Δυστυχία για κάθε λαό είναι η κοντή μνήμη. Αυτό γίνεται δύο φορές χειρότερο όταν η «αμνησία» χτυπάει τις ηγεσίες…
- Από τον Βασίλη Βέργη
Αν γυρίσουμε έναν αιώνα πίσω, θα θυμηθούμε πώς δημιουργήθηκε, ανδρώθηκε, εγκαθιδρύθηκε και τελικά έφτασε να καταστρέψει τον πλανήτη ο ναζισμός του Χίτλερ. Ολα ξεκίνησαν (και τότε) από την πείνα, από την εξαθλίωση των Γερμανών. Οι βαρύτατες πολεμικές αποζημιώσεις που επέβαλαν οι νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε συνδυασμό με το κραχ του 1929 και τη γενικευμένη περίοδο πληθωρισμού στην Ευρώπη, προκάλεσαν χάος στη Γερμανία και απόγνωση στον λαό της.
Ο κόσμος έγινε επιρρεπής στις εθνικιστικές κορόνες, εθίστηκε στις ψεύτικες υποσχέσεις, θεωρώντας πως έτσι θα βγει από τη μιζέρια του, και μέσα σε λίγα χρόνια το τέρας του ναζισμού αγκάλιασε ολόκληρη τη Γερμανία. Το αποτέλεσμα, το γνωρίζουμε. Εκατομμύρια νεκροί στον πλανήτη. Η Γερμανία ισοπεδωμένη, η υφήλιος διαλυμένη με συνέπειες που τις πλήρωνε επί δεκαετίες.
Η Ιστορία θα έπρεπε να διδάσκει. Το τέρας του φασισμού είναι σαν τη Λερναία Υδρα. Φυτρώνουν διαρκώς κεφάλια. Αν η δημοκρατία δεν είναι κυρίαρχη, ώστε να τα κόβει ακαριαία, τότε αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε νέα καταστροφή.
Οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν ήδη διαπράξει βαρύ ατόπημα. Έχουν αφήσει ανοιχτή την «κερκόπορτα» από την οποία απειλεί ξανά να μπει το «τέρας» και να σκορπίσει τον τρόμο.
Η κατάσταση, έναν αιώνα μετά, ομοιάζει, καθώς βρισκόμαστε μπροστά σε έναν οικονομικό όλεθρο που έχει προκληθεί μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και την ταυτόχρονη οικονομική σύγκρουση «μέχρις εσχάτων» Πούτιν – Δύσης.
Η ακρίβεια χτυπάει κατάστηθα τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά, οι κυβερνήσεις αδυνατούν να βρουν λύσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο… ενωμένη δεν είναι, όλος ο κόσμος τρέμει την έλευση του χειμώνα και την ίδια ώρα το «τέρας» του φασισμού κάνει πολύ έντονα την εμφάνισή του στην «κερκόπορτα».
Τα ακροδεξιά συνθήματα πάντοτε βρίσκουν αυτιά ανοιχτά σε περιόδους αναταραχής. Θυμόμαστε με αποτροπιασμό και τα δικά μας εδώ, στις αρχές των Μνημονίων, όταν το φασιστικό μόρφωμα ψηφίστηκε από τον κόσμο και μπήκε στην ελληνική Βουλή. Εν συνεχεία βέβαια αποκαλύφθηκε σε όλο το εύρος της η εγκληματική οργάνωση και ξηλώθηκε ένα από τα πιο επικίνδυνα πουλόβερ που απειλούσε να πνίξει την Ελληνική Δημοκρατία και τους πολίτες της, οι οποίοι τόσο έχουν υποφέρει από τον φασισμό.
Δυστυχώς τούτη την ώρα η Ευρώπη κινδυνεύει από την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων. Μπορεί η Γαλλία να γλίτωσε στο… παρά ένα, όμως ήδη στην Ιταλία η Μελόνι προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου και στη Σουηδία ο Ακεσον πλασάρεται ως «ρυθμιστής του πολιτικού σκηνικού».
Οι κλυδωνισμοί της ευρωπαϊκής οικονομίας και η έλλειψη πραγματικών πολιτικών προσωπικοτήτων που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις και να αποτρέψουν την επέκταση ενός φρικιαστικού ζωναριού πείνας στους πολίτες της αφήνουν ανοιχτή την «κερκόπορτα» για να μπουκάρουν ξανά οι εχθροί της δημοκρατίας.
Ο φασισμός, με τα εύπεπτα τσιτάτα και τη συνήθη επιρροή σε «ακατοίκητα μυαλά» και σε πεινασμένα στομάχια, κάνει πιο δυναμικά την εμφάνισή του όταν υπάρχει κοινωνική αναταραχή. Προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το έλλειμμα πολιτικής και «υπόσχεται»…
Ο κόσμος δυστυχώς έχει κοντή μνήμη, διαφορετικά αυτού του τύπου «μορφώματα» οφείλει να τα απομονώνει. Πολύ μεγαλύτερη όμως είναι η ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας της ηπείρου μας. Εάν δεν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, εάν λησμονήσουν οι εκφραστές της, τότε η «κερκόπορτα» μπορεί να οδηγήσει σε νέα «άλωση». Κι αυτή τη φορά ουδείς γνωρίζει αν ο πλανήτης θα μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια του, όπως συνέβη, με τις τεράστιες πληγές που κουβαλούσε, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο…
