Ο λαός συνηθίζει να λέει «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις», όμως από έναν άνθρωπο στον οποίο έδωσε ισχυρή πλειοψηφία απαιτεί αντίστοιχα σημαντικές πράξεις.
Η υπόσχεση του Κυριάκου Μητσοτάκη «θα είμαι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων» είναι φράση τεράστιας ευθύνης. Και δεν θα κριθεί στα λόγια.
Με τριπλάσια κοινοβουλευτική δύναμη από το δεύτερο κόμμα και δίχως κανέναν ουσιαστικό αντίπαλο από τα αριστερά του, ο κ. Μητσοτάκης πήρε από τον κόσμο την εντολή να κυβερνήσει αυτή τη φορά χωρίς να επαναλάβει τα μεγάλα λάθη της προηγούμενης τετραετίας. Δεν του έδωσαν «λευκή επιταγή», αλλά την ευκαιρία να κάνει πράξη όσα υποσχέθηκε.
Ο ίδιος στις πρώτες δηλώσεις του είπε ότι δεν θα ανεχτεί την αλαζονεία. Το πιο σημαντικό όμως ήταν η δέσμευση πως θα είναι «πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων». Τέτοιες υποσχέσεις θα ήταν ευχής έργο να υλοποιούνταν, όμως, ως πολίτης με σχεδόν έξι δεκαετίες πείρα στην πλάτη, θαρρώ πως δεν θα το δούμε. Δεν θέλω να είμαι αφοριστικός, μακάρι να κάνω λάθος.
Ας αρχίσουμε όμως από… πιο χαμηλά. Από τις πρωθυπουργικές επιλογές για τα υπουργικά χαρτοφυλάκια. Θα είναι τα μέλη της κυβέρνησής του «υπουργοί όλων των Ελλήνων»;
Να σας δώσω ένα τρανταχτό παράδειγμα που αφορά τον δημοσιογραφικό χώρο στον οποίο βρίσκομαι 37 χρόνια. Ο άνθρωπος στον οποίο ο κ. Μητσοτάκης είχε εμπιστευτεί τις τύχες του ελληνικού αθλητισμού την προηγούμενη 4ετία ΔΕΝ ήταν «υφυπουργός όλων των Ελλήνων». Κι αυτό δεν είναι δική μου άποψη, αλλά καταγεγραμμένη πραγματικότητα.
Αν μαζέψουμε τις εις βάρος του καταγγελίες, από πολλές πλευρές, για «μονομερή συμπεριφορά» κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας της Νέας Δημοκρατίας, δεν φτάνει φορτηγό για τη μεταφορά…
Ο Λευτέρης Αυγενάκης υπήρξε το μεγαλύτερο αντιπαράδειγμα αυτού που υποσχέθηκε το βράδυ της Κυριακής ο πρωθυπουργός που τον είχε «ακούνητο» σε εκείνη την καρέκλα και τώρα πλέον του έδωσε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Παρεμπιπτόντως: Καλό κουράγιο στους Ελληνες αγρότες…
Ο συγκεκριμένος υφυπουργός ΟΥΔΕΠΟΤΕ λειτούργησε με ισονομία. Πάντα «έκλεινε το μάτι», ενίοτε και τα δύο, υπέρ συγκεκριμένης κατεύθυνσης. Οχι μόνο «μεγάλες» ομάδες της χώρας αλλά πλήθος ανθρώπων του αθλητισμού είχαν καταγγείλει τις πρακτικές του.
Με βαρείς χαρακτηρισμούς όπως «υπάλληλος» και «ο χειρότερος υφυπουργός όλων των εποχών» συνοδεύτηκε η παρουσία Αυγενάκη στο υφυπουργείο Αθλητισμού. Και έτσι θα μείνει στην Ιστορία.
Σημασία, πλέον, έχει το «σήμερα». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε για τούτο το σημαντικό χαρτοφυλάκιο τον Γιάννη Οικονόμου. Πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος, πρόσωπο του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, ο οποίος σε κάποιες στιγμές στα προηγούμενα καθήκοντά του είχε τοποθετηθεί και για θέματα αθλητισμού. Οπως για παράδειγμα η αρνητική του θέση στην εκλογή Μπαλτάκου στην προεδρία της ΕΠΟ…
Ο κ. Οικονόμου θα κριθεί από τα πεπραγμένα του και όχι από τις προηγούμενες δηλώσεις. Τοποθετήθηκε επικεφαλής σε έναν ευαίσθητο χώρο όπου υπάρχουν παντοδύναμοι επιχειρηματίες και κόσμος που ακολουθεί τις ομάδες του με μεγάλο φανατισμό. Προσέξτε: όχι απλά υφυπουργός, αλλά αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού, κάτι που συνιστά αναβάθμιση και δεν έχει παρόμοιο προηγούμενο από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Το ερώτημα είναι ξεκάθαρο και αμείλικτο: Θα είναι ο Γιάννης Οικονόμου υφυπουργός Αθλητισμού «όλων των Ελλήνων και όλων των ομάδων»; Θα πορευθεί με αντικειμενικότητα και ισονομία ή θα έχουμε επανάληψη αυγενακικών φαινομένων τα οποία ούτε ως άκουσμα δεν αντέχει ο χώρος;
Εδώ είμαστε να δούμε και να κρίνουμε…
