Πιθανό λάθος στον τίτλο του άρθρου προκύπτει από άγνοια της τουρκικής γλώσσας. Η μετάφραση παραπέμπει στους «αρχιπασάδες της Ελλάδος», υπονοώντας τη μεγάλη αγάπη που επιδεικνύουν οι Ελληνες πρωθυπουργοί για την Τουρκία εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Προφανώς δεν είναι κατακριτέα η τουρκοφιλία. Το αντίθετο. Η Τουρκία είναι μία μεγάλη και σημαντική χώρα που υπό τον Ερντογάν κατόρθωσε να εισέλθει στη λέσχη των περιφερειακών δυνάμεων και συνεπώς είναι αξιοθαύμαστη χώρα.
Σε αντίθεση με τους επαρχιώτες Ελληνες πολιτικούς, που δεν σταματούν να εκφράζουν τον βαλκανικό επαρχιωτισμό τους τοποθετούμενοι διαρκώς επί ανύπαρκτων «ευρωπαϊκών κεκτημένων», ο Τούρκος πρόεδρος είχε το όραμα να απαλλάξει την Τουρκία από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των Μεγάλων Δυνάμεων. Η Τουρκία εργάζεται για την υλοποίηση του οράματος του «Εθνικού Ορκου» που ψήφισε η Εθνοσυνέλευση των κεμαλιστών το 1920. Μεταξύ άλλων ο όρκος διεκδικεί τη Θεσσαλονίκη και διακηρύσσει «δημοψήφισμα στη Δυτική Θράκη». Η πολιτική ιδιοφυΐα του Τούρκου πρόεδρου αντιλήφθηκε ότι ο Εθνικός Ορκος δεν θα μπορούσε να εκπληρωθεί, εάν η Τουρκία δεν ανέπτυσσε ισχυρή αμυντική βιομηχανία.
Αυτός είναι ο μακροχρόνιος στόχος του Ερντογάν, ο οποίος απαιτεί σοβαρό σχεδιασμό, προσήλωση στον τελικό σκοπό, ανάπτυξη τεχνολογικής παιδείας, αξιοκρατία στους διορισμούς και όσο το δυνατόν μικρότερες μίζες. Η ισχυροποίηση των κρατικών τουρκικών αμυντικών βιομηχανιών προσέλκυσε επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων από το εξωτερικό και τους εγχώριους ολιγάρχες. Στον αντίποδα των εθνικών ενεργειών του Ερντογάν βρίσκονται οι Ελληνες πρωθυπουργοί και η ελληνική ολιγαρχία (ρεντρούμηδες). Παρακάμπτοντας για λόγους οικονομίας του λόγου τις φιλοτουρκικές ενέργειες Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, ο Τσίπρας, ρίχνοντας νερό στον μύλο των τουρκικών διεκδικήσεων, δήλωνε ότι οι «θάλασσες δεν έχουν σύνορα». Στο ίδιο μήκος κύματος ο «φέρελπις» Κασσελάκης, μη δυνάμενος να ξεπεράσει τη διαλεκτική αντίφαση του συριζαίου-νεοκαπιταλιστή που κρύβει μέσα του, ανήγγειλε την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας.
Ο φιλοτουρκισμός όμως του Μητσοτάκη τούς ξεπερνά όλους. Αρχικά, με τις ενέργειές του παρέδωσε την ανατολική Μεσόγειο στους Τούρκους. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο χρόνιος αφοπλισμός της χώρας από τους πριν από αυτόν πρωθυπουργούς στέρησε την ικανότητα από τη χώρα να διεξάγει αμυντικές επιχειρήσεις σε αυτή την περιοχή. Ενώ η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα με τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και στη Θράκη, αυτός φρόντισε να χορηγήσει τους αντιαεροπορικούς πυραύλους Patriot στη Σαουδική Αραβία και επίσης να αφοπλίσει τα νησιά του Αιγαίου στέλνοντας μέρος των βαρέων όπλων στην Ουκρανία.
Ταυτόχρονα οι αντιρωσικές του ενέργειες ακύρωσαν την ισχύ των S-300 μέσω της έλλειψης ανταλλακτικών. Είναι επίσης ακατανόητο το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης βοήθησε τον Τούρκο δισεκατομμυριούχο Ραχμί Κοτς να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη άρματος μάχης με 200.000.000 ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο σε περίπτωση σύγκρουσης θα χρησιμοποιηθεί κατά της Ελλάδος. Επί το χείρον, ο Μητσοτάκης, αντί να ενισχύσει, διέλυσε την εναπομένουσα αμυντική βιομηχανία. Το φιάσκο στη Λιβύη, η φωτιά στο αεροδρόμιο της Αγχιάλου και η καταστροφή των αποθηκών πυρομαχικών, καθώς και η μη απομάκρυνση των ελικοπτέρων από το Στεβανοβίκειο αναδεικνύουν ότι με την κυβέρνηση της Ν.Δ. υπάρχουν σοβαρά προβλήματα αμυντικού σχεδιασμού.
Συνεπώς, ένας κακοπροαίρετος θα μπορούσε να διαγνώσει ότι όλα αυτά γίνονται είτε σκοπίμως είτε από ανικανότητα. Πράγματι, η επιχείρηση στη Λιβύη ανακοινώθηκε από τη στρατιωτική ηγεσία από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (παγκόσμια πρωτοπορία επιπολαιότητας), ενώ το αναμενόμενο φιάσκο και ο θάνατος των στρατιωτικών δημιουργούν σοβαρά ερωτήματα για την ικανότητα της στρατιωτικής ηγεσίας να σχεδιάσει στρατιωτικές επιχειρήσεις. Τα ανωτέρω σε συνδυασμό με την κομματική ρουσφετολογία, την ευνοιοκρατία και τη άδικη νομοθεσία της στράτευσης των νέων (φωτογραφικές απαλλαγές στράτευσης) δημιουργούν εύλογα ερωτήματα για τον φιλοτουρκισμό των Ελλήνων πολιτικών, οι οποίοι δικαίως κερδίζουν τον τίτλο του Yunanistan’ın reisleri.
