Του Μπάμπη Παπασπύρου*
Ο σκοπός του οδικού χάρτη του ΥΠΕΘΑ (DOD) των ΗΠΑ, είναι να καθοδηγήσει και υποβοηθήσει τη διαδικασία σχεδιασμού, για την ανάπτυξη των στρατιωτικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UA) την περίοδο 2005-2030.
Προορίζεται να βοηθήσει τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων του Υπουργείου Άμυνας, στην ανάπτυξη μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής για την ανάπτυξη και την απόκτηση UA, άλλα και τις προσπάθειες σχεδιασμού, καθώς και για την καθοδήγηση της βιομηχανίας στην ανάπτυξη τεχνολογίας που σχετίζεται με το UA. Επιπλέον, ο οδικός χάρτης μπορεί να βοηθήσει άλλους κυβερνητικούς οργανισμούς των ΗΠΑ, να αξιοποιήσουν τις επενδύσεις του Υπουργείου Άμυνας στην τεχνολογία UA, καλύπτοντας τις ανάγκες και τις δυνατότητές τους. Ο οδικός χάρτης αντιμετωπίζει τα ακόλουθα βασικά ερωτήματα:
✓ Ποιες επιχειρησιακές απαιτήσεις θα μπορούσαν ενδεχομένως να καλυφθούν από τα συστήματα UA;
✓ Ποιες τεχνολογίες είναι απαραίτητες για την παροχή αυτών των δυνατοτήτων;
✓ Πότε θα μπορούσαν αυτές οι τεχνολογίες να γίνουν διαθέσιμες για να ενεργοποιηθούν οι παραπάνω δυνατότητες;
Αυτός ο οδικός χάρτης προορίζεται να συμπληρώσει τις συνεχιζόμενες προσπάθειες της Υπηρεσίας, για τον επαναπροσδιορισμό των ρόλων και των αποστολών τους, για χειρισμό των απαιτήσεων & προκλήσεων του 21ου αιώνα. Οι Υπηρεσίες του DOD, βλέπουν τα UAS ως αναπόσπαστα στοιχεία της μελλοντικής τακτικής τους.
UAS CAPABILITIES ROADMAP (Οδικός χάρτης δυνατοτήτων )
Ο σκοπός είναι να συσχετίσει τις προτεραιότητες που εκφράζονται από τον επιχειρησιακό διοικητή, με τις διαθέσιμες τεχνολογίες μέσα στα επόμενα 25 χρόνια. Στον οδικό χάρτη παρέχονται σχετικά χρονοδιαγράμματα για την πρόβλεψη μελλοντικών ικανοτήτων για την ικανοποίηση των επιχειρησιακών απαιτήσεων….
UAS MISSIONS ROADMAP (Οδικός χάρτης υλοποίησης αποστολών)
Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη περιοριζόταν ιστορικά σε αποστολές ISR (πληροφοριών, αναγνώρισης & επιτήρησης) όπως Firebee, Global Hawk και επιδρομών (DASH, Predator). Η αναγνώριση είναι πλέον μια καθιερωμένη τυπική αποστολή για το UAS, που συμπληρώνει επανδρωμένα αεροσκάφη σε αυτόν τον ρόλο. Τα διδάγματα που αντλήθηκαν από αυτές τις πλατφόρμες δείχνουν τον δρόμο προς τις έννοιες του του σχεδίου επιχειρήσεων (CONOP), που σε κάποιο βαθμό, έχουν ήδη φέρει πλεονεκτήματα στις Υπηρεσίες και τους στρατιωτικούς διοικητές.
Η πρώτη οικογένεια αποστολών (που φαίνεται στο πάνω μισό της Εικόνας 2) χρησιμοποιεί το UA ως αναμεταδότες (relay) επικοινωνίας, συλλογή πληροφοριών SIGINT, ανεφοδιασμό, αεροσκάφη θαλάσσιας περιπολίας και τελικά, αερομεταφορείς. Σχεδιαστικά, αυτοί οι ρόλοι μπορεί να χρησιμοποιούν μία κοινή πλατφόρμα ή διαφορετικές, αλλά πρέπει να παρέχουν σημαντικές χωρητικότητες ωφέλιμου φορτίου και διάρκεια πτήσης μεγαλύτερη από 24 ώρες.
Η δεύτερη οικογένεια αποστολών (κάτω μισό της Εικόνας 2) για μελλοντικά UAV, αναφέρεται σε άφεση όπλων, ξεκινώντας από ηλεκτρονικό πόλεμο σε αποστολές αέρος-εδάφους, αέρος-αέρος σε πολύπλοκα σενάρια. Τα αεροσκάφη που δοκιμάζονται τώρα για το πρόγραμμα J-UCAS (Μη επανδρωμένο μαχητικό αεροσκάφος) είναι μόνο η αρχή. Η πρόοδος στην κατεύθυνση άφεσης και χρήσης οπλισμού, λόγω του μεγάλου αριθμού αποφάσεων σε σύντομο χρονικό διάστημα, εξαρτάται από ανάπτυξη αυξανόμενων επιπέδων αυτονομίας.
Υ.Γ
Από τα πιο πάνω που είναι μια σύνοψη του οδικού χάρτη 210 σελίδων του DOD των ΗΠΑ, βλέπουμε πως αντιμετωπίζεται επιστημονικά το θέμα της σχεδίασης και ανάπτυξης UAS… Η ερώτηση που έρχεται ασυναίσθητα στο μυαλό του κάθε αναγνώστη είναι… τι και σε ποιο βαθμό από όλα αυτά γίνεται στη χώρα μας… Υπάρχει ένα αντίστοιχο σχέδιο-οδικός χάρτης; Σε ποιόν σχεδιασμό εντάσσονται τα πρόσφατα προγράμματα του ΥΠΟΙΚ, ανάπτυξης UAS από την ΕΑΒ (ΑΡΧΥΤΑΣ, ΓΡΥΠΑΣ) και με βάση ποιο σχέδιο επιχειρησιακών απαιτήσεων;
* Ταξίαρχος εν αποστρατεία Ηλεκτρονικός Μηχανικός ΣΜΑ, πρώην Αντιπρόεδρος Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας
