησίδες».
Για τον λόγο αυτόν η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει σε ποια σελίδα των Συνθηκών Λωζάννης και Παρισίων βρήκε τη λέξη «βραχονησίδες». Διαφορετικά, το ψεύδος σε βάρος της Ελλάδας θα οδηγήσει σε νομικές περιπέτειες παραχωρήσεων.
2. Ο χάρτης των Γκρίζων Λύκων του Μπαχτσελί απεικονίζει την περιοχή θαλάσσιας έρευνας – διάσωσης (S-SAR) που διεκδικεί η Τουρκία. Και τούτο διότι, λόγω σφαλμάτων της κυβέρνησης της Ν.Δ., το 1978, 1979, 1980 η Ελλάδα αποδέχθηκε τότε ότι, σύμφωνα με τη Σύμβαση του Αμβούργου του 1979 του ΙΜΟ, η θαλάσσια περιοχή S-SAR στο Αιγαίο πρέπει να καθοριστεί με συμφωνία Ελλάδας και Τουρκίας, και σε περίπτωση μη συμφωνίας κάθε χώρα να ορίσει τη δική της περιοχή. Αντίθετα, το 1952 η κυβέρνηση πέτυχε, στο πλαίσιο του ΙCΑΟ, και μάλιστα με τη σύμφωνη θέση της Αγκυρας, η ελληνική περιοχή SAR για τα αεροπορικά ατυχήματα να είναι το FIR Αθηνών.
Επειδή δεν υπήρξε συμφωνία για την οριοθέτηση της θαλάσσιας περιοχής του ΙΜΟ, δεδομένου ότι η Αγκυρα απαιτεί θαλάσσια περιοχή μέχρι τη μέση του Αιγαίου και όχι μόνο, η Τουρκία όρισε δική της περιοχή με τον τουρκικό νόμο Ν24611/2001. Την περιοχή αυτή υπέβαλε στον ΙΜΟ, ο οποίος δυστυχώς την καταχώρισε στο εγχειρίδιο SAR του οργανισμού, ενώ την επέκταση της περιοχής αυτής το 2020 προς τον Νότο (για να καλύπτει την τουρκολιβυκή ΑΟΖ) ο ΙΜΟ δεν την αποδέχθηκε.
Η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκαλύπτει τον επίσημο χάρτη με την τουρκική περιοχή SAR, ο οποίος έχει δύο όψεις: η μια αφορά την έρευνα και διάσωση, και η άλλη τα ελληνικά νησιά που φαίνονται ως τουρκικά.
Η μια όψη αφορά την τουρκική περιοχή SAR, για την οποία η ελληνική κυβέρνηση του 1979 αποδέχθηκε τη Σύμβαση του Αμβούργου του ΙΜΟ και, ταυτόχρονα, δέχθηκε οι περιοχές να καθοριστούν (to be determined) με ελληνοτουρκική συμφωνία, η οποία ποτέ δεν θα γίνει, διότι η Αγκυρα την απαιτεί μέχρι τη μέση του Αιγαίου. Το ελληνικό λάθος του 1979 στον ΙΜΟ καλείται να διαχειριστεί η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη σήμερα και να πληρώσει τις αμαρτίες των κυβερνήσεων της Ν.Δ. του παρελθόντος, δεδομένου ότι η κυβέρνηση του 1979 δημιούργησε από το πουθενά ελληνοτουρκική διαφορά και θέμα στην έρευνα και διάσωση. Σημειώνεται ότι το πολιτικό σύστημα είναι διαχρονικά επικίνδυνο για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και δεν μαθαίνει από τα σφάλματά του, με αποτέλεσμα να τα επαναλαμβάνει και γι’ αυτό να τα διαιωνίζει σε βάρος της χώρας.
Το ίδιο λάθος σε βάρος της χώρας επανέλαβε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1992, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Εως το 1992, η Ελλάδα, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, είχε το 28ο ΑΤΑΔ (Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορικής Διοίκησης) στη Λάρισα, τον αεροπορικό έλεγχο στην περιοχή Early Warning-41 (περιοχή έγκαιρης προειδοποίησης), που όσον αφορά την Ελλάδα και την Τουρκία ήταν τα όρια του FIR Αθηνών. Παράλληλα, ο θαλάσσιος επιχειρησιακός έλεγχος του αρχηγού Στόλου αφορούσε επίσης τα όρια του FIR Αθηνών και είχε καταχωριστεί με τη σύμφωνη θέση της Αγκυρας στο νατοϊκό εγχειρίδιο «MC 84-4».
Στη Σύνοδο Υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ 1992 (DPC 92), η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ., στο πλαίσιο της νέας δομής του ΝΑΤΟ, συμφώνησε να ιδρυθούν τα αεροπορικά νατοϊκά στρατηγεία της Λάρισας (7CAOC) και του Εσκί Σεχίρ (6CAOC), να καταργηθούν οι αεροπορικές περιοχές ελέγχου και ευθύνης (Early Warning 41) στο FIR Aθηνών και οι περιοχές θαλάσσιου ελέγχου επιχειρήσεων και επιτήρησης, που για την Ελλάδα ήταν τα όρια του FIR Αθηνών. Συμφωνήθηκε δε ότι ο καθορισμός των νέων περιοχών του 7 CAOC Λάρισας και 6 CAOC Εσκί Σεχίρ και οι θαλάσσιες περιοχές θα καθαριστούν μελλοντικά (to be determined). Εκτοτε, η Αγκυρα απαιτεί τον αεροπορικό και ναυτικό έλεγχο μέχρι τη μέση του Αιγαίου, που συμπίπτει με την τουρκική περιοχή SAR και με τον χάρτη Μπαχτσελί – Ερντογάν, όπως φαίνεται στον χάρτη. Mε αποτέλεσμα σήμερα, και μολονότι έχουν καταργηθεί τα 7 και 6 CAOC, περιοχές ευθύνης να μην υπάρχουν και το Αιγαίο να αποτελεί, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, περιοχή ΝΑΤΟ, Ελλάδας και Τουρκίας, δηλαδή ξέφραγο αμπέλι. Οφειλαν οι ελληνικές κυβερνήσεις να απαιτήσουν για τη σύμβαση 1979 του ΙΜΟ να αποδεχθεί η Ελλάδα τη σύμβαση και, μέχρι τον καθορισμό των περιοχών S-SAR, να ισχύουν αυτές του ICAΟ, που είναι τα όρια του FIR και είναι ήδη συμφωνημένα.
Για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ 1992, η Ελλάδα όφειλε να συμφωνήσει στην ίδρυση των 7 και 6 CAOC, και μέχρι να καθοριστούν οι νέες περιοχές τους να ισχύουν τα όρια της περιοχής Early Warning-41, δηλαδή το FIR Αθηνών.
Κάθε κριτική για τη διαχρονική ελληνική πολιτική παρέλκει, καθόσον αποδεικνύεται ότι η τουρκική επεκτατική πολιτική βασίζεται στα λάθη των κυβερνήσεων και στο εκάστοτε κομματικό κράτος των αρεστών.
Εξωφρενικό! Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Οι δύο χώρες να λύσουν τις διαφορές τους με διαπραγματεύσεις»
Το γελοίο και εξωφρενικό εμπεριέχεται στην ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τον χάρτη Μπαχτσελί, ότι «η ελληνική κυριαρχία δεν αμφισβητείται […] οι δύο χώρες, ως μέλη του ΝΑΤΟ, πρέπει να λύσουν τις διαφορές τους με διαπραγματεύσεις και ειρηνικά μέσα».
Δηλαδή, οι ΗΠΑ αποδέχονται τις παρανομίες Μπαχτσελί, μολονότι αυτός παραβιάζει συνθήκες και ΟΗΕ, και τις καθιστούν διαφορές που πρέπει να επιλυθούν με διαπραγματεύσεις. Αυτές, δηλαδή, είναι οι ΗΠΑ στις οποίες η κυβέρνηση τα έχει δώσει όλα, και μάλιστα χωρίς όφελος… Ενώ οι κοινές ασκήσεις των ΗΠΑ με F-35 και της Ελλάδας από τη Σούδα, που προβάλλονται ως κυβερνητική επιτυχία, αποτελούν επιφανειακή φιέστα. Και τούτο διότι, στην περίπτωση που ΗΠΑ και κυβέρνηση ήθελαν να αποδομήσουν τον χάρτη Μπαχτσελί, έπρεπε ένα ζεύγος F- 35 να προσγειωθεί στη Λήμνο, την οποία ο τουρκικός χάρτης παρουσιάζει ως τουρκική (ή… να πάνε Αμερικανοί στρατιωτικοί στο νησί για να φάνε τα αβγά τους, όπως έκαναν στην Αλεξανδρούπολη).
Οπως έπραξε ο ναύαρχος Χρήστος Λυμπέρης ως ΑΓΓΕΘΑ σε συνεργασία με τον αντιπτέραρχο Λυτζεράκο το 1995, που έστειλαν τρία Α jet πορτογαλικά για τρεις μέρες στη Λήμνο και σε τουρκική διαμαρτυρία στην Πορτογαλία, η Τουρκία αποδοκιμάστηκε και αποστομώθηκε, με αποτέλεσμα οι Πορτογάλοι να χρησιμοποιήσουν και πάλι τη Λήμνο το 1998.
