Οι Αμερικανοί έχουν μια πολύ εύστοχη ρήση: «Αν μοιάζει με πάπια, περπατάει σαν πάπια, και κρώζει σαν πάπια, τότε είναι πάπια».
Του δρος Απόστολου Κρητικόπουλου*
Ως ορθόδοξος χριστιανός είχα αναφυλαξία απέναντι σε ιερείς διασημότητες που είχαν ξεπηδήσει τα τελευταία χρόνια από τα κοινωνικά δίκτυα και τα ΜΜΕ. Νάρκισσοι κληρικοί, που βγάζανε selfies σε καθημερινή βάση, που κουρεύανε το μαλλί τους κοντό και το είχαν περιποιημένο, ενώ λαμπύριζε από ζελέ και μπριγιαντίνη, που το μούσι τους ήταν τριμαρισμένο και από μπαρμπέρη φτιαγμένο με αρωματικά έλαια, χωρίς να περισσεύει ούτε μια τρίχα, που είχανε φωτογραφίες δίπλα σε κάθε διασημότητα του καλλιτεχνικού και του εγχώριου ελιτιστικού στερεώματος, σε συχνές αλληλοβραβεύσεις φλεξαρίσματος ηθικίλας και ακραίας επίδειξης «καλοσύνης» για το υποτιθέμενο έργο τους.
Ακόμα θυμάμαι έναν τέτοιο, νάρκισσο ποιμένα, ο οποίος, αφού είχε αναγορεύσει τον εαυτό του σε «life coach», με καθημερινές συμβουλές για ποιοτική ζωή (οι οποίες συμβουλές απείχαν έτη φωτός από τις χριστιανικές διδαχές), αποφάσισε να αποσχηματιστεί από κληρικός και να γίνει σταρ στα κοινωνικά δίκτυα […].
Το ίδιο ακριβώς είχα εντοπίσει και στη δημόσια εικόνα του πατέρα Αντωνίου της «Κιβωτού του κόσμου» εδώ και χρόνια. Βλέπετε, η ιδανική εικόνα που πρέπει να έχει ένας ιερέας για εμένα είναι αυτή της ταπεινότητας και της ευλάβειας, και ουχί της συνεχούς και αδιάλειπτης επίδειξης. Για εμένα ο άγιος Νεκτάριος Αιγίνης είναι το πρότυπο που πρέπει να έχουν οι ποιμένες μας στην Εκκλησία.
Όμως, δεν θα σταθώ στην ενοχή ή στην αθωότητα του πατέρα Αντωνίου. Εύχομαι ειλικρινά να είναι έωλες οι κατηγορίες, ώστε πρωτίστως να προστατευτεί η τιμή της Εκκλησίας μας. Το σημείο που θέλω να τονίσω είναι η στάση της Ιεραρχίας μας όλα αυτά τα χρόνια. Για ποιον λόγο επέτρεψε ο Αρχιεπίσκοπός μας να δημιουργηθούν ΜΚΟ, όπως η «Κιβωτός του κόσμου», οι οποίες δεν ελέγχονται από την Εκκλησία μας, αλλά ήταν προσωπικά εγχειρήματα κληρικών; Δεν κατανοεί η Διαρκής Ιερά Σύνοδος τι ρίσκο παίρνει, όταν ανεξέλεγκτα ιερείς μας αυτοαναγορεύονται επικεφαλής σε τόσο ευαίσθητα επιχειρήματα, όπως η περίθαλψη αναξιοπαθούντων παιδιών;
Δεν είναι αυτονόητο ότι τέτοιες δομές οφείλουν να ελέγχονται κεντρικά από την Εκκλησία μας, με συχνές αλλαγές στην ηγεσία του οργανισμού και των ορφανοτροφείων (αγγλικά ο όρος είναι rotation), ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα διαφθοράς, ανωμαλίας και σεξουαλικών επιθέσεων, όπως -δυστυχώς!- εμφανίζονται ως φαινόμενα σε τέτοια κέντρα; Εύχομαι ειλικρινά να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο ο Αρχιεπίσκοπος και να διορθώσει καθολικά την κατάσταση.
*Διδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
