Αυτή η ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών έδωσε την ευκαιρία, ως είθισται, σε πολλούς ειδικούς και μη, δικαστές και μη, μηχανικούς και μη, σιδηροδρομικούς και ναυτικούς να πιάσουν στασίδι στα τηλεοπτικά παράθυρα και να ξιφουλκούν κατά πάντων και διά πάντα.
Πολλοί απ’ αυτούς είναι κατά κάποιον τρόπο συνυπεύθυνοι για το δυστύχημα. Ενας γνωστός δημοσιογράφος, επί παραδείγματι, είχε βάλει ορθότατα στο στόχαστρο τον ολίγιστο κ. Καραμανλή για κάποιες πρόσφατες δηλώσεις του για την ασφάλεια των τρένων και, κατέρυθρος, πλήρης οργής και θυμού, είχε διατάξει πυρ κατά βούληση.
Ομως, μήπως ο δημοσιογράφος έπρεπε να είχε από νωρίτερα ασχοληθεί με το μείζον θέμα της ασφαλείας των σιδηροδρόμων; Δεν είναι αυτό μέσα στα καθήκοντά του; Δεν έχει παντού πηγές να τον ενημερώνουν; Αλλά και πηγές να μην έχει, το είχε πει με αναφορά του ο Χρήστος Κατσιούλης, πρόεδρος της επιτροπής ETCS (αρμόδια για τα έργα σηματοδότησης και ασφάλειας στο σιδηροδρομικό δίκτυο), αποκαλύπτοντας την κατάσταση διάλυσης, και είχε παραιτηθεί γι’ αυτό το χάλι. Δεν τα ήξερε αυτά ο δημοσιογράφος;
Λυπάμαι, αλλά έπρεπε να τα ξέρει. Δουλειά του είναι και η έρευνα. Η δουλεία του δικαστού είναι αλλουνού.
