Υπάρχουν ήρωες που θυσίασαν στον βωμό του έθνους όχι μόνο τη ζωή τους αλλά και τα λογικά τους
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Στις 22 Ιουλίου πέθανε ένας Βορειοηπειρώτης ήρωας, που για να ζήσει ελληνικά αναγκάστηκε να κατέβει όλα τα σκαλιά που οδηγούν στην επίγεια κόλαση. Το όνομά του, Σωκράτης Μήλος. Γεννήθηκε στο χωριό Δερβιτσάνη στις 02/04/1955. Γιος του Κώστα και της Κούλας. Συνελήφθη μαζί με άλλους δύο Ελληνες της Βορείου Ηπείρου από την Ασφάλεια του κομμουνιστικού τυραννικού καθεστώτος της Αλβανίας με την κατηγορία ότι έκανε ελληνική προπαγάνδα. Τον βασάνισαν επί μήνες για να ομολογήσει συνωμοσίες που δεν έκανε και καθοδήγηση που δεν είχε. Η μόνη του συνωμοσία είχε γίνει πριν απ’ αυτόν και συμμετείχε σ’ εκείνην με τη σάρκα, το αίμα, τον νου και την καρδιά του.
Η συνωμοσία ήταν η ελληνική ανατροφή του, η ελληνική ψυχή του, η απέχθεια για ολοκληρωτικά, ανελεύθερα και παρανοϊκά καθεστώτα όπως αυτό της κομμουνιστικής Αλβανίας.
Πιάσανε και βασάνισαν εκείνον και τους φίλους του. Τους μεν τούς ρίξανε στη φυλακή και τον Σωκράτη Μήλο τον κλείσανε σε ψυχιατρείο-κολαστήριο, μια τιμωρία χειρότερη κι απ’ τον θάνατο. Γιατροί που τον… κουράρανε για την ανύπαρκτη αρρώστια του είχαν παραδεχθεί ότι έριχναν στο κορμί του ποσότητες ψυχοφαρμάκων που θα σκότωναν ταύρο.
Κι εκείνος τα υπέμενε επί 19 χρόνια. Μέσα στα χρόνια της υπομονής ο εγκλεισμός στα ψυχιατρεία έγινε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Η ψυχική κατάσταση του Σωκράτη Μήλου κλονίστηκε ανεπανόρθωτα στα αλβανικά ψυχιατρεία. Μόνο το πάθος για την Ελλάδα έμεινε να τον κρατά ζωντανό και στον κόσμο μας.
Το 1993 τον φέραν εδώ, στα ιερά χώματα της ελεύθερης πατρίδας. Κι από κείνη τη μέρα μέχρι τη θανή του έμεινε σε ψυχιατρικά ιδρύματα.
Κι οι δικοί του διπλά και τριπλά τιμωρημένοι από το αλβανικό κράτος. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, οι Ελληνες της Βορείου Ηπείρου, που ρίχτηκαν στα κάτεργα για τα εθνικά φρονήματά τους, πήραν κάποια αποζημίωση. Ο Σωκράτης Μήλος, όμως, ως «ασθενής» λένε ότι δεν δικαιούται.
Αν έχει απομείνει ίχνος εθνικού φιλότιμου στο κράτος μας, ας ενδιαφερθεί για την οικογένεια του Σωκράτη Μήλου, που τα έχασε όλα, μα όλα για τη μόνη ιδέα που φώτιζε τον δρόμο του: την Ελλάδα.
Πάνω σε τέτοιο ατσάλι σαν αυτό της ψυχής του Σωκράτη Μήλου σφυρηλατήθηκε ο ελληνικός μύθος!
