Οι εκλογές τελείωσαν και τα προβλήματα ήταν και είναι πάντα εδώ. Με την ξέφρενη πορεία του ακέφαλου ΣΥΡΙΖΑ προς την κατηφόρα, ούτε πρόταση μομφής δεν θα μπορεί να καταθέσει, την κατραπακιά στον άλλο πολιτικό κλόουν με το ένα Νι της καψοκαλύβικης «διαπραγμάτευσης» του 2015, που μας φέσωσε μπόλικα δισ., και τη διαμόρφωση μιας μεγάλης κεντροδεξιάς πλειοψηφίας, έχουμε ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό.
Ο Πρωθυπουργός είναι πανίσχυρος, ύστερα από ένα σερί νικών. Το μεγάλο στοίχημα είναι προς τα πού θα πάμε. Εχουμε τις αληθινές προκλήσεις ενός πραγματικού εκσυγχρονισμού, όπως την επιβολή της αξιοκρατικής αξιολόγησης στον δημόσιο τομέα, την περαιτέρω σύνθλιψη της γραφειοκρατίας και την ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης, την ανάκτηση των πανεπιστημίων από τις δυνάμεις της ανομίας, μεγάλη πρόκληση για τον Κυριάκο Πιερρακάκη, την περιστολή της φορολογίας, πλησιάζοντας το ευκταίο του flat tax, την αλλαγή του τρισάθλιου συνδικαλιστικού νόμου του ΠΑΣΟΚ του 1982, την ενίσχυση της άμυνας και των συμμαχιών μας έναντι του τουρκικού επεκτατισμού, τη δρακόντεια αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και της λαθρομεταναστευτικής εισβολής και, φυσικά, την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου εθνικού κινδύνου: του δημογραφικού θανάτου του Ελληνισμού, που φυσικά δεν αντιμετωπίζεται με αντικατάσταση από αναφομοίωτους παράνομους ξένους. Δεν έχουμε ολοένα αυξανόμενο έλλειμμα από κάποιους γενικώς, όποιους κι ό,τι να ‘ναι, αλλά από Ελληνες. Μην τα ξαναλέμε, είμαστε Εθνος, όχι πληθυσμός, είμαστε χώρα, όχι χώρος.
Δεν γνωρίζω τους συσχετισμούς στη βασική κυβερνητική ομάδα, προς τα πού γέρνει ο καθένας και τι προτεραιότητες έχει, αλλά γνωρίζω σίγουρα πως ο Μητσοτάκης, που τόσο υποτίμησαν το πάλαι πολλοί, ανάμεσά τους κι εγώ, έχει την ευθύνη και τη συνταγματική αλλά και ουσιαστική δύναμη να επιβάλλει τις δικές του προτεραιότητες.
Αυτό που έχω υποψιαστεί, πάντως, και είναι θετική «αμερικανιά», είναι πως του αρέσει να ακούει διάφορες απόψεις, π.χ. από σκληρούς, ενδοτικούς, και τελικά, αφού έχει τις προσλαμβάνουσες, να αποφασίζει μόνος, όπως άλλωστε πρέπει.
Σίγουρα θα υπάρχουν αυτοί, συμφωνεί και ο ίδιος, το αποδεικνύει με δηλώσεις του, πως θέλει π.χ. να φέρει τον γάμο ομοφύλων διότι εκτιμά πως ο λαός είναι «ώριμος», που φυσικά θα έρθει με όλα τα θεσμικά αξεσουάρ του, όπως η υιοθεσία. Αν δεν ήμουν ένας ταπεινός επίδοξος Πρόεδρος του Οργανισμού Κωπαΐδος, που τον έκλεισαν το 2014, και ήμουν βουλευτής, έστω κρυμμένος πίσω από την κολόνα που κρύβεται ο ντεμέκ Αιγαλεώτης Τζανακόπουλος, θα καταψήφιζα. Τόμο θα μπορούσα να βγάλω με τα άρθρα μου στα οποία εξηγώ γιατί. Σε κάθε περίπτωση, όταν έρθει τέτοιο ζήτημα, θα διχάσει την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ., αλλά μάλλον θα βρει στήριγμα σε διάφορους άλλους, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Σε κάθε περίπτωση, όπως γίνεται στη δημοκρατία, η πλειοψηφία θα αποφασίσει, όμως θα πω κάτι απλό. Ωραία, το φέρατε, το υπερψηφίσατε, να μας ζήσουν τα παιδιά με τα δύο νυφικά, όμως αλλάζουν οι εθνικές προτεραιότητες; Το δημογραφικό παύει να είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το Εθνος, αν συνεχίσει να επικρατεί αυξανόμενα ο θάνατος επί των γεννήσεων, σε μερικές δεκαετίες απλά δεν θα υπάρχουμε, δεν θα υπάρχει ενεργός πληθυσμός ικανός να στηρίξει οικονομική παραγωγή, ασφαλιστικό σύστημα, να στρατευτεί. Απλά θα γίνουμε Χετταίοι, κουφάρι στο νεκροταφείο της Ιστορίας.
Επομένως, ok, όποιος θέλει να μιμηθεί π.χ. τον Τριντό θα το κάνει. Εμείς, όμως, δεν είμαστε Καναδάς, δεν είμαστε χώρα μεταναστών, δεν είμαστε Εθνος που δημιουργήθηκε από διάφορες φυλές, θρησκείες, που ήρθαν σε μια χώρα υποδοχέα και έπεσαν σε ένα melting pot. Εχουμε διαφορετικούς ανθρώπους, που απολαμβάνουν πλήρη δικαιώματα, όμως η εθνογένεσή μας είναι διαφορετική, γιατί είμαστε αρχαίο και ομοιογενές Εθνος, με έντονη ταυτότητα. Και αυτή την ταυτότητα η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, οφείλει να την υπερασπιστεί, μαζί με τα δικαιώματα όλων των πολιτών, τη γη, τη θάλασσα, τον αέρα της Πατρίδας. Γιατί απλούστατα το προβλέπει και το επιβάλλει το Σύνταγμα.
