Η κοινωνική ειρήνη κινδυνεύει από τη δίψα της Αριστεράς για αίμα.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Ως παλαιά πολιτική καλντεριμιτζού, επιδιώκει την κλιμάκωση της έντασης ακριβώς στο καλντερίμι των πεζοδρομίων, κουνώντας σαν λερές σημαίες τα κουρέλια του γελοίου και εγκληματικού «πανεπιστημιακού ασύλου», θερμοκήπιο αλητείας, τραμπουκισμού και του πιο επικίνδυνου φασισμού, που είναι ο αριστερόστροφος. Το ίδιο θα κάνει σε λίγες ημέρες στην επέτειο που γέννησε την «Ήρωες Πολυτεχνείου Α.Ε.» και, μετά, στην επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου, όπου κάθε χρόνο, ερήμην του αλλά στο όνομά του, έχουμε την ξεφτίλα του φεστιβάλ των βανδάλων, της ωμής τυφλής βίας ενός περιθωρίου μηδενιστών, με το οποίο συναγελάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, το χαϊδεύει και το σιγοντάρει.
Η Αριστερά θέλει αίμα, κλιμακώνει την ένταση με ροπαλοφόρους, βόμβες μολότοφ, σωρεία ποινικών αδικημάτων και εύχεται έναν ή περισσότερους νεκρούς. Από αυτή την άποψη, παρά το θυμικό μου, που θα τους μπαγλάρωνε όλους, ορθά η κυβέρνηση, διά της Αστυνομίας και του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, έχει μια αυστηρή αλλά ταυτόχρονα προσεκτική στάση.
Το φαινόμενο, όμως, της βίας αυτών των ελάχιστων μειοψηφιών αριστερών φασιστών, ήτοι ολοκληρωτικών ομάδων μηδενιστών που θέλουν με τσαμπουκά να διαλύσουν το κέντρο της πόλης και διεκδικούν ανύπαρκτα «δικαιώματα», όπως το να είναι τα πανεπιστήμια νησίδες ανομίας, εκφασισμού και καταστολής από συμμορίες τραμπούκων των δικαιωμάτων της τεράστιας πλειονότητας, το φαιδρό «δικαίωμα» της ισόβιας κοπροσκυλίασης, να περνούν ένα μάθημα κάθε δέκα χρόνια, δεν πάει άλλο.
Ας δούμε, όμως, τους αριθμούς: 28.669 είναι οι φοιτητές του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, 26.000 έχει το Μετσόβιο, 24.119 το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, περί τις 20.000 το Πάντειο και 12.000 το ΠΑ.ΠΕΙ. Του κλασικού είμαι, αλλά πρόσθεση μπορώ να κάνω. Έτσι, η σούμα μάς κάνει 110.788 φοιτητές και φοιτήτριες από όλη την Ελλάδα, που σπουδάζουν στο Λεκανοπέδιο.
Πόσοι είναι μπάχαλοι «αγωνιστές»; Χίλιοι, άντε 2.000; Άντε και δώρο από μένα άλλες 3.000, μας κάνουν 5.000. Μια φασιστική μειοψηφία με ρόπαλα και μολότοφ. Όλοι οι υπόλοιποι, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους παιδιά από λαϊκές οικογένειες που οι γονείς τους κάνουν το σκατό τους παξιμάδι, για χρόνια, πρώτα με φροντιστήρια για να μπουν στη σχολή τα παιδιά τους και μετά για να πάρουν πτυχίο -πολλοί φοιτητές, δε, είναι και εργαζόμενοι- έχουν ένα βασικό «ελάττωμα»: Θέλουν όντως να σπουδάσουν, δεν είναι κομματόσκυλα, δεν ανήκουν σε καμιά γκρούπα κουκουλοφόρων, σκοπεύουν να πάρουν πτυχίο στον πιο σύντομο εύλογο χρόνο και η μεγαλύτερη αγωνία τους είναι το επαγγελματικό τους μέλλον και να μην πάνε στράφι οι θυσίες του αγρότη, εργάτη, υπαλλήλου πατέρα τους, της γαζώτριας, αγρότισσας, πωλήτριας μάνας τους. Η συντριπτική πλειονότητα έχει τσίπα, δεν παριστάνει τον φοιτητή ή τη φοιτήτρια ως την εμμηνόπαυση και μέχρι να ανεβάσουν ζάχαρο με άσπρα μαλλιά.
Αυτή η κοινωνική αρρώστια, η πνευματική ψώρα της Αριστεράς, θεωρεί «δικαίωμα» το πτυχίο στα 50, το να μπαίνουν δέκα αλήτες με στειλιάρια σε μια αίθουσα διδασκαλίας και να απειλούν φοιτητές και διδάσκοντες, να διαλύουν συνεδριάσεις οργάνων, να ανοιγοκλείνουν τις σχολές όποτε τους καπνίσει, να μετατρέπουν πανεπιστημιακούς χώρους σε αποθήκες «πυρομαχικών» κατά της Αστυνομίας με συνθήματα υπέρ τρομοκρατών, να βρομίζουν κάθε χώρο με συνθήματα αθλιότητας, σκουπιδαριό, να δέρνουν πολιτικούς αντιπάλους, όποιον τολμήσει να διαμαρτυρηθεί για τον πλήρη εκφυλισμό και τη βαθιά παρακμή ολόκληρων πανεπιστημίων, που βουλιάζουν στην ανομία, στους τραμπουκισμούς, στην ωμή φασιστική βία, που ανήκει όλη στις ποικιλόχρωμες τάσεις της Αριστεράς και των αναρχικών συνοδοιπόρων της.
Δεν θυμάμαι κανέναν «φασίστα» να έκαψε το Πολυτεχνείο, να έδειρε πρυτάνεις, καθηγητές, συμφοιτητές, να κατέστρεψε αίθουσες και επιστημονικό υλικό, υποδομές πληρωμένες από τα γνωστά υποζύγια, τους φορολογουμένους. Όλα αυτά είναι αποκλειστικό φασιστικό μηδενιστικό έργο της Αριστεράς και των παραφυάδων της.
Κουβαλούν άσχετους εξωπανεπιστημιακούς τραμπούκους, αλλοδαπούς, ανηλίκους, έναν συρφετό ολοκληρωτικών τραμπούκων από σχολή σε σχολή, από πορεία σε πορεία, με τα πλέον γελοία και παράνομα αιτήματα, που συνοψίζονται στο να παραμείνει αλώβητη η χαβούζα της Αριστεράς στα πανεπιστήμια, με ισόβιους φοιτητές, απουσία του Νόμου, απουσία ακόμη και της στοιχειώδους καθαριότητας, ώστε εκεί να εκπαιδεύεται η φασιστική μειοψηφία των καθαρμάτων που θα επιβάλει στην πλειονότητα τα σκατά που έχουν στο κεφάλι τους.
Η συντριπτική πλειονότητα των φοιτητών έχει κι άλλο ένα σοβαρό ελάττωμα: Ως φυσιολογικοί άνθρωποι, απεχθάνονται τη βία – άλλωστε, δεν μπήκαν σε μια σχολή για να δίνουν μεσαιωνικές μάχες με κεφαλοθραύστες ή «αλά Στάλινγκραντ», με μολότοφ, με μέλη εγκληματικών οργανώσεων, και δεν είναι οργανωμένοι σε ένα σώμα που θα μπορούσε να πει «ως εδώ!», ώστε δυναμικά να συντρίψει τους τραμπούκους. Ούτε είναι δουλειά παιδιών 18, 20 χρονών να τα βάλουν με οργανωμένους ιδεοληπτικούς χουλιγκάνους, που πιστεύουν κιόλας πως είναι «προοδευτικοί» και με αυτοδικία να εφαρμόσουν τον νόμο. Η αποκατάσταση της ευνομίας και της εξουσίας του κράτους στους πανεπιστημιακούς χώρους είναι δουλειά της οργανωμένης Πολιτείας.
Η ασφάλεια, η δημόσια τάξη δεν είναι «δεξιά» ή «αριστερή». Είναι το πρώτιστο καθήκον της Πολιτείας και το πρώτο δικαίωμα του πολίτη. Αυτοί που επιδιώκουν την ανομία είναι οι πιο επικίνδυνοι φασίστες, μειοψηφία που θέλει να επιβληθεί με τη βία. Χρέος του κράτους, να τους τσακίσει.
Η παρουσία της Αστυνομίας οπουδήποτε ενοχλεί μόνο τους κακοποιούς. Είναι λοιπόν καλά νέα, όταν βλέπουμε αστυνομικούς μέσα στα Πανεπιστήμια, όπου επιτέλους πρέπει να πάψει να μπαίνει και να βγαίνει όποιος του καπνίσει.
Τις επόμενες ημέρες, οι φορείς αυτής της πνευματικής ψώρας, τυχοδιωκτικά, θα ανεβάσουν την ένταση. Δεν υπάρχει Έλληνας που αγαπάει την Πατρίδα, που πιστεύει στη Δημοκρατία, ο οποίος δεν θα στηρίξει την εφαρμογή του Νόμου, τον οριστικό εξοβελισμό των αριστερόστροφων φασιστών από τα Πανεπιστήμια και τη νόμιμη τιμωρία της δράσης τους.
Δεν ξεχνάμε την εγκληματική πολιτική που συνεχίζεται στο Λαθρομεταναστευτικό, αλλά οφείλουμε να γίνουμε κανονική χώρα σε όλα τα ζητήματα, όμως και η Ασφάλεια και η Παιδεία είναι τεράστια, βασικά ζητήματα για την εθνική μας ύπαρξη. Όπως στη λαθρομετανάστευση, έτσι και εδώ η κυβέρνηση οφείλει να υπερασπιστεί την τεράστια πλειονότητα των νόμιμων πολιτών της χώρας απέναντι στους παρανόμους και τους αριστερόστροφους φασίστες.
