Θα συνεχίσω με τα επιδόματα και σήμερα.
Γιατί αυτό που συμβαίνει στον δημόσιο λόγο ανάγεται στη σφαίρα της ψυχανάλυσης. Το θέμα είναι κατά βάση ιατρικό – δευτερευόντως πολιτικό! Αναφέρομαι σε εκείνους που διαμαρτύρονται γιατί εξαιρέθηκαν από τα «ευεργετήματα», αλλά και σε εκείνους που κάνουν λόγο για «λαϊκισμό», ενώ συνήθως σιωπούν αιδημόνως, κοινώς «βγάζουν τον σκασμό», όταν πρόκειται για τα επιδόματα της διαπλοκής.
Αναφέρομαι σε αυτούς που κάθονται «σούζα» όταν το κράτος επιδοτεί ολίγους και επώνυμους οικονομημένους, αλλά επαναστατούν όταν επιδοτεί εκατομμύρια φτωχούς και ανωνύμους. Μόνον όταν πρόκειται να λάβει ο κοσμάκης μερικά ψίχουλα ως αντίδωρο για να κάνει γιορτές, καλή ώρα όπως σήμερα, χαλάνε τον κόσμο! Μόνον τότε κινδυνεύει να πέσει το ταμείο έξω. Αμα είναι για τους άλλους, χαίρει άκρας υγείας.
Με τη βασική θέση ότι το επίδομα σούπερ μάρκετ είναι κοινωνικός φιλελευθερισμός ορισμένου χρόνου, ενώ πράγματι οι Έλληνες έχουν ανάγκη από δίκαιη διανομή αορίστου χρόνου («οι νέες θέσεις εργασίας είναι άχρηστες, αν δεν εξασφαλίζουν αυτοδυναμία και ανεξαρτησία στον εργαζόμενο για να ζει!» είπε εύστοχα προχθές βράδυ στον Alpha o 25χρονος φιλοσοφημένος νεαρός ηθοποιός Στρατής Χατζησταματίου), θέλω να ρωτήσω όλους όσοι παραληρούν για τα 650.000.000 ευρώ που θα καταβάλει το Δημόσιο στους δικαιούχους για τις αγορές στα σούπερ μάρκετ τα εξής:
Όταν η κυβέρνηση επιχείρησε να εκταμιεύσει 457.000.000 ευρώ από το ταμείο του αναπτυξιακού νόμου για να επιδοτήσει τις μπίζνες ενός μόνο βουλευτή της και όχι 8.000.000 Ελλήνων, γιατί κανείς χριστιανός από εσάς δεν διαμαρτυρήθηκε και δεν κατηγόρησε την κυβέρνηση για… βουλευτικό λαϊκισμό; Όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να ρυθμίσει σε δόσεις -που στο τέλος θα καταλήξουν δανεικές και αγύριστες- τα τέλη που έπρεπε να καταβάλουν οι καναλάρχες για τις άδειες χρήσης των τηλεοπτικών συχνοτήτων, τα οποία έφθασαν τα 250.000.000 ευρώ, γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς χριστιανός; Γιατί κανείς από εσάς τους πεφωτισμένους και τους σκεπτόμενους δεν κατηγόρησε την κυβέρνηση για διαπλεκόμενο λαϊκισμό;
Όταν η κυβέρνηση χάρισε 20.000.000 ευρώ στα ΜΜΕ όλης της χώρας μέσω της λίστας Πέτσα, γιατί κανείς από εσάς δεν διαμαρτυρήθηκε και κανείς δεν την κατηγόρησε για τηλεοπτικό λαϊκισμό; Οταν η κυβέρνηση -προσφάτως μάλιστα- δέχθηκε τα εικονικά τιμολόγια μεγάλων επιχειρήσεων και απήλλαξε τους εκδότες τους από κάθε ευθύνη, γιατί κανείς χριστιανός από εσάς δεν διαμαρτυρήθηκε και δεν μίλησε για επιχειρηματικό λαϊκισμό; Οταν πρόσφατα η κυβέρνηση μείωσε τη φορολογία των μερισμάτων σε τομείς της οικονομίας, κάνοντας ένα ωραιότατο δώρο σε συγκεκριμένες κατηγορίες μετόχων, γιατί κανείς δεν μίλησε για τον λαϊκισμό των θαλασσών; Οταν η κυβέρνηση -με την επίκληση της ανωτέρας βίας- επιδότησε, λόγω της πανδημίας, με εκατομμύρια ευρώ τη λειτουργία αεροδρομίων, αεροπορικών εταιριών και αυτοκινητοδρόμων, γιατί κανείς χριστιανός δεν διαμαρτυρήθηκε και δεν μίλησε για λαϊκισμό του αέρος και για λαϊκισμό του τσιμέντου;
Μπορούν δηλαδή τα ευρώ να πετούν στον αέρα, αλλά, μόλις πρόκειται να προσγειωθούν -με σκοπιμότητα, χωρίς αμφιβολία- στην παλάμη ενός φτωχοδιαβόλου, οι πεφωτισμένοι της χώρας μας σουφρώνετε τα μάτια και τα φρύδια σας και εξεγείρεστε για το πώς έγινε αυτό το κακό; Είστε σοβαροί;
Σε όσους έχουν αντίρρηση για όλα αυτά, αφού επισημάνω ότι η κοινωνική ειρήνη και ομαλότητα είναι sine qua non προϋπόθεση για την πολιτική σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη, θα αποκαλύψω τη στιχομυθία που είχα με κορυφαίο επιχειρηματία της χώρας, φίλο της Ν.Δ. και του πρωθυπουργού. Όσα ακολουθούν μου τα είπε το καλοκαίρι το 2018, όταν είχε γίνει ορατότατη η εκλογή Μητσοτάκη στην εξουσία:
«Θα πάμε με τον Κυριάκο για μια τετραετία, αλλά να το ξέρεις για την περίπτωση που δεν θα πάει κάτι καλά: Σε βάθος χρόνου, η Ελλάς χρειάζεται έναν ηγέτη τύπου Ορμπαν, που να είναι δίκαιος και να συσπειρώνει γύρω του το 50% του ελληνικού λαού. Θα είναι καλό και για τη χώρα, αλλά και για εμάς τους επιχειρηματίες, γιατί η λαϊκή αποδοχή και η λαϊκή εμπιστοσύνη για έναν ηγέτη είναι εγγύηση για τη σταθερότητα, την ανάπτυξη και το υγιές επενδυτικό κλίμα. Με τον λαό στους δρόμους, απογοητευμένο και επαναστατημένο, πλήττονται και τα συμφέροντα τα δικά μας, τα συμφέροντα της αγοράς».
Δεν είμαι βέβαιος ότι το επίδομα σούπερ μάρκετ, στο σημείο που φθάσαμε, μπορεί να κατασιγάσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τον πληθωρισμό και την ακρίβεια, αλλά, εδώ που φθάσαμε, από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα. Και, εν πάση περιπτώσει, όποιος ποινικοποιεί την καταβολή του στην πραγματικότητα ροκανίζει το σταθερό κλαδί όπου κάθεται.
Δεν πρόκειται για το ποσό, που δεν φθάνει ούτε για «ζήτω», αλλά για το αίσθημα της δικαιοσύνης και το αίσθημα της αδικίας που διαπερνά τους πολλούς. Η ταινία «Τζόκερ» είναι διαθέσιμη ακόμη στο διαδίκτυο, για όσους δεν καταλαβαίνουν. Οι πολλοί αξιώνουν σεβασμό. Αλλιώς τα «καίνε» όλα.
Δεν μπορώ να μην επισημάνω και κάτι ακόμη, καταληκτικώς: τον συνδικαλισμό των λαϊκιστών, για τον οποίο εμμέσως φέρει ευθύνη η κυβέρνηση που καλλιεργεί τις προσδοκίες. Υπάρχει και αυτός, εκτός από τον συνδικαλισμό των πεφωτισμένων. Κάθε φορά που δίδεται ένα επίδομα, αχός βαρύς ακούεται την επομένη από όλους όσοι εξαιρούνται με βάση τα εισοδηματικά κριτήρια. Με το επιχείρημα «γιατί όχι και εγώ;». Δεν βγάζει πουθενά αυτό. Το κράτος κάπου πρέπει να βάζει τη γραμμή. Δεν έχουμε σοσιαλισμό.
