Αντιμετωπίζει η Ελλάς ζήτημα εξόδου από το ευρώ και υιοθέτησης νέου νομίσματος; Αμφισβητούνται οι εθνικές επιλογές της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη, οι οποίες επισφραγίστηκαν με την απόφαση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών του 2015, αμέσως μετά το δημοψήφισμα, κατά τη διάρκεια του οποίου αποκήρυξε τη δραχμή ακόμη και το ΚΚΕ;
Αν η απάντηση είναι προφανώς «όχι», τότε το ερώτημα που εγείρεται είναι διπλό: Γιατί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξε αυτή την ανεύθυνη συζήτηση για τις τράπεζες και το νόμισμα με αφορμή το σχέδιο «Δήμητρα» του Γιάνη Βαρουφάκη; Και γιατί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος υπέβαλε προχθές τα σέβη του στον ιέρακα του ευρώ, καγκελάριο Σολτς, στο Βερολίνο, δεν την κλείνει;
Η απάντηση είναι πικρή και για τους δύο, και θα την ακούσουν σήμερα. Διότι, αντί να έχουν στο μυαλό τους τούς κόπους και τον ιδρώτα εκατομμυρίων Ελλήνων, που επέστρεψαν τις καταθέσεις στους στις τράπεζες με το τέλος της κρίσης, αίφνης εγκαθιστούν στο κέντρο της πολιτικής συζήτησης την πρόταση ενός μικρού κόμματος, του ΜέΡΑ25, για μια χούφτα ψήφους! Ναι, για μια χούφτα ψήφους! Ο πρώτος, για να φοβίσει απογοητευμένους συντηρητικούς που απομακρύνονται από τη Ν.Δ., επισείει την απειλή Βαρουφάκη.
Ο δεύτερος, για να χαϊδέψει αριστερούς ψηφοφόρους που φλερτάρουν με το MέΡΑ25, αρνείται να αποκηρύξει τον Βαρουφάκη. Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που μια αποκήρυξή του θα αποδυνάμωνε το ιδεολόγημα της «προοδευτικής διακυβέρνησης» και, κατ’ επέκταση, της ανάγκης υιοθέτησης της απλής αναλογικής! Και, για να είμαστε ξεκάθαροι, ιδού το ρεπορτάζ, ιδού τα κίνητρα, ιδού οι φόβοι τους, ιδού και οι αντιφάσεις τους.
Κύριε πρωθυπουργέ…
Ξεκινώ από τον πρωθυπουργό, ο οποίος θυμήθηκε την επικινδυνότητα του κυρίου Βαρουφάκη ξανά το… 2023. Ερώτηση: Γιατί, κύριε πρωθυπουργέ, δεν συστήσατε προανακριτική επιτροπή εις βάρος του κυρίου Βαρουφάκη για το κλείσιμο των τραπεζών, όπως υποσχεθήκατε ρητώς στον ελληνικό λαό στις αρχές του 2019, στην εκπομπή «Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά, του Τάσου Τέλλογλου και της Σίας Κοσιώνη, στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι;
Γιατί αθετήσατε την υπόσχεσή σας; Θα τολμούσε ο Γιάνης Βαρουφάκης και κάθε Βαρουφάκης (τον οποίο ο Τσίπρας εξεδίωξε με απαίτηση του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιου, κατόπιν επιθυμίας του Ομπάμα), αν η ελληνική Βουλή είχε συστήσει, αμέσως μετά την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία, προανακριτική επιτροπή για να διερευνήσει τα κίνητρά του για τα capital controls και την περίεργη ταύτισή του με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε; Αντ’ αυτού… συγχωροχάρτι, όμως!
Μήπως αποφύγατε τη σύσταση προανακριτικής εις βάρος του, γιατί διεθνή κέντρα πίεσαν για τη λήθη και γιατί υπήρχε και ένα έγγραφο της ΕΚΤ (γνωμοδότηση νομικού γραφείου, το οποίο αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα η Φρανκφούρτη) που, μαζί με τον Βαρουφάκη, ενοχοποιούσε και τον διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι για το κλείσιμο των τραπεζών; Προς τι λοιπόν, κύριε πρωθυπουργέ, το καθυστερημένο παιχνίδι δαιμονοποίησης του Βαρουφάκη, τον οποίο αποδίδετε ως λευκή περιστερά, τέσσερα χρόνια τώρα, στην ελληνική κοινωνία; Μήπως, αν κρίνουμε από το οξύτατο λεξιλόγιο που χρησιμοποιήσατε στην ομιλία σας στο Αιγάλεω, γιατί οι μετρήσεις λένε άλλα από αυτά που μαθαίνουμε και υπάρχει μεγάλη ανάγκη συσπείρωσης απογοητευμένων ψηφοφόρων στα δεξιά, προκειμένου να αποφευχθεί η συγκρότηση κυβέρνησης ειδικού σκοπού για άλλα κρίσιμα νομικά θέματα, όπως οι υποκλοπές;
Μερικά ερωτήματα ακόμη: Πώς ανοίγετε ζήτημα καταθέσεων και τραπεζών, όταν τα δάνεια της ελίτ και των υπουργών κουρεύονται σε ποσοστά έως 90%, τη στιγμή που είναι γνωστό πως τα δάνεια αυτά αντλήθηκαν από τις καταθέσεις μας; Τις καταθέσεις μας από το κούρεμα των δανείων, που αποτρέπει την αύξηση των επιτοκίων και οδηγεί στην απομείωση της αξίας τους, ποιος τις προστατεύει, κύριε πρωθυπουργέ; Τέλος, ανοίγετε συζήτηση για τις τράπεζες σε μια εποχή που φεύγουν μαζικά εξώδικα κατά δανειοληπτών από servicers φιλικούς προς τις τράπεζες; Σοβαρά;
Κύριε Τσίπρα…
Τις ίδιες ευθύνες -και μεγαλύτερες-, καθώς δεν κλείνει το θέμα που άνοιξε ο κύριος Βαρουφάκης, έχει και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, μη αποκηρύσσοντας τον πρόεδρο του ΜέΡΑ25 για το σχέδιο «Δήμητρα» και μη αποδοκιμάζοντας τους κυρίους Τσακαλώτο και Δραγασάκη για τα ανίερα – αντιδημοκρατικά που λένε περί της «κυβέρνησης ηττημένων», βάζει μπροστά το κόμμα του από την πατρίδα και από τις αγωνίες των Ελλήνων.
Και το βάζει μπροστά διότι πίσω από τη συζήτηση για το νόμισμα «Δήμητρα» κρύβεται το αγωνιώδες διάβημα του αρχηγού της αντιπολίτευσης να συγκρατήσει τη διαρροή της αντισυστημικής ψήφου από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το ΜέΡΑ25, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ! Το ίδιο ισχύει για την «κυβέρνηση των ηττημένων». Εμμένοντας σε αυτό το σενάριο οι κύριοι Τσακαλώτος και Δραγασάκης στην ουσία ενθαρρύνουν διά της πλαγίας της ψήφο προς τα μικρότερα αριστερά κόμματα αντί του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα, πρώτον, να μειωθεί το ποσοστό της αξιωματικής αντιπολίτευσης (για τη συγκρότηση της κυβέρνησης ηττημένων μετρά το άθροισμα της ψήφου των αριστερών κομμάτων – δεν χρειάζεται κατ’ ανάγκη να ψηφίσει κανείς ΣΥΡΙΖΑ) και, δεύτερον, αν (βάσκανος μοίρα για τον τόπο) υπάρξει θέμα συγκρότησης κυβέρνησης ηττημένων, τίθεται ζήτημα ηγεσίας τρίτου προσώπου, που θα υπερφαλαγγίσει την ηγεσία Τσίπρα.
Αντί λοιπόν ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να καταγγείλει τα παιχνίδια της νέας δραχμής και τα παιχνίδια με την κυβέρνηση ηττημένων, που βλάπτουν τη σταθερότητα στην πολιτική και την οικονομία, κάνει πως δεν ακούει. Λέει πως δεν γνωρίζει το πρόγραμμα Βαρουφάκη, από τον φόβο μη χάσει την καρέκλα του. Ασχολείται με το 3% και όχι με τις αγωνίες του ελληνικού λαού.
Αγωνία για την καρέκλα
Το συμπέρασμα είναι, λοιπόν, σαφές: Πίσω από το ανεύθυνο παιχνίδι εις βάρος των τραπεζών, με όχημα το κόμμα Βαρουφάκη, κρύβεται η αγωνία των δύο πρωταγωνιστών για τις ψήφους και την καρέκλα τους. Ο κύριος πρωθυπουργός φοβάται τις υποκλοπές και τις παραγραφές, και ο κύριος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τρέμει τις διαδοχές. Καλούμε και τους δύο να συνέλθουν και να επικεντρωθούν στα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Μεταξύ των οποίων και τα εθνικά, για τα οποία δεν έχουμε ακούσει τίποτα μέχρις στιγμής.
