Το Έθνος μας σαν σήμερα, υπό την ηγεσία του Βασιλέως Γεωργίου Β’, του Ιωάννη Μεταξά και άξιων στρατιωτικών ηγητόρων, σηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος και μπροστά στα έκπληκτα μάτια μιας γονατισμένης και σκλαβωμένης Ευρώπης, όλου του κόσμου, συνέτριψε τον Στρατό του Μουσολίνι, προσφέροντας την πρώτη νίκη στον ελεύθερο κόσμο, κερδίζοντας τον θαυμασμό ακόμη και των εχθρών μας.
- Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης*
Χρόνια τώρα η Αριστερά αλλά και κομμάτι της ψευτοφιλελεύθερης «Κεντροδεξιάς», που τη «σέβεται και τιμά για τους αγώνες της», αναφέρονται στα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940 και επέκεινα με απίθανες διαστρεβλώσεις, ψεύδη και είτε αποσιωπώντας τα ονόματα των οργανωτών και πρωταγωνιστών της νίκης είτε ακόμη και συκοφαντώντας τους. Η Ελλάδα τότε δεν ήταν ακυβέρνητο καράβι, όχλος. είχε Βασιλέα, Πρωθυπουργό και στιβαρή στρατιωτική ηγεσία προεξάρχοντος του Στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου. Και δεν πολεμήσαμε τον φασισμό και μετά τον ναζισμό. Πολεμήσαμε εχθρικούς στρατούς. Και vegan τροτσκιστές ή καραδημοκράτες να μας είχαν επιτεθεί, τα ίδια θα τους κάναμε.
Θα στέλναμε όσο περισσότερους μπορούσαμε να δουν τα ραδίκια ανάποδα. Ο Γεώργιος ο Β’, αρχικά με τον Ιωάννη Μεταξά, μετά με τον Κορυζή και αργότερα με άλλους Πρωθυπουργούς, και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και φυσικά με το πλήθος των στρατευμένων παιδιών του Εθνους, αγωνίστηκαν ως λέοντες από τη Βόρειο Ηπειρο και τα Οχυρά, ως την Κρήτη. Απελευθερώσαμε για άλλη μια φορά τη Βόρεια Ηπειρο.
Ακόμη και όταν δεχθήκαμε την πισώπλατη επίθεση από τη χιτλερική Γερμανία, ουδέποτε υποστείλαμε τη Σημαία του αγώνα, συνεχίσαμε τον αγώνα ως την Απελευθέρωση. Η Αριστερά το μόνο ψεύδος που δεν έχει πει είναι πως του αγώνα ηγήθηκε πολιτικά ο Ζακ Κωστόπουλος και στρατιωτικά ο Κουφοντίνας.
Ο δε Βασιλιάς και ο Μεταξάς έχουν δεχθεί τόνους λάσπης. Σημαντικές λεπτομέρειες, που παραλείπουν οι σύντροφοι στο αφήγημά τους, είναι πως τόσο όταν μας επιτέθηκε η Ιταλία όσο και όταν επιτέθηκε τον Απρίλιο του 1941 η Γερμανία, η Σοβιετική Ενωση και οι ναζί, Αδόλφος Χίτλερ και Στάλιν, ήταν κώλος και βρακί. Από τον Σεπτέμβριο του 1939 είχαν χλαπακιάσει μαζί τις σάρκες της Πολωνίας.
Είχαν εισβάλει με διαφορά λίγων ημερών, την κατακρεούργησαν, συναντήθηκαν τα στρατεύματά τους στο Μπρεστ, οι κόκκινοι κομισάριοι πλακωθήκανε στα γλωσσόφιλα με τα SS και τη Βέρμαχτ και έκαναν και κοινή παρέλαση. Πλήθος οι φωτογραφίες και τα βίντεο. Απλά πείτε το με τρόπο στον Μπογιόπουλο, τον αρνητή του Κατύν, μη γυρίσουν τα μάτια του και η γλώσσα του ανάποδα και τον χάσουμε. Στη συνέχεια σταλινικοί κομμουνιστές και χιτλερικοί ναζί διαγωνίστηκαν ποιος θα σκοτώσει περισσότερους Πολωνούς. 28 Οκτωβρίου 1940, πάντως, οι Σοβιετικοί κομμουνιστές, οι Ιταλοί φασίστες και οι Γερμανοί ναζί είχαν πιάσει κορέους από την πολλή συνάφεια και τα αγαπητιλίκια.
Ανάλογη ήταν η στάση των κομμουνιστικών κομμάτων σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη, ντροπιαστική. Οι δε ημέτεροι μηδενιστές, αφού ο δαιμόνιος Μανιαδάκης απέσπασε την πρώτη επιστολή Ζαχαριάδη για στήριξη του πολεμικού αγώνα υπό την ηγεσία του Μεταξά, μετά έγραψε άλλη επιστολή, την οποία κάνει γαργάρα έκτοτε όλη η Αριστερά, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ αναρωτιόταν τι δουλειά έχουμε στη Βόρειο Ηπειρο, και μιλούσε για «νέο Σαγγάριο». Η δεύτερη επιστολή, υπονομευτική της πολεμικής προσπάθειας, ήταν στο πνεύμα του Συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότοφ και των οδηγιών του κεντρικού εργοστασίου του κόκκινου ολοκληρωτισμού προς τις κατά τόπους αντιπροσωπίες.
Οι οδηγίες άλλαξαν μόνο τον Ιούνιο, με την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα, όταν ο Χίτλερ έσπασε την κολεγιά και επιτέθηκε στο ιδεολογικό του ξαδερφάκι. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια και μετά ξεκίνησε η καπηλεία του εθνικού αγώνα και η ίδρυση του ΕΑΜ ΕΛΑΣ που είχε στόχο την κατάληψη της εξουσίας και την εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων, γι’ αυτό άλλωστε ξόδεψαν πολύ περισσότερες σφαίρες κατά Ελλήνων, παρά κατά των Γερμανοϊταλών. Οι δε Γερμανοί είχαν πολύ περισσότερες απώλειες από ασθένειες, ατυχήματα και αυτοκτονίες, παρά από τη δράση των ανταρτών, που φύλαγαν τις δυνάμεις τους για την κατάληψη της εξουσίας.
Με το τέλος του Β’ Π.Π., για την ακρίβεια προτού τελειώσει, ξανακολυμπήσαμε στο αίμα, αντί να παρελάσουμε νικητές στο Βερολίνο και να κυματίσει για πάντα η Σημαία μας στην ελεύθερη Βόρεια Ηπειρο. Αναγκαστήκαμε να αγωνιστούμε και πάλι ενάντια στην προδοσία, για να αποτρέψουμε την επιβολή σταλινικής δικτατορίας στη χώρα και την απόσπαση της Μακεδονίας. Το μάθημα της νίκης της 28ης Οκτωβρίου 1940 είναι η Εθνική και Κοινωνική Ενότητα. Αξιοι τιμής η τότε πολιτειακή, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία και η μνήμη των Ηρώων μας, που έδωσαν τη ζωή τους και το αίμα τους για το πολυτιμότερο αγαθό, την Ελευθερία.
Και οι άξιοι ηγέτες του αγώνα έχουν όνομα. Πρέπει να μιλάμε στα παιδιά μας για τον Βασιλέα Γεώργιο Β’, για τον Ιωάννη Μεταξά, τον Αρχιστράτηγο Παπάγο, τον Κατσιμήτρο, τον Γεώργιο Στανωτά, τον Δαβάκη και όλους αυτούς που είπαν το ΟΧΙ, με πρώτο τον Μεταξά, με λόγια και κυρίως με πράξεις, από τον Βασιλιά ως τον τελευταίο Στρατιώτη, Ναύτη και Αεροπόρο.
Πρέπει να πετάξουμε στα σκουπίδια τις συκοφαντίες εναντίον τους και να τιμήσουμε τη μνήμη τους. Τους χρωστάμε την ελευθερία μας και την ύπαρξή μας.
Παράλληλα να μπουν στη μαύρη σελίδα της Ιστορίας οι ψεύτες, οι συκοφάντες και οι προδότες που χρόνια τώρα διαστρεβλώνουν την αλήθεια και δηλητηριάζουν τα παιδιά μας.
