Τα πράγματα με αυτή την ιστορία των υποκλοπών είναι απλά, απλούστατα.
- Του Γιώργου Χαρβαλιά
Τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν: είτε ο πολυπράγμων ανιψιός είχε στήσει παραμάγαζο με κουμπάρους και κολλητούς, κάτω από τη μύτη του Μητσοτάκη, για παρακολουθήσεις με… ποπκόρν, είτε το παραμάγαζο είχε στηθεί με εντολή/ανοχή Μητσοτάκη, αλλά ξεχείλωσε λίγο στην πορεία για να παρακολουθεί και την κρεβατοκάμαρα του γείτονα, ή τέλος ο ίδιος ο Μητσοτάκης -που μοιάζει να υποφέρει από ένα σύνδρομο καταδίωξης- ήθελε να παρακολουθεί το άπαν σύμπαν, οπότε ο ανιψιός «πολυεργαλείο» τού βρήκε τον τρόπο με τα φιλαράκια τα καλά.
Στην πρώτη περίπτωση, αν δηλαδή επιβεβαιωθούν οι ισχυρισμοί Μητσοτάκη ότι «δεν γνώριζε τίποτα», ο πρωθυπουργός μπορεί να μην ελέγχεται ποινικά, ελέγχεται όμως για μειωμένη αντίληψη, που δεν του επιτρέπει να ανταποκριθεί επαρκώς στα καθήκοντά του. Στις υπόλοιπες δύο περιπτώσεις, ο Κυριάκος και η παρέα πάνε κατευθείαν για Ειδικό Δικαστήριο και… μπουζού.
Το κρίσιμο επομένως είναι να μάθουμε όχι αν γίνονταν παρακολουθήσεις, καθώς το γεγονός επιβεβαιώνεται πανταχόθεν, αλλά ποιος ήταν ο εντολέας. Και, για να το μάθουμε αυτό, μόνο ένας τρόπος υπάρχει: να μιλήσουν τα μικρότερα «ψάρια» της υπόθεσης, δηλαδή οι ιδιώτες υπεργολάβοι που επιστρατεύτηκαν για να φέρουν εις πέρας την αποστολή, με στόχο, από την πλευρά τους, μια καλή αρπαχτή. Στον βαθμό που αυτοί θα μιλήσουν και θα κατονομάσουν τον εντολέα τους, αποκαλύπτοντας και το ακριβές πλαίσιο της «αποστολής» που τους ανατέθηκε, πρέπει να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, πρέπει να τους δοθεί το κίνητρο ενός είδους «ασυλίας», ένα καθεστώς «προστατευόμενου μάρτυρα», προκειμένου να μιλήσουν. Τον βαθμό προστασίας αυτών των κρίσιμων μαρτύρων, βεβαίως, πρέπει να τον εξασφαλίσει η ίδια η Δικαιοσύνη. Την πρωτοβουλία πρέπει να αναλάβει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, που μέχρι τώρα μοιάζει να εξαντλεί τις δραστηριότητές του σε… γατάκια και προσχηματικές αναιρέσεις, όπως της Siemens, σαν να μη βιάζεται να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο.
Έτσι όμως ο κύριος Ντογιάκος διακινδυνεύει την υστεροφημία του. Οφείλει να κινηθεί άμεσα. Αντί να ασχολείται με το ποιος άφησε να διαρρεύσει η υπόθεση των υποκλοπών (που, στο κάτω κάτω, εθνική υπηρεσία προσέφερε), θα έπρεπε να έχει βρει το δικονομικό πλαίσιο προστασίας/ασυλίας αυτών των κρίσιμων μαρτύρων τους οποίους προανέφερα. Και, αν δεν υπάρχει, οφείλει να το εφεύρει. Γιατί η ύψιστη υπηρεσία της Δικαιοσύνης αυτή την ώρα είναι -το ξαναλέω- όχι να βρεθεί ποιος διακινούσε το λογισμικό, αλλά ποιος έδωσε την εντολή να χρησιμοποιηθεί εις βάρος ανύποπτων Ελλήνων πολιτών, ακόμη και προσώπων που κατέχουν θεσμικές ιδιότητες και η παρακολούθηση των οποίων θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα εθνικής ασφάλειας ή και σοβαρές διπλωματικές αναταράξεις για τη χώρα. Ζητείται επομένως, εδώ και τώρα, η αποκάλυψη του εντολέα(έων). Κι όλα τα υπόλοιπα έπονται…
