Ο Σταμάτης Κόκοτας δεν μιλάει πολύ. Του αρέσει να τραγουδάει και μέσα από τις ερμηνείες του να… ταξιδεύει τον κόσμο στις δικές του ιστορίες. Θεωρείται από τους πλέον ολοκληρωμένους τραγουδιστές του ελληνικού πενταγράμμου, με δεκάδες επιτυχίες στο ενεργητικό του και συνεργασίες με σχεδόν όλους τους σημαντικούς δημιουργούς, από τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Δήμο Μούτση και τον Απόστολο Καλδάρα μέχρι τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Γιάννη Σπανό και τον Γιώργο Χατζηνάσιο. Πρόσφατα αποφάσισε να επιστρέψει στη δισκογραφία έπειτα από 35 χρόνια, με ένα άλμπουμ που έχει τίτλο «Ολα για μένα είσαι εσύ» και κυκλοφορεί από τη Sonar Music. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο σπουδαίος καλλιτέχνης ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso» και μιλάει για τη συναρπαστική ζωή και τη ζηλευτή καριέρα του.
- Του Νίκου Νικόλιζα
Γεννηθήκατε στην Αθήνα, κύριε Κόκοτα;
Ναι, γέννημα θρέμμα Αθηναίος, σε μια εποχή που τα πάντα ήταν πιο ήρεμα. Ο πατέρας μου ήταν γιατρός και η μητέρα μου υπάλληλος τράπεζας. Ομολογουμένως, όμορφα χρόνια εκείνα!
Μια κιθάρα ήταν η αφορμή να γίνετε τραγουδιστής;
Σαν παιδάκι που ήμουν, μου έκανε δώρο η μάνα μου μια κιθάρα. Από τότε που την έπιασα στα χέρια μου, τέλειωσε. Μπήκα στο τραγούδι. Και μετά από τόσα χρόνια λέω το εξής: Το ταλέντο δεν έρχεται σε όλο τον κόσμο. Για τον εαυτό μου εγώ μπορώ να πω ότι ήμουν το μεγαλύτερο. Το πίστεψα από την αρχή αυτό. Από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα τα μάτια μου τα έχουν δει όλα. Εζησα δίπλα στον Τάκη Λαμπρόπουλο, που είχε την Columbia, κι έβλεπα τα πάντα. Είχα γραφείο μέσα στην εταιρία και ο Λαμπρόπουλος με λάτρευε. Σεβάστηκα απόλυτα την εταιρία και όλους τους καλλιτέχνες. Τραγούδησα πολλούς συνθέτες, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι που δεν πρόλαβα να συνεργαστώ μαζί τους.
Τα πρώτα σας μουσικά βήματα τα κάνατε στη Γαλλία;
Είχα πάει να σπουδάσω Ιατρική. Με είχε στείλει ο πατέρας μου. Αλλά τελικά πήγα, έκανα τη… βολτίτσα μου, τις γνωριμίες μου και γύρισα στα πάτρια εδάφη.
Ξεκινήσατε με τον Σταύρο Ξαρχάκο…
Αυτός ήταν και είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Με είχε βρει στη Γαλλία και μου είπε: «Ελα στην Ελλάδα να γραμμοφωνήσεις». Εγώ τότε στη Γαλλία έκανα καριέρα στο τραγούδι. Εκπομπές στην τηλεόραση με Αζναβούρ, Μπεκό, με Λι Ρενό, Μικ Μισέλ. Και τα παράτησα όλα για να έρθω πίσω στη χώρα μου. Ο Ξαρχάκος με πήγε στην Columbia. Αυτό που ξέρω να λέω είναι ότι από τη στιγμή που ήρθα στην Ελλάδα έμαθα ένα πράγμα: να είμαι σοβαρός και να πηγαίνω καλά στην καριέρα μου.
Έχετε κάνει δύο γάμους και έχετε αποκτήσει τρία παιδιά…
Ναι, είμαι απόλυτα ολοκληρωμένος και σαν άνθρωπος και σαν πατέρας. Εχω αποκτήσει τρία καταπληκτικά παιδιά και αυτή είναι η τελική ευτυχία της ζωής μου!
Όταν αναπολείτε στιγμές, το μυαλό σας πού σταματάει;
Στους στίχους των τραγουδιών, γιατί οι περισσότεροι από τους δημιουργούς που τραγούδησα έγραφαν βιωματικά τραγούδια. Ο στίχος μού φέρνει ιστορίες στο μυαλό που μπορεί να έχω ζήσει κι εγώ ο ίδιος. Από τη στιγμή που μου φέρνει κάποιος ένα τραγούδι, τότε ξεκινάει να γράφεται η δική μου ιστορία πάνω σε αυτό.
Από αριστερά: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Κώστας Παπαδόπουλος, Βίκυ Μοσχολιού, Σταμάτης Κόκοτας και Σταύρος Ξαρχάκος
Ποια πρόσωπα σας έρχονται συνήθως στο μυαλό;
Αναλόγως τη στιγμή. Όταν τραγουδάω επαγγελματικά αναπολώ άλλα πρόσωπα από εκείνα που αναπολώ όταν είμαι σε στιγμές ξεγνοιασιάς. Και με όσους συνεργάστηκα επαγγελματικά κι έχουν φύγει από τη ζωή, πέθαναν με το όνομά μου στο στόμα τους. Ποτέ δεν είχα ίντριγκες με κανέναν. Με τον Μπιθικώτση, ας πούμε, συνεργάστηκα πάνω από 30 χρόνια και ήταν για μένα μια δεύτερη οικογένεια. Όταν ένα βράδυ δεν μπορούσα να τραγουδήσω δύο προγράμματα, με αντικαθιστούσε εκείνος, όπως έκανα κι εγώ για εκείνον. Είχαμε μοναδική χημεία. Περνούσε η νύχτα σαν νερό. Εμείς ήμασταν τα αφεντικά στο κέντρο. Και το πραγματικό αφεντικό μάς είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Είμαι γεμάτος από εμπειρίες με όλους όσους συνεργάστηκα. Γεμάτος από Τσιτσάνη, από Καλδάρα, από Βίκυ Μοσχολιού.
Στις συνεντεύξεις σας δεν έχω δει ιδιαίτερη αναφορά στον Χατζιδάκι…
Με τον Μάνο συνεργάστηκα και πολύ μάλιστα. Ήταν ένας μοναδικός συνθέτης παγκόσμιας εμβέλειας. Απόλυτα ολοκληρωμένος σε όλα. Σ’ τα έφερνε στο… πιάτο όταν ήθελε να του τραγουδήσεις ένα κομμάτι. Ο Μάνος δεν είχε ημίμετρα!
Τραγουδήσατε πολύ και στο εξωτερικό…
Πολύ. Θυμάμαι στο Κάρνεγκι Χολ, στη Νέα Υόρκη, να φυλάνε 30 αστυνομικοί δεξιά κι αριστερά του δρόμου. Κι απέξω έμεινε πλήθος κόσμου επειδή δεν χωρούσαν όλοι. Οταν τελείωσα τη συναυλία, ούτε κατάλαβα πώς μπήκα στο αυτοκίνητο κι έφυγα. Τέτοια αγάπη μού είχε το κοινό.
Στο μυαλό μας σας έχουμε ως τον αγαπημένο τραγουδιστή του Ωνάση…
Στα γλέντια που κάναμε με τον Ωνάση, εκεί που δεν περίμενες τον απρόσμενο επισκέπτη, έσκαγε πίσω από τα δέντρα ο δημοσιογράφος ο Δημήτρης Λυμπερόπουλος και τσακ τραβούσε τη φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου. Κυνηγούσε τον Ωνάση σε κάθε του βήμα.
Πληρωθήκατε όσο θα έπρεπε από τον Ωνάση;
Ήταν η ηλικία τέτοια που δεν σε άφηνε να σκεφτείς τα χρήματα. Ήμουν ο καλύτερός του τραγουδιστής και παινεύομαι γι’ αυτό. Μαζί λέγαμε και δύο λόγια που έπιαναν τόπο. Ο Αρίστος έκανε φοβερά τραπεζώματα και καλούσε όλη την αφρόκρεμα. Όμως, αν δεν του άρεσε κάτι, δεν έκανε πίσω. Μια φορά έδιωξε από ένα τραπέζι τον μεγάλο Ιταλό σκηνοθέτη Μικελάντζελο Αντονιόνι. Ηταν Ελληνάρας με όλη τη σημασία της λέξεως. Και ευγενικός. Όταν μάλωνε τη Χριστίνα, της ψιθύριζε στο αυτί αυτά που ήθελε να της πει. Για τον γιο του τον Αλέξανδρο, τι να σου πρωτοπώ; Γίνονταν μάχες. Εκείνος δεν διάβαζε και γινόταν ο χαμός. Θυμάμαι, έπεφτε μέσα στη θάλασσα για να κρυφτεί όταν τον μάλωνε ο πατέρας του. Και ο Αρίστος περίμενε έξω στην παραλία με την παντόφλα στο χέρι μέχρι να εμφανιστεί για να τον δείρει.
Υπάρχει κάποιο μυστικό και η φωνή σας παραμένει αναλλοίωτη;
Νομίζω ότι μυστικά στην καλλιτεχνία δεν υπάρχουν. Ίσως να θεωρείται μυστικό ότι δεν καπνίζω, τρώω ελάχιστα, περπατάω καθημερινά για ώρα.
Στις αρχές Οκτωβρίου θα κάνατε μια συναυλία στο Ηρώδειο, η οποία ακυρώθηκε. Σας στενοχώρησε αυτή η κατάληξη;
Αν στενοχωρήθηκα; Δεν θυμάμαι πόσες μέρες έκανα να κοιμηθώ. Ήταν ο μεγάλος μου καημός να τραγουδήσω σε αυτόν τον ιερό χώρο. Γιατί όταν πηγαίνεις να το ζητήσεις, σου λένε «δυστυχώς δεν έχουμε ημερομηνία». Αλλά πώς έχουν κάθε χρόνο ημερομηνία για συγκεκριμένους ανθρώπους δεν μπορώ να το καταλάβω. Δυστυχώς για μένα… Διότι πίστεψα, γελάστηκα και τελικά… έχασα. Ζητάω συγνώμη από τον κόσμο, αλλά δεν έφταιξα εγώ σε κάτι. Εν κατακλείδι, αυτό που μου έμεινε απ’ όλη αυτή την ιστορία ήταν μια τόσο μεγάλη πικρία, που κανείς δεν μπορεί να μου την ξεπληρώσει.
Νιώθετε νέος;
Πετάω! Τώρα είμαι πιο περίεργος και πιο λεπτολόγος σε όλα. Υπάρχει η αγάπη γι’ αυτό που κάνω και ζω την κάθε μου στιγμή στο τραγούδι. Και πάντα σαν Κόκοτας θέλω να κάνω την έκπληξη.
Κάνατε μια δήλωση για την Πάολα. Είπατε «δεν συνεργάζομαι με κυρίες». Αυτό σχολιάστηκε εντόνως…
Αυτό που είπα δεν ήταν κακό, ούτε ήθελα να τη θίξω. Δεν έχω κάνει ντουέτα με γυναικείες φωνές. Αυτό εννοούσα. Όμως, προσωπικά δεν την ξέρω την κοπέλα. Αν μου έλεγες για τη Μοσχολιού, θα σου έλεγα ότι την ήξερα πολύ καλά, γιατί ζήσαμε πολύ μαζί στις συνεργασίες μας. Όταν όμως δεν ξέρω κάποιον, δεν θα σου πω ψέματα. Ο Κόκοτας δεν ξέρει να λέει ψέματα!
Έχετε επαφές με συναδέλφους σας;
Πλέον όχι. Με τον Τσιτσάνη είχα στενότατες επαφές. Μια φορά τον μήνα τρώγαμε απαραίτητα μαζί στο σπίτι του. Πλέον, έχουν πεθάνει όλοι οι παλιοί.
Και να που 35 χρόνια μετά την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά δίνετε και πάλι το «παρών»…
Ναι, και για μένα είναι αξιόλογη αυτή η νέα δισκογραφική δουλειά που κάναμε με τον Σταύρο Γαλανάκη και τον συνθέτη Θάνο Γεωργουλά. Ο Γεωργουλάς είναι πολύ μεγάλο ταλέντο και να το θυμάστε αυτό. Πολλοί συνάδελφοί μου είτε βαριούνται είτε είναι κουρασμένοι ή έχουν αποτραβηχτεί. Εγώ είμαι εδώ. Όταν είδα τα τραγούδια, μου άρεσαν και αμέσως είπα «ναι». Γιατί τα έχω ζήσει όλα και θέλω να ζήσω ακόμα περισσότερα.
Αν γράφατε βιβλίο για τη ζωή σας, ποιος θα ήταν ο τίτλος;
«Ο πιο προσεκτικός»! Διότι δίπλα από τη λέξη νύχτα υπάρχει μια λακκούβα που έχει μέσα ακαθαρσίες. Το ευκολότερο είναι να σε σπρώξει κάποιος και να πέσεις μέσα. Και ο Κόκοτας δεν έπεσε ποτέ σε αυτή τη λακκούβα!
Δίνοντας συνέντευξη στον Φρέντυ Γερμανό
