Η πρόσφατη εκλογική διαδικασία στη μακρινή Βραζιλία με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο πιο λειτουργικό είναι το πολίτευμα της Ελλάδας, δηλαδή η προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία, σε σχέση με την προεδρική δημοκρατία που έχουν άλλες χώρες.
- Δρ. Κρητικόπουλος Απόστολος
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών συστημάτων -όσον αφορά την εκλογική διαδικασία- είναι ότι οι πολίτες της Βραζιλίας επιλέγουν ανάμεσα από δύο μόνο υποψηφίους στις τελικές, δεύτερες εκλογές, αντί των πολλών κομματικών επιλογών που έχουμε στην Ελλάδα. Αυτό έχει την τραγική συνέπεια κάποιες φορές το αποτέλεσμα να είναι τόσο οριακό, που να προκαλεί βαθύ εθνικό διχασμό.
Συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα των εκλογών στη Βραζιλία ήταν ακραία οριακά, σε μια διαδικασία «γκραν γκινιόλ», με τον σοσιαλιστή Λούλα να κερδίζει, με ελάχιστη διαφορά, με 50,9% τον εθνικιστή και δεξιό Μπολσονάρο, ο οποίος έχασε με 49,1% σε περίπου 120.000.000 ψήφους! Δεν θα σταθώ καθόλου στο γεγονός πως τα συστημικά ΜΜΕ έπεσαν ακόμα μία φορά έξω, προβλέποντας «άνετο περίπατο νίκης» για τον αριστερό Λούλα, με διαφορά ακόμα και 15% σε δημοσκοπήσεις. Πλέον έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τέτοια φαινόμενα φαιδρής στρέβλωσης και παραπλανητικής παραπληροφόρησης από εταιρίες δημοσκοπήσεων, οι οποίες έχουν χάσει κάθε επιστημονική στιβαρότητα και είναι ορντινάντσες του κάθε συστημικού υποψηφίου. Τα ίδια ακριβώς φαινόμενα είχαμε και στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016, μεταξύ Τραμπ και Χίλαρι Κλίντον, όπως και το 2020, με τον Μπάιντεν, όπου για τρεις ημέρες δεν γνωρίζαμε ποιος ήταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ λόγω των οριακών αποτελεσμάτων.
Τα μεγάλα θέματα που αποτελούν πραγματικά ανοιχτή πληγή για τη Δημοκρατία είναι η βαθιά πόλωση και ο ακραίος διχασμός που προκαλούν οι εκλογές μεταξύ δύο υποψηφίων σε προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης, όταν τα αποτελέσματα είναι σχεδόν ίσα μεταξύ τους. Πως μετά ο λαός θα δεχτεί τον νέο πρόεδρο ως ηγέτη τους από τη στιγμή που η νίκη του ήταν τόσο οριακή, με το μισό έθνος να έχει ψηφίσει εναντίον του; Τι κλονισμούς προκαλεί αυτό στην ομαλή διακυβέρνηση μιας χώρας καθώς και στην εμπιστοσύνη των πολιτών στη δημοκρατία; Πόσο αυξάνεται ο κίνδυνος μιας οχλοκρατικής εκτροπής (θυμίζω την εισβολή ρεπουμπλικάνων οπαδών στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ στις αρχές του 2021) ή ακόμα και την επιβολή στρατιωτικής χούντας λόγω οριακών αποτελεσμάτων; Δεν θα προτείνω κάποια λύση στο αναμφισβήτητο πρόβλημα που έθεσα, απλά διατύπωσα τους προβληματισμούς μου για το προεδρικό σύστημα.
