Από τον ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ
Πολλοί τη θυμούνται ως «Φιόνα», τη «μοναδική αγάπη του Μάνθου» στο θρυλικό σίριαλ «Κωνσταντίνου και Ελένης». Αλλοι την ξεχώρισαν ως «Μπαχάρ» στο τηλεοπτικό «Ταμάμ», όπου έπαιζε για τρεις σεζόν, ενώ δεν λείπουν κι εκείνοι που την έχουν ταυτίσει με την «Μπουλίτσα» από το «Καφέ της Χαράς», αφού είναι η μητέρα της που τη λατρεύει. Η ηθοποιός Λίλιαν Αρχοντή, σε μία εφ’ όλης της ύλης εξομολόγηση, μιλάει στην «Espresso» για τους σημαντικούς ανθρώπους που συνάντησε στο διάβα της, από τον Θανάση Βέγγο και τον Φώτη Μεταξόπουλο, μέχρι τον Βαγγέλη Λιβαδά και τον Χάρη Ρώμα, αποκαλύπτει πώς ήταν να μεγαλώνει μόνη της ένα παιδί και ενημερώνει για τις εξελίξεις στην υπόθεση ένστολης βίας που, όπως κατήγγειλε πριν από λίγους μήνες, δέχτηκαν η ίδια και η κόρη της από δύο αστυνομικούς.
Πού γεννήθηκες, Λίλιαν;
Στην Αθήνα. Είμαι βέρα Αθηναία, που λένε… Γεννήθηκα στο κέντρο, όπου και μεγάλωσα. Η καταγωγή της μητέρας μου είναι από τη Λάρισα και του πατέρα μου, που τον έχασα» πολύ νωρίς, επίσης από την Αθήνα.
Πώς ανακατεύτηκες με τα καλλιτεχνικά;
Από μικρή ήμουν «χωμένη» στα καλλιτεχνικά. Στη χορωδία του γυμνασίου μού έδινε σόλο η καθηγήτρια Μουσικής, ενώ ακόμη και στην ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων μέσα στην τάξη είχα μια θεατρικότητα… Στο μεταξύ, έκανα από πιτσιρίκα και χορό, αρχικά κλασικό μπαλέτο κι έπειτα μοντέρνο, όλα τα είδη. Πήγαινα στη σχολή του Φώτη Μεταξόπουλου, στην 3ης Σεπτεμβρίου.
Πώς ήταν ως δάσκαλος ο Φώτης Μεταξόπουλος;
Το να χορεύεις με τον Φώτη Μεταξόπουλο, το να σε διδάσκει αυτός ο άνθρωπος ήταν κάτι μαγικό. Εκανα μοντέρνο χορό μαζί του αρκετά χρόνια και ήρθαμε κοντά. Μου έλεγε πάντα: «Είσαι το αγαπημένο μου παιδί». Ηταν και μια πατρική φιγούρα ο Φώτης τότε για μένα, μια και είχα χάσει τον πατέρα μου από μωρό. Μάλιστα, η σχέση μας παραμένει ζεστή και φιλική μέχρι τώρα.
Μέσω του Μεταξόπουλου ακολούθησες και το μονοπάτι της υποκριτικής;
Πρώτα δούλεψα ως χορεύτρια στα μπουζούκια και μετά έγινα ηθοποιός. Ενας χορευτής από τα μπαλέτα του Φώτη τον ενημέρωσε κάποια στιγμή ότι ένας χορογράφος χρειαζόταν μια κοπέλα για να συμπληρώσει μια χορευτική ομάδα που έφτιαχνε. Ο χορογράφος αυτός ήταν ο Ορέστης Δημητρίου, ο σύζυγος της Βίνας Ασίκη, ο οποίος «έφυγε» και πρόσφατα. Εγώ πήγαινα ακόμη σχολείο τότε, αλλά δέχτηκα να πάω, παρότι αυτό δεν άρεσε πολύ στη μητέρα μου. Κάπως έτσι βρέθηκα να χορεύω στο μπαλέτο της Αντζελας Δημητρίου για μερικούς μήνες.
Η πρώτη σου δουλειά στην τηλεόραση ήταν με τον Θανάση Βέγγο. Τι θυμάσαι από τον καλό μας άνθρωπο;
Πήγαινα στην πρώτη λυκείου, όταν έπαιξα στον «Αστυνόμο Θανάση Παπαθανάση», υποδυόμενη την αδελφή της Βίνας Ασίκη. Ο Βέγγος ήταν ένας απλός, γλυκός, ταπεινός, ένας υπέροχος άνθρωπος. Με φώναζε Λιλάκι από την πρώτη στιγμή που με γνώρισε. Επειτα από αυτή τη συμμετοχή με άκουσε κάποιος να τραγουδώ και βγήκα για ένα διάστημα στο τραγούδι. Εμφανίστηκα σε πιάνο-μπαρ, σε μπουάτ, μέχρι και από τον Ζυγό, στην Πλάκα, πέρασα για λίγο.
Ηθοποιός πότε έγινες;
Αμέσως μετά. Η μητέρα μου δεν ήθελε να μείνω στο τραγούδι. Ημουν μικρή και φοβόταν, παρόλο που ερχόταν πάντα μαζί μου τα βράδια στα κέντρα. Ετσι συμφωνήσαμε να ασχοληθώ με την υποκριτική και έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Ετυχε να έχω μάλιστα και σπουδαίους δασκάλους: Ελένη Χατζηαργύρη, Τίτος Βανδής, Χρήστος Τσάγκας, Αγγελος Αντωνόπουλος, ο οποίος ήταν και ο πιο αγαπημένος μου.
Δούλεψες και με τον Νίκο Φώσκολο;
Ναι, για λίγο στο «Καλημέρα Ζωή» και ένα ολόκληρο καλοκαίρι στο θέατρο Παρκ του Βαγγέλη Λιβαδά, στην παράσταση «Πόρνες και πόρνες» που είχε ανεβάσει. Στο μεταξύ, ο διευθυντής της σχολής μου, ο αξέχαστος Γιώργος Θεοδοσιάδης, απαγόρευε ρητά στους σπουδαστές του να παίζουν οπουδήποτε πριν πάρουν πτυχίο. Στη θεατρική δουλειά του Φώσκολου λοιπόν -που μου την είχε βρει τότε ο φίλος μου και χορογράφος Θοδωρής Πανάς- εγώ έπαιξα κρυφά. Οταν χρειαζόταν, μάλιστα, να φεύγω από τη σχολή για τις πρόβες, μου έκανε… πλάτες ο Τίτος Βανδής! (γέλια) Μέσα από αυτή την παράσταση βέβαια γνώρισα τον Βαγγέλη Λιβαδά, ο οποίος με πήρε για δουλειά την επόμενη χρονιά στο Βέμπο, σε μια επιθεώρηση με τον Χάρρυ Κλυνν, τον Νίκο Ρίζο, τον Σωτήρη Μουστάκα, αλλά και τον Χάρη Ρώμα, ο οποίος είχε ήδη κάνει τότε το σίριαλ «Οι μεν και οι δεν».
Επομένως, με τον Χάρη Ρώμα γίνατε πρώτα φίλοι και μετά συνεργάτες.
Ναι, γίναμε κολλητοί. Αγαπηθήκαμε αμέσως! Ηξεραν όλοι ότι πηγαίναμε «πακέτο»: η Λίλιαν και ο Χάρης, ο Χάρης και η Λίλιαν! Θυμάμαι στο Βέμπο, εκείνη τη χρονιά, τα καμαρίνια του Ρώμα και του Ρίζου ήταν απέναντι. Εγώ πήγαινα και άλλαζα στο καμαρίνι του Χάρη και ο Νίκος Ρίζος μάς έκανε χαριτολογώντας σκηνές ζηλοτυπίας. Για καλαμπούρι, ξέρεις…
Κεφάλαιο «Κωνσταντίνου και Ελένης». Πώς έγινες η «Φιόνα», η «μοναδική αγάπη του Μάνθου»;
Πρέπει να σου πω ότι η Φιόνα ήταν να εμφανιστεί μόνο σε ένα επεισόδιο, όπου βασικός guest ήταν ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης. Στο γύρισμα, λοιπόν, κάποια έμπνευση είχε ο Ρώμας, ο οποίος έγραψε μερικά λόγια σε ένα χαρτί και μου ζήτησε να τα μάθω. Γυρίσαμε τότε ακόμη μια σκηνή που έπαιξε σε δεύτερο επεισόδιο. Επειτα ειδοποιήθηκα και για τρίτο, τέταρτο και πέρασαν δύο σεζόν.
Πιστεύεις ότι σε στιγμάτισε ο ρόλος της Φιόνας;
Καθόλου! Εξάλλου έκανα κι άλλα πράγματα μετά. Πρέπει να σου πω μάλιστα ότι τις πιο θερμές αντιδράσεις από τον κόσμο τις είχα με το πέρασμα των χρόνων, μέσα από τις επαναλήψεις του σίριαλ. Ακόμη και τώρα υπάρχει κόσμος που με φωνάζει στον δρόμο «Φιόνα, μοναδική μου αγάπη» και δεν με ενοχλεί καθόλου. Απεναντίας, το βρίσκω πολύ γλυκό! Ερχονται με αγάπη αυτές οι αντιδράσεις.
Η κόρη σου Χριστίνα-Ιουστίνα είναι καρπός ενός μεγάλου έρωτα;
Ναι, πολύ μεγάλου έρωτα. Χωρίσαμε, όμως, όταν έμεινα έγκυος… Δεν ήταν μόνο δική μου η απόφαση. Κάτι στράβωσε, τέλος πάντων, και τη μεγάλωσα μόνη μου. Είχα κοντά μου τη μανούλα μου και καλούς φίλους. Τη μέρα που βγήκαμε από το μαιευτήριο ήρθε και μας πήρε με το αυτοκίνητό της η Αλίκη Κατσαβού, η οποία είναι πολύ σημαντική φίλη για μένα, την ξέρω από τη σχολή Θεοδοσιάδη.
Ηταν δύσκολο να μεγαλώνεις μόνη σου ένα παιδί;
Οχι. Είχα βέβαια τη στήριξη της μητέρας μου, τόσο οικονομικά όσο και στο ότι μου κρατούσε τη μικρή όσο εργαζόμουν, αλλά ήταν αλλιώς τα πράγματα τότε. Δούλευα σε τηλεόραση και θέατρο συνέχεια, οπότε δεν αντιμετώπισα οικονομικά θέματα. Εστειλα το παιδί μου σε ιδιωτικό σχολείο, το σπούδασα, ξένες γλώσσες, δραστηριότητες, αθλήματα, ό,τι ήθελε… Τα κατάφερα και καμαρώνω γι’ αυτό.
Η Χριστίνα ασχολήθηκε μικρή με την υποκριτική. Εγινε η «Μπουλίτσα» στα «Καφέ της Χαράς».
Πριν από αυτό έπαιξε στον «Μαγικό Αυλό» με την Κάρμεν Ρουγγέρη στο Ηρώδειο, μια συνεργασία με τη Λυρική Σκηνή. Η ίδια η Κάρμεν μού το ζήτησε, όταν μας πέτυχε σε μια παράσταση και την είδε, ήταν τότε μόλις δύο χρονών η Χριστινούλα, και λίγο αργότερα έκανε το ντεμπούτο της στο κατάμεστο Ηρώδειο. Το «Καφέ της Χαράς» ήρθε μετά, σε μια άλλη παράσταση, όπου πετύχαμε τον Χάρη Ρώμα, ο οποίος είχε να δει τη Χριστίνα από τα βαφτίσια της. Τότε έψαχναν ένα παιδάκι για να παίξει το κοριτσάκι που ήθελε -σύμφωνα με το σενάριο- να υιοθετήσει η Σταυρούλα. Μου λέει λοιπόν: «Να την πάρουμε στο “Καφέ” να την κάνουμε πρωταγωνίστρια;» Το «Μπουλίτσα», δε, βγήκε επειδή τη βάφτισα δύο χρονών και τη φώναζα έτσι. Και το κράτησαν γιατί ήταν πιο εύκολο στο παιδί.
Οπως κατήγγειλες μέσω της «Espresso» τον Αύγουστο, εσύ και η κόρη σου πέσατε θύματα βίας από δύο αστυνομικούς. Πότε είναι η δίκη;
Η δίκη, που αφορά τη μήνυση των αστυνομικών εναντίον μας, είναι στις 18 Οκτωβρίου και θέλω να πιστεύω πως θα δικαιωθούμε. Είναι κάτι που μας πονάει. Πρώτη φορά στη ζωή μας νιώσαμε κάτι τόσο άγριο, σαν ταινία τρόμου ήταν… Μας έριξαν κάτω και μας χτυπούσαν! Εκείνοι, βέβαια, μας κατηγορούν ότι τους επιτεθήκαμε εμείς, εγώ και η κόρη μου, ενώ έγινε το αντίθετο… Λες και θα μπορούσαμε εμείς να κάνουμε καλά δύο εκπαιδευμένους αστυνομικούς, πιο ψηλούς και σωματώδεις από εμάς, μια γυναίκα και ένα κορίτσι… Παράλληλα προχωράμε κι εμείς τις νομικές ενέργειές μας καθ’ υπόδειξιν των δικηγόρων μας. Πρέπει η βία να σταματήσει.
Φέτος θα είσαι στον «Βυσσινόκηπο» του Α. Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Βασίλη Πλατάκη. Πότε έχετε πρεμιέρα;
Στις 24 Οκτωβρίου στο θέατρο Broadway. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική και υπέροχη παράσταση, μια δραματική κωμωδία, η τελευταία που έγραψε ο Τσέχοφ. Ενα έργο με πολλά μηνύματα. Εγώ κάνω τη Σαρλότα, έναν πολύ χαρακτηριστικό και ιδιόρρυθμο ρόλο. Είμαι επίσης βοηθός του σκηνοθέτη μας, του Βασίλη Πλατάκη, ο οποίος είναι μια σχολή από μόνος του. Για μένα είναι σπουδή να είμαι δίπλα του.
