Aπέφυγα επιμελώς να ασχοληθώ με την περίπτωση του μάνατζερ Κωνσταντίνου Φρουζή προτού αποκτήσω ακριβή εικόνα για το περιεχόμενο της κατάθεσής του στην Προκαταρκτική Επιτροπή της Βουλής.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Με βάση όσα πληροφορούμαι θεσμικώς αλλά και εξωδίκως, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα δεν είναι τι κατέθεσε για τη Νοvartis ο εν λόγω, αλλά πώς συμπεριφέρθηκε στον πολιτικό κόσμο που του απηύθυνε ερωτήσεις με την ιδιότητα του ανακριτικού υπαλλήλου. Το ζήτημα επίσης, θεμελιώδες για μια χώρα δημοκρατική όπως εμείς, είναι ποίου ο λόγος έχει μεγαλύτερο βάρος στη δικαιική μας τάξη: ενός κατηγορουμένου ή ενός εισαγγελέα; Έστω και αν αυτός ο εισαγγελέας έχει υποπέσει σε τυχόν δικονομικά λάθη κατά τη διάρκεια μίας επίπονης έρευνας. Ως προς το πρώτο, τα πρακτικά της Προκαταρκτικής, όταν δουν το φως της δημοσιότητας, θα είναι αποκαλυπτικά. Η Βουλή ανέχτηκε τον Κωνσταντίνο Φρουζή να ψεύδεται ανενόχλητος ενώπιόν της σε συνθήκες πολυτελείας. Τη μία μέρα έλεγε ότι γνωρίζει εντελώς τυπικά τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα.
Την επομένη έμενε άφωνος όταν του έδειχναν e-mail που του απηύθυνε ο ίδιος στον γνωστό οικείο τόνο με τη φράση «Γιάννη μου, σου στέλνω το βιογραφικό μου». Την πρώτη μέρα της κατάθεσης ισχυρίστηκε ότι η εισαγγελεύς τού πρότεινε να τεθεί σε καθεστώς προστασίας μάρτυρα, αρκεί να του καρφώσει συγκεκριμένους πολιτικούς, τη δεύτερη μέρα ανακάλεσε και είπε πως πήγε στην εισαγγελέα να ζητήσει άρση των δεσμευμένων καταθέσεών του (ύψους 1.800.000 ευρώ καθ’ ομολογίαν) και ότι η εισαγγελεύς δεν του ζήτησε να πει συγκεκριμένα ονόματα. Τη μία μέρα έλεγε ότι δεν γνωρίζει τον προστατευόμενο μάρτυρα Μανιαδάκη, την άλλη παραδέχθηκε ότι ήταν έμμισθος συνεργάτης της Novartis. Έχοντας πάθει αμνησία, μάλιστα, για το αν συνέπεσε η θητεία του στη Novartis με τη θητεία Μανιαδάκη ως άτυπου συμβούλου του υπουργού Υγείας. Τη μία δεν ήξερε τα ανοίκεια e-mails που έστειλε σε κορυφαίο αξιωματούχο του υπουργείου Υγείας (διατάσσοντάς τον σε πρώτο ενικό) και ζητούσε να του… τα δώσουν να τα δει (τα e-mails του!), ενώ την άλλη, όταν του τα διάβασαν, δεν θυμόταν. Με λύπη οφείλω να καταθέσω ότι το έμπειρο προεδρείο, τον επικεφαλής του οποίου εκτιμώ, παρακολούθησε απαθώς, αν δεν διευκόλυνε, την κατάθεση ενός κατηγορουμένου που συνελήφθη αρκετές φορές να ψεύδεται ενώπιόν του.
Με κορυφαίο ψέμα τη φράση του «η Novartis δεν είναι σκάνδαλο». Δεν γνωρίζω αν υπήρξε σκευωρία στην κρινόμενη υπόθεση. Αν υπήρξε, να κρεμάσουν ανάποδα τον Παπαγγελόπουλο στην πλατεία Συντάγματος. Δεν είναι αστείο αδίκημα η ηθική αυτουργία σε κατάχρηση εξουσίας. Πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά. Αλλά στη δική μου αντίληψη, με όποια νομικά έμαθα στη Νομική της Θράκης, είναι αδιανόητο να χρησιμοποιεί ο πολιτικός κόσμος ψευδόμενους μάνατζερ που τελούν υπό δίωξη για να θεμελιώσουν τη σκευωρία. Υπάρχουν άλλοι τρόποι, πιο τίμιοι. (Παρένθεση: Το αυτό ισχύει και με τη νομοθετική ρύθμιση για την αξιοποίηση παράνομων ηχογραφήσεων ως αποδεικτικών στοιχείων. Αν φθάσει η Πολιτεία να επιτρέπει να γίνουν συνεταίροι στις έρευνές της όσοι παραβιάζουν τον νόμο και έχουν δικό τους δίκτυο υποκλοπών, τότε αντίο.
Σήμερα θα κάνει κολεγιά με τους ολιγάρχες που τυχόν παρακολουθούν επικοινωνίες πολιτών, αύριο με τη μαφία. Θα φθάσουμε μάλιστα στο ενδιαφέρον: Να θεωρούνται αξιόπιστα στοιχεία που προκύπτουν από παράνομες ηχογραφήσεις ιδιωτών, αλλά να μη θεωρούνται αξιόπιστα -για τον κύριο Αγγελή- στικάκια με κίνηση λογαριασμών πολιτικών που έχουν στην κατοχή τους επίσημες κρατικές Αρχές – πιο αξιόπιστοι οι νταβατζήδες από το FBI.) Το δεύτερο ζήτημα που προκύπτει από την κατάθεση Φρουζή είναι ο ρόλος του εισαγγελέα στην έννομη τάξη μας.
Ο κατηγορούμενος είπε τόσο πρόδηλα ψεύδη κατά της εισαγγελέως Διαφθοράς στην κατάθεση «περίπατος» (κύριε Μπούγα) της πρώτης ημέρας στη Βουλή, ώστε αναγκάστηκε να τα ανακαλέσει άρον άρον την επομένη για να μην εξευτελιστεί. Όπως π.χ. ότι δεν υπήρχε περίπτωση να του προταθεί να γίνει προστατευόμενος μάρτυρας αφού τελούσε υπό δίωξη. Η ζημιά όμως έγινε: Όλη την πρώτη μέρα τα ΜΜΕ μετέδιδαν «επίθεση Φρουζή κατά Τουλουπάκη» και τον δήθεν εκβιασμό «δώσε ονόματα για να γίνεις προστατευόμενος και να πέσεις στα μαλακά». Εκεί φθάσαμε: Ο εισαγγελεύς κατηγορούμενος, ο κατηγορούμενος κατήγορος. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η εισαγγελέας Τουλουπάκη έγινε στόχος. Ζητήθηκε η εξαίρεσή της από την υπόθεση, πρώτα από νταβατζήδες του χώρου των ΜΜΕ, μετά από τον Βενιζέλο, τέλος επισήμως από τον Ανδρέα Λοβέρδο. το Συμβούλιο Εφετών εν τέλει απέρριψετα αιτήματα.
Της υπεβλήθησαν μηνύσεις εμφανίζοντάς την ως μέλος «συμμορίας» από εμπλεκόμενα στην υπόθεση πολιτικά πρόσωπα. Αποκαλύφθηκε ότι ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος δέχθηκε παρανόμως προστατευόμενο μάρτυρα στο δώμα της τραπέζης και τον ενημέρωσε ότι μετά τις εκλογές «θα τσακίσει μάρτυρες και εισαγγελείς». Θέλω να αποταθώ στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κύριο Πλειώτα, ο οποίος ζήτησε τα πρακτικά της υπόθεσης Φρουζή. Με την άνεση του ανθρώπου που δεν γνωρίζει την εισαγγελέα προσωπικώς και δεν ξέρει αν είναι «μέτρια» και «ευνοούμενη», όπως λένε οι αντίπαλοί της, ή «εξαιρετική», όπως λένε άλλοι, θέλω να πω στον αξιότιμο κύριο εισαγγελέα το εξής: Δεν κρίνεται η συγκεκριμένη εισαγγελέας Διαφθοράς στη συγκεκριμένη υπόθεση. Κρίνεται ο σεβασμός μας στους εισαγγελείς.
Αν γίνει δεκτό ότι μπορούμε πρώην πρωθυπουργοί, τραπεζίτες, άπληστοι μάνατζερ, μιντιάρχες, κατηγορούμενοι να τους μηνύουμε, να τους προπηλακίζουμε, να τους απειλούμε, να τους συκοφαντούμε, να τους υπονομεύουμε, να τους κλέβουμε τα αρχεία με ριφιφί, τότε ανοίγουμε -ανοίγεται- μεγάλη πληγή στο σώμα των θεσμών. Προσωπικώς, κύριε εισαγγελεύ, δεν διεκδικώ τις δάφνες του Ευάγγελου Βενιζέλου που κομψά σας κατηγορούσε για έλλειψη δυναμισμού μέχρι να συγκαλέσετε την Ολομέλεια Εφετών. Μακράν εμού.
Ως πολίτης και ως δημοσιογράφος δεν ανέχομαι όμως να βλέπω κατηγορουμένους να ίστανται με άνεση και θρασύτητα πάνω από δικαστές και εισαγγελείς και να τους διασύρουν. Θα το βρείτε μπροστά σας, αν το επιτρέψετε. Αν έγινε μια φορά, γιατί να μην ξαναγίνει; Τα συστήματα που ήδη «θρασύνονται» θα αποθρασυνθούν.
