Το 2007 ο τότε υπουργός Δημοσίας Τάξεως Βύρων Πολύδωρας ισχυρίστηκε κάτι λίαν προχωρημένο για τα δεδομένα της εποχής: ότι υπάρχει ανοικτός δίαυλος μεταξύ κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου και μιας συνιστώσας αντιεξουσιαστών. Έγινε χαμός. Ορμησαν να τον φάνε. Η τότε «αντισυστημική» Αριστερά προσεβλήθη που ένας πολιτικός της κεντροδεξιάς παράταξης τόλμησε να ταυτίσει τους ιδεολόγους με τους καταδίκους του Κορυδαλλού.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Αισθάνθηκε ότι κηλιδώνεται το προφίλ της. Εξαπέλυσε λοιπόν στα μέσα ενημέρωσης τους ανθρώπους της, οι οποίοι στην καλύτερη περίπτωση λοιδόρησαν τον Πολύδωρα ότι δεν ήξερε τι έλεγε και ότι τα λόγια του τα πήρε και τα σκόρπισε στα πέρατα του ορίζοντα ο… στρατηγός άνεμος. Ο Βύρων όμως ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Και, για να είμαι ειλικρινής, παρασυρθείς από το κλίμα της εποχής, ήμουν και ο ίδιος ιδιαιτέρως σκεπτικός στα γραπτά μου για το αν η θεωρία του επιβεβαιώνεται. Τον στενοχώρησα τόσο, ώστε μου έστειλε με αγγελιοφόρο ιδιόχειρο γράμμα με την εντολή να παραδοθεί «ιδίαις αυτού (εμού) χερσί», με το οποίο μισοαστεία μισοσοβαρά με εγκαλούσε με τη φράση «Και εσύ, Βρούτε;».
Η ίδια η ζωή απέδειξε ότι ο Πολύδωρας είχε δίκιο και εμείς όχι. Ότι ο Πολύδωρας είχε «άδικο γιατί είχε δίκιο πολύ νωρίς». Σήμερα, 15 ολόκληρα χρόνια μετά, από το ταπεινό γραφείο του στον γενέθλιο Χολαργό διαβάζει εφημερίδες και δικαιώνεται κάθε μέρα.
Ο θρίαμβος της θεωρίας του επισυμβαίνει αυτές τις μέρες. Καθώς μαθαίνουμε ότι Αλβανοί κακοποιοί που εμπορεύονταν όπλα και ναρκωτικά μέσα στις φοιτητικές εστίες (!!!) έβαζαν χρήματα στους τραπεζικούς λογαριασμούς του αντιεξουσιαστή ο οποίος το 2017 πυροδότησε βόμβα με στόχο το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος. Ινα αποδειχθεί ότι η Ελλάδα είναι πράγματι μία πολύ περίεργη χώρα. Ξεκινάς μια έρευνα από τα κελιά του Κορυδαλλού, φθάνεις στην αυλή κάποιων που αυτοπροσδιορίζονται «αντιεξουσιαστές» -γιατί οι πραγματικοί αναρχικοί δεν έχουν σχέση με αυτές τις μορφές βίας- και, αν συνεχίσεις να σκαλίζεις τα πράγματα, δεν ξέρεις πάνω σε ποιους θα πέσεις. Σε ποιες ανίερες δυνάμεις.
Η Ελλάδα είναι χώρα μπάμπουσκα. Άλλο δείχνει, άλλο είναι! Θα τολμήσω σήμερα να κάνω ένα βήμα παραπάνω και να επιχειρήσω να συμπληρώσω, στη βάση γνωστών στοιχείων, τον ορισμό του Πολύδωρα. Αυτός ο άξων κακοποιών και αυτοπροσδιοριζόμενων αντιεξουσιαστών είναι αδύνατον να λειτουργήσει χωρίς κάλυψη.
Για να κυβερνούν ανέτως η νύχτα και το σκότος πρέπει να έχουν την ανοχή της ημέρας και του φωτός. Καμιά φορά, όπως έδειξε το παρελθόν, και τη συγκυβέρνηση της ημέρας. Κάνει εντύπωση ότι χρόνια ολόκληρα, τρία εξ αυτών με κυβέρνηση Ν.Δ., οι φοιτητικές εστίες ήταν άντρα παρανομίας, τα οποία λειτουργούσαν με χρήματα του φορολογούμενου ελληνικού λαού. Οτι το έγκλημα είχε το πάνω χέρι σε κτίρια που ανήκουν στη δημόσια περιουσία και προορίζονταν για φτωχούς νέους και νέες που σπουδάζουν από το υστέρημά τους.
Κανονικά, δεν θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση. Για δύο λόγους. Ο πρώτος: Σαφώς και η επίσημη Πολιτεία γνώριζε χρόνια τώρα και γνωρίζει τι συμβαίνει στις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και το ανέχεται χάριν της «κοινωνικής ειρήνης».
Όταν έκανε «ντου» το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως σε ορισμένες καταλήψεις στο κέντρο των Αθηνών τέλη 2019 – αρχές 2020, διαπιστώθηκε ότι εκεί γίνονταν εμπόριο ναρκωτικών, όπλων και εκμετάλλευση παράνομων μεταναστών, οι οποίοι πλήρωναν μαύρα χρήματα ως ενοίκιο σε όλους όσοι τους έδιδαν στέγη (κάτι ήξερε ένας άλλος λοιδορηθείς, ο αείμνηστος διοικητής της ΕΛ.ΣΤΑΤ.
Κοντοπυράκης, όταν έλεγε το 2004 ότι το ΑΕΠ είναι μεγαλύτερο λόγω των ναρκωτικών και της πορνείας και άλλων μορφών φοροδιαφυγής).
Αποκαλύφθηκε όμως και κάτι άλλο: Οτι η προηγούμενη κυβέρνηση της Αριστεράς, παρά τις προσπάθειες του τότε υπουργού Νίκου Τόσκα, συμβιβάστηκε πλήρως με αυτές τις «συνιστώσες» του εγκλήματος μετά την πυρπόληση οικιών κορυφαίων υπουργών της. Προτίμησε να αφήσει αυτές τις ομάδες να μείνουν μέσα στις καταλήψεις και να κάνουν μπίζνες με όπλα, ναρκωτικά και μετανάστες, παρά να τις βρει απέναντί της στον δρόμο να σπάνε βιτρίνες καταστημάτων και παράθυρα τραπεζών.
Γι’ αυτό άλλωστε στην Αθήνα της (σχεδόν) πενταετίας ΣΥΡΙΖΑ δεν άνοιξε ρουθούνι. Κατάσταση που μερικώς, όπως απεδείχθη και από την τριετή ολιγωρία της Ν.Δ. στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, ανέχτηκε και η Ν.Δ. Γράφω «μερικώς» γιατί, έστω ασχεδίαστα, κάτι πάει να κάνει (αμφιβάλλω αν είναι σωστός ο τρόπος όμως) με την Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
Την οποία όμως οι θιγόμενοι που κάνουν μπίζνες βλέπουν περισσότερο ως IRS, ως φορολογική αστυνομία, και ολιγότερο ως πανεπιστημιακή. Είναι ενήμερη λοιπόν η Πολιτεία για τη δράση αυτών των θυλάκων χρόνια τώρα, δεν είναι δυνατόν να υποκριθεί ότι δεν ξέρει.
Ο δεύτερος λόγος που δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση ο ισχυρισμός ότι η μέρα ανέχεται -αν δεν συγκυβερνά με τη νύχτα και τις παραφυάδες της- είναι ο εξής: Στη δικογραφία που σχηματίστηκε από νόμιμες συνακροάσεις κακοποιών του Κορυδαλλού με στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. το 2017 είναι καταχωρισμένες και τηλεφωνικές συνομιλίες τους με βουλευτές από όλο το δημοκρατικό τόξο. Βουλευτές που έκαναν διάλογο μέσω κινητών με έγκλειστους του Κορυδαλλού!
Το μέγα ζήτημα λοιπόν εφεξής δεν είναι η δικαίωση της θεωρίας Πολύδωρα ότι οι ποινικοί μιλούν με αυτοπροσδιοριζόμενους αντιεξουσιαστές. Ακόμη και σε αυτοβιογραφικά βιβλία κορυφαίων άφαντων ποινικών άλλωστε καταχωρίζονται άφοβα πληροφορίες για την αγαστή συνεργασία τους σε ληστείες. Το μέγα θέμα είναι τι κάνει η Πολιτεία. Η μέρα! Και η συζήτηση δεν είναι δυνατόν να περιορίζεται στην τελευταία τρύπα του ζουρνά, τη δόκιμη αστυνομικό.
Ο κανόνας είναι ότι συνήθως το φως είναι ισχυρότερο από το σκότος. Η μέρα νικά τη νύχτα. Καμιά φορά όμως συμβαίνει και το αντίθετο. Αυτό το «αντίθετο» πρέπει να το ψάξουμε λίγο περισσότερο. Μαζί με όλα τα άλλα, είναι θέμα δημοκρατίας. Στη δημοκρατία κάνουν κουμάντο τα καθαρά πρόσωπα. Όχι τα σκοτεινά. Καλή σας μέρα.
