Την άνοιξη του 2019, όταν ανακοινωνόταν η υποψηφιότητά του για τις ευρωεκλογές, υποδυόταν τον «ψεύτη» στο θέατρο «Παλλάς», στο «Ζητείται ψεύτης». Στην πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση το 1997, στα 23 του, το όνομα που εμφανιζόταν στους τίτλους έναρξης του σίριαλ «Είμαστε στον αέρα» ήταν «Αλέξης Γεωργούλας», όχι «Γεωργούλης», όπως αργότερα τον έμαθε το κοινό. Εχοντας μόλις κατέβει στην Αθήνα από τη Λάρισα είχε ακόμα «ακατέργαστη» εμφάνιση. Με μακριά χύμα μαλλιά και μούσια, οι συνάδελφοί του ηθοποιοί τον αποκαλούσαν… «Καραϊσκάκη».
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Περνώντας τα χρόνια έφτιαξε όνομα λόγω τηλεόρασης, αλλά το υποκριτικό του ταλέντο ουδέποτε έγινε σύμμαχός του. Παρέμενε… ακατέργαστο. Ετσι αποφάσισε να κατέβει στην πολιτική, όπου τα αποτελέσματα ήταν ακόμα πιο απογοητευτικά.
Οι «Times του Λονδίνου», όταν επιχείρησαν να μιλήσουν μαζί του, έκαναν λόγο για «έναν άνθρωπο που με ενθουσιασμό περιφρονεί τη γραμματική». Αλλά και ο εγχώριος Τύπος, ειδικά αυτός που είναι φίλα προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως η «Εφημερίδα των Συντακτών», δεν είχε καλύτερη γνώμη. Εβγαζε… αφρούς, με βιτριολικά σχόλια από την πρώτη στιγμή, κάνοντας λόγο για το «φαιδρό της επιλογής».
Η γνωριμία με Τσίπρα
Ο Τσίπρας και ο Γεωργούλης δεν ήταν άγνωστοι μεταξύ τους. Γνωρίστηκαν στο Πολυτεχνείο, όταν σπούδαζαν μηχανικοί. Ο μετέπειτα πρωθυπουργός ολοκλήρωσε τις σπουδές του, ο ηθοποιός τα παράτησε και γράφτηκε σε θεατρικό εργαστήρι. «Εχουμε περάσει από τους ίδιους χώρους. Με τον Τσίπρα έχουμε μόνο λίγους μήνες ηλικιακή διαφορά και βρεθήκαμε στο Πολυτεχνείο την ίδια εποχή. Ημουν στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, όπως και εκείνος. Ωστόσο εγώ συνέχισα αλλιώς» έχει δηλώσει ο ηθοποιός κι ευρωβουλευτής.
Η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι ο Τσίπρας έκανε ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του ως ηγέτης του κόμματος με την περίπτωση του Γεωργούλη. Ενας ακατάλληλος για πολιτικός επιλέχθηκε χωρίς κανένα σοβαρό κριτήριο για να εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Ευρωβουλή. Οι αντιδράσεις εντός ΣΥΡΙΖΑ ήταν εξαρχής πολλές.
Για τον Γεωργούλη υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά οι καταγγελίες σε βάρος του για βιασμό και ξυλοδαρμό γυναίκας έχουν ουσιαστικά να κάνουν με την εξουσία. Πώς κατανέμεται η εξουσία, ποιοι την απολαμβάνουν και πώς αυτοί λογοδοτούν όταν γίνεται κατάχρησή της. Ετσι κι αλλιώς, το έγκλημα για το οποίο κατηγορείται ο ευρωβουλευτής δεν έχει να κάνει με το σεξ, αλλά με την εξουσία.
Τον Αλέξη Γεωργούλη, που αρνείται τις κατηγορίες, ψήφισαν 162.974 άνθρωποι στις ευρωεκλογές του 2019. Η γενικευμένη ασχετοσύνη του Γεωργούλη δεν ήταν πρόβλημα τελικά. Αντίθετα, ήταν ένα χαρακτηριστικό. Για τον ηθοποιό το να λέει και να κάνει άστοχα πράγματα δεν στάθηκε εμπόδιο για την πολιτική επιτυχία.
Η αποτελεσματική διαχείριση των συμφερόντων μιας χώρας στην Ευρωβουλή και γενικά η πολιτική είναι περίπλοκη δουλειά. Ο κόσμος συχνά αποθαρρύνεται από τα σύνθετα θέματα και τις αναλυτικές συζητήσεις. Ενώ ένας σελέμπριτι, γνωστός απ’ την τηλεόραση, φαίνεται πολύ πιο ελκυστικός.
Στην πολιτική, η αναγνωρισιμότητα αξίζει το βάρος της σε χρυσάφι. Επιπλέον, οι ψηφοφόροι αισθάνονται μια οικειότητα, σαν να «ξέρουν» αυτά τα άτομα. Ετσι, όταν πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε, π.χ., δύο επιλογές, ενός διασήμου κι ενός αγνώστου, είναι συνήθως προκατειλημμένοι υπέρ του «οικείου» διασήμου. Κι ας μη διαθέτει καμιά απολύτως ικανότητα για τη δουλειά που του αναθέτουν να κάνει.
Στην πολιτική αγορά τα κόμματα χρησιμοποιούν σελέμπριτι ως υποψηφίους για να κερδίσουν ψήφους πέρα από το κομματικό κοινό. Η στρατηγική έχει και τα ρίσκα της, όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση Γεωργούλη. Η θητεία του στην Ευρωβουλή δεν είχε απολύτως κανένα πολιτικό αποτύπωμα. Το 2020 δήλωνε προκλητικά ότι «παίρνω 25.000 ευρώ, όχι 20.000. Αρα τα 20.000 δεν ισχύουν, ισχύουν τα 25.000».
Χαρωπές selfies
Την πολιτική του δράση ο ευρωβουλευτής την περιέγραφε με ανούσιες σαχλαμάρες, όπως: «Είναι αυτό που είχε πει κάποια στιγμή και η μητέρα μου, ότι “έχεις βγει στις ευρωεκλογές γιατί ο κόσμος σε αγαπάει – να του ανταποδώσεις την αγάπη που πήρες”». Την ίδια στιγμή συμμετείχε σε εύπεπτα τηλεπαιχνίδια στην Ελλάδα, παρότι είχε εκλεγεί ευρωβουλευτής.
Με γλυκανάλατες φρασούλες, δημόσιες σχέσεις και χαρωπές selfies στις Βρυξέλλες περνούσαν οι μήνες των «25.000 ευρώ» έκαστος. Οπως είχε δηλώσει, επιθυμούσε ως ευρωβουλευτής να ασχοληθεί κυρίως με τον πολιτισμό, γιατί «υπάρχει ένα τεράστιο κενό για το πώς φαίνεται η Ελλάδα προς τα έξω».
Σήμερα, έναν μήνα πριν από τις εκλογές, ο Γεωργούλης έμπλεξε στα δίχτυα της βελγικής Δικαιοσύνης μετά τις σοβαρές καταγγελίες, ποινικού χαρακτήρα, της Ελένης Χρονοπούλου του ΠΑΣΟΚ για βιασμό και ξυλοδαρμό. Η πολιτική και καλλιτεχνική καριέρα του «κάηκε» ό,τι κι αν γίνει στη συνέχεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ τον έδιωξε αμέσως. Το μόνο που μπορούμε να γνωρίζουμε, τελικά, είναι πώς φαινόταν ο Αλέξης Γεωργούλης «προς τα έξω». Το τι ήταν «προς τα μέσα» θα το μάθουμε στη δίκη.
Είδε φως και μπήκε: «Ποιος ΣΥΡΙΖΑ; Θα πήγαινα και στη Ν.Δ.»
Οταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα Γεωργούλη, τον Μάιο του 2019, πολλοί απόρησαν γιατί δεν είχε δώσει πολιτικό στίγμα. Ο ηθοποιός δεν έκανε καμιά προσπάθεια να καμουφλάρει την επιλογή του. Παραδέχθηκε ότι δεν έχει καμιά ιδεολογική ταύτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι θα μπορούσε το ίδιο εύκολα να επιλέξει τη Ν.Δ. Δεν ήταν καν σίγουρος αν θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές που γίνονταν λίγες εβδομάδες αργότερα.
Στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του δήλωσε ανέμελα: «Ουσιαστικά συζήτησα και με τις δύο παρατάξεις, εννοώ και με τη Ν.Δ. και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρξε μια μεγάλη περίοδος συζητήσεων, από τη στιγμή που ασχολήθηκα με τα κοινά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη Λάρισα, υπήρξαν επαφές και συζητήσεις. Δεν ήταν επίσημες προτάσεις. Μέσα στις κουβέντες κούμπωσε και μου είπαν “θέλουμε να συνεργαστείς μαζί μας”. Εγινε από δύο κόμματα, αλλά θα μπορούσα να σκεφτώ και τρίτο και τέταρτο».
Αργότερα, σε συνέντευξη σε εφημερίδα δήλωσε ότι ο λόγος που επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν επειδή είχε νομοθετήσει το tax rebate για να ενθαρρύνει τις ξένες παραγωγές στην Ελλάδα: «Πολλές κυβερνήσεις ήταν να κάνουν το tax rebate, αλλά μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ το έκανε. Και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για τη χώρα».
Οταν ρωτήθηκε «αν το είχε κάνει άλλο κόμμα, η Ν.Δ. για παράδειγμα, θα κατεβαίνατε υποψήφιος με τη Ν.Δ.;» απάντησε: «Ναι. Οποιοδήποτε δημοκρατικό κόμμα αν το είχε κάνει, θα είχα κινηθεί προς τα εκεί». Και στην εύλογη ερώτηση «δηλαδή, εσείς δεν έχετε κάποιον πιο συγκεκριμένο ιδεολογικό πολιτικά προσανατολισμό;» απάντησε: «Η δική μου φιλοσοφία ζωής είναι συγκεκριμένη και μπορεί να πατήσει σε ένα πεδίο το οποίο μπορεί να έχει και τη Ν.Δ. μέσα και τον ΣΥΡΙΖΑ».
«Αόρατες» οι παρεμβάσεις του στην Ευρωβουλή
Οταν, το καλοκαίρι του 2020, συμπλήρωνε έναν χρόνο στην Ευρωβουλή ο Γεωργούλης ρωτήθηκε αν είναι πλέον περισσότερο κομματικά ευσταθής ή αν εξακολουθεί να δηλώνει ακομμάτιστος: «Ο πολιτισμός, ένας τομέας που θέλω και με ενδιαφέρει να εκπροσωπώ, είναι πέρα και πάνω από κομματικές επιλογές. Θα ήταν λάθος να γίνει μπλε, πράσινος, κόκκινος ή βυσσινί. Το τι ψηφίζω είναι μια άλλη υπόθεση».
Μέχρι και τώρα η παρουσία του στην Ευρωβουλή ήταν «αόρατη». Σε τέσσερα χρόνια παρουσίας είχε μόλις 14 «συνεισφορές» στις συζητήσεις της Ολομέλειας, σχεδόν όλες αδιάφορες, πληκτικές, έως και ακατάληπτες. Οι παρεμβάσεις του δεν έκαναν αίσθηση και δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι παρήγαγε κάποιο έργο άξιο λόγου. Μάλλον αναμενόμενα…
Στη συζήτηση «Μία νεολαία, μία Ευρώπη» είχε μιλήσει εξ ονόματος της ομάδας Left: «Αποτελεί ένα πολύ θετικό βήμα ότι το 2022 ανακηρύχθηκε ως Ευρωπαϊκό Ετος Νεολαίας, αλλά, αν πραγματικά μας ενδιαφέρει να μη μείνουμε στα λόγια, θα πρέπει από εδώ και στο εξής κάθε έτος να είναι Ετος Νεολαίας». Για το Ευρωπαϊκό Ετος Νεολαίας είχε πάρει και πάλι τον λόγο: «Η Ευρώπη θα πρέπει πραγματικά να δεσμευτεί για τη νεολαία μακροπρόθεσμα. Θα πρέπει στο βλέμμα μας και στους ορίζοντές μας να βρίσκονται ανελλιπώς τα παιδιά μας, γιατί αυτά είναι το μέλλον μας. Καλή μας αρχή, λοιπόν!»
Για τη σύσταση ανεξάρτητου φορέα δεοντολογίας της Ε.Ε. είχε πει μεταξύ άλλων: «Επιμένουμε για το υψηλότερο δυνατό επίπεδο διαφάνειας. Η πλήρης διαφάνεια και η λογοδοσία στον πυρήνα της Ευρώπης, ώστε να μη διαβρώνεται από κανέναν εσωτερικό ή εξωτερικό παράγοντα ή συμφέρον, για να έχουμε ακλόνητη την εμπιστοσύνη των πολιτών μας». Συμμετείχε από κοινού με άλλους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορες προτάσεις κι ερωτήσεις.
Ρεσιτάλ υποκρισίας: Εκανε… αγώνα κατά της κακοποίησης γυναικών
Ο Αλέξης Γεωργούλης γεννήθηκε το 1974. Εκανε μαθήματα κιθάρας, φωνητικής και πάλης τη δεκαετία του 1980. Το 1996 ξεκίνησε μαθήματα υποκριτικής στο Εργαστήρι Θεατρικής Τέχνης. Εγινε γνωστός από το σίριαλ «Είσαι το ταίρι μου» το 2001. Η πρώτη απόπειρά του στην πολιτική ήταν όταν το 2014 εξελέγη σύμβουλος στον Δήμο Λάρισας, την πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Εχει δηλώσει ότι και ο ίδιος έχει βρεθεί σε καταστάσεις κακοποιητικής συμπεριφοράς: «Αν αυτό που μου έτυχε στα 27 μού είχε συμβεί στα 22, θα ήταν πολύ διαφορετικά για το τι θα έκανα. Δεν είναι μόνο ότι σε πιέζω επειδή έχω την εξουσία επάνω σου, είναι κυρίως το τι σου υπόσχομαι ότι μπορείς να κερδίσεις».
Το 2020 είχε δηλώσει σχετικά με ένα περιστατικό αναπαραγωγής της κουλτούρας του βιασμού σε ριάλιτι της ελληνικής τηλεόρασης: «Δυστυχώς ο κανιβαλισμός δημιουργεί μεγαλύτερα νούμερα τηλεθέασης και, αν δεν δούμε το θέμα με σοβαρότητα, στην ουσία είναι σαν να τους προκαλούμε να το ξανακάνουν». Εχει λάβει μέρος σε καμπάνιες κατά της κακοποίησης γυναικών: «Η βία κατά των γυναικών είναι μια επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών ή πλούτου» έγραφε στο Instagram.
Για τις σχέσεις του πολλά έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς, αλλά λίγα είναι επιβεβαιωμένα. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, στα 22 του χρόνια γνώρισε τη Μαρία Σολωμού, με την οποία είχε έναν έντονο δεσμό. Αντίθετα, η Τόνια Σωτηροπούλου δεν επιβεβαίωσε ποτέ ότι υπήρξαν ζευγάρι.
Ο Γεωργούλης, ωστόσο, παραδεχόταν σε συνεντεύξεις του ότι δεν δεχόταν εύκολα την απόρριψη, αφού τον έκανε να νιώθει «σαν το παιδί που ζητά παγωτό και δεν του δίνουν και κλαίει συνέχεια μέχρι να του περάσει».
Δούλεμα «ψιλό γαζί» από τους «Times»
Τον Μάιο του 2019 οι «Times του Λονδίνου» πήραν συνέντευξη από τον Γεωργούλη. Επαιζε τότε τον Σπύρο, έναν Ελληνα οδηγό ταξί, στη βρετανική σαπουνόπερα εποχής «The Durrells», που είχε γυριστεί στην Κέρκυρα. Ο μελαχρινός Γεωργούλης είχε τραβήξει το ενδιαφέρον πολλών Βρετανίδων τηλεθεατριών, αλλά οι «Times», με το βρετανικό φλέγμα τους, δεν χαρίστηκαν στον Ελληνα ηθοποιό, που μόλις είχε ανακοινωθεί ως υποψήφιος ευρωβουλευτής: «Ο Γεωργούλης μιλά αγγλικά με παχιά ελληνική προφορά και ενθουσιώδη περιφρόνηση για τη γραμματική, απαντώντας με ειλικρίνεια σε κάθε ερώτηση, μέσα σε έναν χείμαρρο από μπερδεμένες προτάσεις».
Στη συνέντευξη ο Γεωργούλης είπε στους «Times» ότι ως έφηβος περπατούσε στη Λάρισα με την κιθάρα και τα μακριά μαλλιά του. Και ότι τα άλλα παιδιά τον φώναζαν… Jon Bon Jovi. Ενημέρωσε, μάλιστα, τους «Times» ότι θα κατέβαινε υποψήφιος στις ευρωεκλογές, αλλά δεν θα παρατούσε την ηθοποιία, γιατί είναι «η ανάσα για την ψυχή μου». Η δημοσιογράφος επεσήμανε ότι είπε τη φράση «λάθος στα αγγλικά».
Προφανώς η Βρετανίδα δημοσιογράφος ίδρωσε για να φτιάξει μια αξιοπρεπή συνέντευξη λόγω της λεκτικής δυσκολίας του Γεωργούλη. Τόσο, που στο τέλος έγραφε ότι «θα τον συγχωρέσουμε (σ.σ.: για τα αγγλικά του) επειδή είναι απίστευτα hot».
Iσως το καλύτερο σημείο του Γεωργούλη στη συνέντευξη ήταν όταν επιχείρησε να χρησιμοποιήσει έναν αγγλικό ιδιωματισμό: «Αυτή τη στιγμή δεν έχω κοπέλα. Είμαι ελεύθερος εδώ και τρεις μήνες. I’m like free bread» («Είμαι σαν ελεύθερο -δηλαδή, δωρεάν- ψωμί» είπε ουσιαστικά). Με τα πολλά, το βρήκε: «Ελεύθερος σαν πουλί (Free as a bird), εννοούσα».
