Πραγματικά συντριπτικό είναι το άρθρο των Washington Times, που αποκαλύπτουν την δολοφονική και διαχρονικά απάνθρωπη στάση της Τουρκίας, καλώντας τις ΗΠΑ να κλείσουν όλες τις αμερικανικές βάσεις στη χώρα – δολοφόνο και να επιβάλουν σκληρές κυρώσεις.
«Τραβήξτε την πρίζα από το Ινσιρλίκ»
Καθώς ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξεκινά την τρίτη του δεκαετία στην εξουσία, έχει εδραιώσει τη θέση του ως ο δεύτερος πιο σημαντικός ηγέτης της Τουρκίας μετά τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος ίδρυσε τη σύγχρονη μορφή της Τουρκικής Δημοκρατίας πριν από έναν αιώνα.
Με την αντιπολίτευση αποδυναμωμένη, αν όχι σε διάλυση, ο κ. Ερντογάν επιδιώκει τώρα να εκπληρώσει τη δια βίου φιλοδοξία του: την πλήρη και μόνιμη ανατροπή της κληρονομιάς των σύγχρονων μεταρρυθμίσεων του Ατατούρκ.
Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που πιστεύουν, με την εκλογή του, ότι μπορούν να επιστρέψουν στις δουλειές τους ως συνήθως με την Τουρκία κάνουν επικίνδυνο λάθος. Τα ζητήματα που απασχολούν περισσότερο τον κ. Ερντογάν δεν είναι ούτε τα επιτόκια στο εσωτερικό ούτε η ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ στο εξωτερικό, αλλά μάλλον θέτουν τις βάσεις για την ανανέωση ενός ισλαμικού κράτους, αν όχι επίσημου χαλιφάτου. Ακριβώς όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θεωρεί την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης τη μεγαλύτερη «γεωπολιτική καταστροφή» του 20ου αιώνα, ο κ. Ερντογάν πιστεύει ότι η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή.
Τίποτα από αυτά δεν είναι εικασίες. Ο κ. Ερντογάν έχει πει ακριβώς αυτό που θέλει. Περιέγραψε τον εαυτό του ως «Ιμάμη της Κωνσταντινούπολης» και ως «υπηρέτη της Σαρία». Δήλωσε ότι στόχος του είναι «να μεγαλώσει μια θρησκευτική γενιά». Περιέγραψε τις τουρκικές δυνάμεις που εισβάλλουν στη Συρία ως «Στρατό του Μωάμεθ». Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί δεν έγινε μεμονωμένα.
Το τελευταίο έγκλημα του κ. Ερντογάν αφορά την Αρμενία, το αρχαιότερο χριστιανικό έθνος στον κόσμο. Καθώς ο κ. Ερντογάν επιδιώκει να επεκτείνει την εμβέλεια του τουρκικού και του ισλαμικού κόσμου από τα σύνορα της Τουρκίας με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία μέχρι την Κίνα, η Αρμενία, μια χώρα λίγο μεγαλύτερη από το Μέριλαντ, στέκεται εμπόδιο στον δρόμο του.
Σήμερα, ο κ. Ερντογάν πιστεύει ότι βρήκε την ευκαιρία να αντιστρέψει αυτή τη γεωπολιτική «ταλαιπωρία». Οι Τούρκοι το προσπάθησαν πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, αφανίζοντας περισσότερους από ένα εκατομμύριο Αρμένιους σε μια γενοκτονία που ο Αδόλφος Χίτλερ αναφέρθηκε ως έμπνευση για το Ολοκαύτωμα.
Οι Αρμένιοι λένε ότι δεν ήταν τυχαίο ότι ο κύριος σύμμαχος της Τουρκίας, το Αζερμπαϊτζάν, χρησιμοποίησε F-16 υπό τους Τούρκους πιλότους, που παρέχονται από τις ΗΠΑ, ενώ επιχειρούσε μαζί με τις τουρκικές ειδικές δυνάμεις για να εξαπολύσουν αιφνιδιαστική επίθεση τον Σεπτέμβριο του 2020 στον αρμενικό θύλακα Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Η επίθεση σημειώθηκε στην 100η επέτειο της οθωμανικής εισβολής στη πρόσφατα ανεξάρτητη Αρμενία.
Το ότι οι δύο χώρες ενεργούν σε συνδυασμό δεν αποτελεί έκπληξη. Και οι δύο ηγέτες συχνά περιγράφουν τη σχέση τους ως «ένα έθνος, δύο κράτη». Ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ είναι σήμερα για τον κ. Ερντογάν ό,τι ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο για τον κ. Πούτιν. Ο κ. Αλίεφ είναι ουσιαστικά ο Mini-Me του κ. Ερντογάν.
Σήμερα, η Ρωσία παίζει ένα κυνικό παιχνίδι. Παραδοσιακά, εγγυήθηκε την ασφάλεια της Αρμενίας. Αλλά το 2018, η Αρμενία διέπραξε αυτό που ο κ. Πούτιν θεωρεί ασυγχώρητο αμάρτημα: την επιλογή της δημοκρατίας. Σήμερα, ο κ. Πούτιν βρίσκεται στο πλευρό των κ. Ερντογάν και Αλίεφ για να τιμωρήσει την παράβαση της Αρμενίας.
Η κατάσταση πλέον εκτροχιάζεται. Καθώς η κυβέρνηση Μπάιντεν επιδιώκει να διαπραγματευτεί την ειρήνη μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, ο κ. Αλίεφ απαιτεί οι 120.000 χριστιανοί του Ναγκόρνο-Καραμπάχ να γίνουν αρνιά θυσίας.
Το Αζερμπαϊτζάν έχει μπλοκάρει τον Διάδρομο Λατσίν που επιτρέπει την ελεύθερη ροή βοήθειας και ανθρώπων μέσα και έξω από τον χριστιανικό θύλακα. Η Ρωσία ήταν η εγγυήτρια, αλλά τώρα κάνει ότι δεν βλέπει.
Οι κύριοι Ερντογάν και Αλίεφ είναι αδίστακτοι. Η γενοκτονία συμβαίνει καλύτερα στο σκοτάδι, επομένως απαγορεύει σε δημοσιογράφους και διπλωμάτες από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ την πρόσβαση, έτσι ώστε η προπαγάνδα του να μην χρειάζεται να αντιμετωπίσει την αλήθεια.
Μετά το Ολοκαύτωμα, ο κόσμος είπε: «Ποτέ ξανά». Πενήντα χρόνια αργότερα, μετά τη σφαγή των Βόσνιων Μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα, παρά την υποτιθέμενη διεθνή προστασία, οι διπλωμάτες ορκίστηκαν ξανά: «Ποτέ ξανά».
Σήμερα, η περιφερειακή πρωτεύουσα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, το Στεπανακέρτ, γίνεται η νέα Σρεμπρένιτσα. Οι χριστιανοί της περιοχής χρειάζονται δράση, όχι κενή ρητορική.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν επιδιώκει να μεσολαβήσει για την ειρήνη, αλλά η διαρκής ειρήνη βασίζεται σε αξίες. Εάν η δημοκρατία θριαμβεύσει και οι χριστιανοί του Ναγκόρνο-Καραμπάχ πρόκειται να επιβιώσουν στη γη στην οποία έζησαν για χιλιετίες, η Δύση χρειάζεται περισσότερα από λόγια.
Ευτυχώς, το Κογκρέσο έχει ήδη τα απαραίτητα βέλη πολιτικής στη φαρέτρα του.
Αντί να κοιτάξουμε αντίστροφα ή να επιβάλλουμε τους περιορισμούς του άρθρου 907 σχετικά με την παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού του Αζερμπαϊτζάν που χρησιμοποιεί κατά των Αρμενίων, είναι καιρός να σταματήσουμε να επιδοτούμε τη σφαγή. Οι υποσχέσεις του Αζερμπαϊτζάν να βοηθήσει την Ουκρανία είναι τόσο άσχετες όσο και κυνικές.
Όπως η Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν παίζει και με τις δύο πλευρές της σύγκρουσης και σήμερα λειτουργεί ως κόμβος για τις εξαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου.
Ο νόμος περί προστασίας των ανθρωπιστικών διαδρόμων δεν σηκώνει εξαιρέσεις. Εάν το Αζερμπαϊτζάν μπλοκάρει την ανθρωπιστική βοήθεια των ΗΠΑ, πρέπει να αντιμετωπίσει αυστηρές κυρώσεις. Το Αζερμπαϊτζάν είναι επίσης ώριμο για κυρώσεις του νόμου Magnitsky, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που επιτρέπουν τη διαφθορά ή ευλογούν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το να ενεργείς εναντίον του Αζερμπαϊτζάν αλλά να αγνοείς την Τουρκία είναι παρόμοιο με τη θεραπεία του συμπτώματος αλλά με την αγνόηση της ασθένειας. Είναι καιρός να δηλωθεί η φιλοδοξία του κ. Ερντογάν ως ασυμβίβαστη με τη δυτική δημοκρατία και συνεργασία. Εάν το Λατσίν παραμείνει κλειστό, ο τουρκικός χάλυβας και το αλουμίνιο θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αμερικανικούς δασμούς.
Η παρουσία των ΗΠΑ στην Αεροπορική Βάση Ιντσιρλίκ της Τουρκίας δεν πρέπει να είναι συγχωροχάρτι για τον κ. Ερντογάν. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στη Ρουμανία και την Ελλάδα. Είναι καιρός να τραβήξετε την πρίζα στο Ιντσιρλίκ.
Το πιο σημαντικό, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να επικεντρωθούν στο δάσος και όχι στα δέντρα. Η θρησκευτική ελευθερία και η δημοκρατία δεν είναι μοχλός εκβιασμού για να διαπραγματευτεί κανείς για να κερδίσει μια συμφωνία που δεν θα διαρκέσει ούτε ένα μήνα.
Η τήρηση των αρχών δεν αποτελεί διπλωματική ταλαιπωρία. Μερικές φορές, είναι η πιο σοφή διπλωματία από όλες.
