Η έννοια του «θαύματος» είναι πρωτίστως θρησκευτική. Συνιστά παρέμβαση θείας δυνάμεως στην πορεία μιας φυσικής εξελίξεως. Ως γνωστόν, ο ορισμός του «θαύματος» εδόθη και στην πορεία της συγκρούσεως του έτους 1940 μεταξύ της Ιταλίας και της μικρής, διεθνώς, Ελλάδος. Ακόμη, όμως, και ένα θρησκευτικό «θαύμα», για να συμβεί, χρειάζεται να υπερβεί και η ανθρώπινη θέληση τους κανόνες της συμβατικής λογικής. Αυτό το τελευταίο θα επιχειρήσει η στήλη να σκιαγραφήσει σήμερα.
- Από τον
Δημήτρη Κ. Σέργιο
Πρώτον: Οταν ο ηγέτης της ελληνικής κυβερνήσεως δέχθηκε με τις… πιτζάμες τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 τον Ιταλό πρεσβευτή στο σπίτι του και διάβασε το τελεσίγραφο της ιταλικής κυβέρνησης περί «εισβολής» έπειτα από δυόμισι ώρες στην Ελλάδα, αν ο ίδιος δεν έδινε άδεια προς είσοδο (!), ερμήνευσε αμέσως ότι είχε να κάνει με ζήτημα είτε άμεσης υποταγής είτε άμεσης αντιδράσεως. Έβγαλε τα γυαλιά του, κοίταξε τον πρεσβευτή στα μάτια και του είπε, σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα ιστορικά στοιχεία: «Καλά… Ερχεσθε και ζητάτε μια άδεια στις τρεις το πρωί, με τα στρατεύματά σας ήδη στα σύνορα για να μπείτε μέσα στις… πεντέμισι; Ομως, ξέρετε πως εγώ, ακόμα κι αν δεν έχω Βουλή για να τη ρωτήσω, έχω να ξυπνήσω και να ειδοποιήσω έναν Βασιλέα, ένα ολόκληρο υπουργικό Συμβούλιο, ολόκληρη την ηγεσία του Στρατεύματος, και μια στρατιά συμβούλων… Πώς μπορώ να πάρω τώρα απόφαση;» Και ο πρέσβης απάντησε: «Ελα, τώρα, Πρωθυπουργέ μου, εσύ κυβερνάς… Ποιον έχεις ανάγκη να ρωτήσεις;» Ο κυβερνήτης τον κοίταξε για δευτερόλεπτα σιωπηλός… Υστερα του είπε το περίφημο «Alors c’ est la guerre» (Λοιπόν, έχουμε πόλεμο…) και χαιρετήθηκαν… Από εκείνη τη στιγμή, μετρήστε τι έκανε αστραπιαίως ο κυβερνήτης: Μάζεψε στις 4 το πρωί βασιλιά, διάδοχο, ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο, όλη την ηγεσία του Στρατεύματος και κατάφερε να τους πείσει όλους να δεχτούν άμεση επιστράτευση χωρίς αντιρρήσεις! Μάλιστα, είχε καταφέρει έως τις 5 το πρωί, αφού ξεσήκωσε συμβούλους και γραμματείς, να του ετοιμάσουν τα σχετικά βασιλικά διατάγματα ώστε να έχουν υπογραφεί πριν αναχωρήσουν οι συμμετέχοντες στη διάσκεψη!
Δεν νομίζετε ότι και μόνο η εξέλιξη αυτή υπήρξε ένα πρώτο θαύμα της ανθρώπινης θέλησης της ηγεσίας; Προσπαθώ να φαντασθώ τι ακριβώς θα γινόταν εκείνο το πρωινό εντός μόνο τριών ωρών, εάν η Ελλάδα είχε να κάνει: α) με 300 βουλευτές και καμιά δεκαριά κομματικούς αρχηγούς εντός Βουλής και αρκετούς απέξω, β) με εκατοντάδες πολιτικά στελέχη απειρίας ιδεολογικών κατευθύνσεων, γ) με καμιά διακοσαριά βαρύγδουπους σχολιαστές της επικαιρότητος σε ισάριθμες ιδιωτικές τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες, δ) ιδίως με πλήθος «αντιεξουσιαστών» σαν αυτούς που αναρτούν σήμερα κάθε εβδομάδα στην Αθήνα και στις επαρχιακές πόλεις δεκάδες αφίσες, όπου γράφουν: «Μαμά, δεν πάω ούτε μια ώρα στον στρατό, δεν πολεμάω για καμιά πατρίδα, για κανέναν θεό…»
Δεύτερον: Τελικά, όχι μόνο δεν μπήκαν τα ιταλικά στρατεύματα στην Ελλάδα το 1940, αλλά, αντίθετα, μπήκε ο Ελληνικός Στρατός στο έδαφος της… Αλβανίας, καταλαμβάνοντας τη μία μετά την άλλη τις αλβανικές πόλεις. Επιπλέον, 10 μόλις ημέρες μετά την έναρξη της ιταλικής επίθεσης προέκυψε ανάγκη να οργανωθούν από τον Ελληνικό Στρατό «χοτ σποτ» αιχμαλώτων Ιταλών στρατιωτών (στρατόπεδα αιχμαλώτων)… Στο τέλος της σύγκρουσης (Απρίλιος του 1941) οι αιχμάλωτοι Ιταλοί προσέγγισαν εντός της χώρας μας τα 25.000 άτομα! Τι είναι αυτό αν δεν είναι, εκτός από «θεϊκό» θαύμα, και θαύμα θέλησης των Ελλήνων μαχητών του πολέμου εκείνου;
