Όπως και να το κάνουμε, σύντροφοι, το ανατολίτικο το έχουμε κομματάκι μέσα μας. Θέλετε τα 400 χρόνια, θέλετε η «Γαλάζια Πατρίδα», θέλετε το TurkAegean, όλα βάλαν το χεράκι τους.
Εγώ π.χ., όταν η τηλεόραση δείχνει κάποιο σοβαρό γεγονός, π.χ. αγώνες Τσάμπιονς Λιγκ ή βαθυστόχαστες αναλύσεις από βαθυστόχαστους μπουρδολόγους, θέλω να τα απολαμβάνω με το ουισκάκι μου και ξηροκάρπια ή με ουζάκι και ανάλογο μεζέ. Η μετάδοση των αποτελεσμάτων των εκλογών αύριο είναι οπωσδήποτε σοβαρό γεγονός. Φώναξα λοιπόν το στεφάνι μου και της έδωσα σχετικές οδηγίες.
«Δεν είσαι καλά, η σύνταξη δεν μπήκε ακόμη». «Και πώς θα δούμε τ’ αποτελέσματα;» «Τι να δεις, στις 8 η ώρα η Singular Logic θα μας πει τα τελικά». «Τέλος πάντων, φτιάξε ένα ουζάκι να απολαμβάνω τις συζητήσεις». «Χριστιανέ μου, κατάλαβες; Λεφτά δεν υπάρχουν. Μόνο σπαρτιάτικα άμα θες». «Δηλαδή, πώς το πίνανε οι Σπαρτιάτες; Ξεροσφύρι;» «Να, καμιά ντοματούλα, κάνα ψωμάκι». «Τέλος πάντων, αφού θες να μας κάνεις Σπαρτιάτες, φτιάξε ό,τι θες, φέρε και καμιά χλαμύδα και καμιά κούπα μέλανα ζωμό να γίνουμε κανονικοί Σπαρτιάτες». «Μμμμ, αυτό το χιούμορ σου να έλειπε και τι στον κόσμο».
Κάτι είπα από μέσα μου, κάτι είπε απόξω της και το θέμα θεωρήθηκε λήξαν… Καλή ψήφο.
