Ο Ελευθέριος Σκιαδάς αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου που βλέπει τη συμμετοχή στα κοινά ως προσφορά στην κοινωνία. Πιστός στην Αθήνα και στην ανάπτυξη της πρωτεύουσας, παραμένει στην πρώτη γραμμή της μάχης και εξηγεί στην «κυριακάτικη δημοκρατία» τους λόγους που δηλώνει ξανά παρών στη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών.
- Από τον Κυριάκο Δημάγγελο
Ας ξεκινήσουμε από τις εκλογές, αφού θεωρείστε ο πρύτανης των αιρετών στον Δήμο Αθηναίων. Πόσες αναμετρήσεις;
Είναι η δέκατη εκλογική αναμέτρηση στην οποία συμμετέχω, αφού δηλώνω παρών στη γενέτειρά μου από το 1986, όταν συμμετείχα στο ψηφοδέλτιο του Μιλτιάδη Εβερτ. Από τότε και έχοντας διανύσει όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας, σύμβουλος κοινότητας, δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος, αναπληρωτής δήμαρχος και τώρα πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, πιστεύω ότι ψυχή τε και σώματι προσφέρω στη γενέτειρά μου.
Γενικός διευθυντής εφημερίδας και βραβευμένος συγγραφέας. Πώς γίνεται ο συνδυασμός με τα κοινά;
Μα και στη δημοσιογραφική και συγγραφική μου δραστηριότητα ασχολούμαι τις περισσότερες φορές με την Αθήνα. Θεματολογία από την πόλη έχω αντλήσει στα περισσότερα από τα σαράντα βιβλία μου που έχουν εκδοθεί και τα χιλιάδες άρθρα που έχουν δημοσιευθεί τα τελευταία 35 χρόνια. Θέλετε μερικούς τίτλους; «Ιστορικό Διάγραμμα των Δήμων της Ελλάδος 1833-1912», «Συνοικίες των Αθηνών», «Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών», «Ληξιαρχείον Αθηνών 1836-2006», «Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών» και άλλα πολλά.
Κάποια ιδιαίτερη στιγμή στη μακρά πορεία;
Οχι στιγμή, αλλά περίοδοι. Περίοδοι εργασίας τις οποίες δεν γνωρίζει το ευρύ κοινό. Οπως, παραδείγματος χάριν, όταν είχα την ευθύνη για σπουδαίες δράσεις, όπως ο εθελοντισμός και η λαμπαδηδρομία, την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Οταν η πόλη, η πατρίδα και οι πολίτες έστειλαν την ακτινοβολία τους στα πέρατα του κόσμου. Ή όταν ανέλαβα, σε διαφορετικές δημοτικές περιόδους, τη σύνταξη του Κτηματολογίου του Δήμου Αθηναίων. Το ξεκίνησα επί δημαρχίας Νικήτα Κακλαμάνη και το ολοκλήρωσα επί δημαρχίας Κώστα Μπακογιάννη. Εν τέλει, με απίστευτους κόπους και έρευνα καταγράψαμε και παραδώσαμε, κατά την εκπνέουσα τετραετία και για πρώτη φορά, το σύνολο της περιουσίας του Δήμου Αθηναίων στο κοινό. Ετσι ένιωσα ικανοποίηση, αλλά κατανόησα ακόμη περισσότερο πως ο καθένας και η καθεμία από εμάς και όλοι μαζί οφείλουμε να δημιουργούμε και να υπηρετούμε το προσωπικό και το κοινό όραμα.
Μιλάτε για όραμα. Μπορείτε να μας περιγράψετε το δικό σας;
Παρήλθαν ήδη περισσότερο από τρεις δεκαετίες από τότε που έγραφα πως επιθυμώ να υπηρετήσω τον άνθρωπο και την πόλη. Θεωρώ δε ότι ανταποκρίθηκα, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, στο όραμα αυτό. Ενα όραμα που υιοθέτησαν φωτισμένες προσωπικότητες που τίμησαν τον δημαρχιακό θώκο της ελληνικής πρωτεύουσας. Πέραν των άλλων, το 2005, με τη σκέψη στον άνθρωπο επιμελήθηκα την ίδρυση του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης (ΚΥΑΔΑ), το αποκαλούμενο Ιδρυμα Αστέγων, στο οποίο προήδρευσα επί μία πενταετία, δημιουργώντας τις πρώτες και πρωτοποριακές δομές στην Ελλάδα («Εστία» Αθηνών, Κοινωνικό Φαρμακείο, Κοινωνικό Παντοπωλείο κ.ά.). Με ικανοποίηση δε το είδα να αναπτύσσεται σε ναυαρχίδα των κοινωνικών δομών του πρώτου δήμου της χώρας.
Το 2020, με το βλέμμα στην πόλη, επιμελήθηκα τη δημιουργία του Μορφωτικού Ιδρύματος του Δήμου Αθηναίων, φροντίζοντας να προικιστεί με ένα από τα πλέον εμβληματικά ακίνητα για τη σύγχρονη ιστορία του Δήμου Αθηναίων. Τη δωρεά του μεσοπολεμικού εμβληματικού κτιρίου της οικογένειας Μπίρη στην οδό Ηπείρου 15. Αποτελεί πλέον τοπόσημο που θα λειτουργήσει ως θησαυροφυλάκιο μνήμης για την πόλη των Αθηνών.
Πείτε μας μια αθηναϊκή αδυναμία σας…
Είναι αλήθεια πως η Αθήνα έχει κρυφές χάρες. Αλλά βρίσκω γαλήνη και ικανοποίηση στον «Σύλλογο των Αθηναίων», στον οποίο έχω την τιμή να προεδρεύω. Από την ίδρυσή του το 1895 μέχρι σήμερα μέλη της οικογένειάς μου, από την πλευρά της μητέρας μου, υπηρετούν τον Σύλλογο των γηγενών. Εναν φορέα που γνωρίζει ακμή και υπηρετεί τον αστικό πολιτισμό. Δεν είναι ευρέως γνωστό ότι αποτελεί τη σημαντικότερη κοιτίδα μνήμης της πόλης και φιλοξενεί στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις του τις μνήμες των Αθηναίων. Στεγάζεται σε ιδιόκτητο κτίριο στην Πλάκα που ανήκε στον Φιλικό, αγωνιστή και δήμαρχο Αθηναίων Νικόλαο Ζαχαρίτσα και εκεί οι οικογένειες των γηγενών έχουν φροντίσει να φυλάξουν τα κειμήλιά τους. Προσφάτως εγκαινιάσαμε και το Αθηναϊκό Μουσείο, που παρουσιάζει, με σπουδαία και μοναδικά τεκμήρια, την πορεία της πόλης και των κατοίκων από τα χρόνια της ύστερης Τουρκοκρατίας μέχρι τα τέλη του περασμένου αιώνα. Πιστεύουμε ότι όποιος δεν γνωρίζει και δεν σέβεται το παρελθόν δεν μπορεί να χαράξει το μέλλον.
Κοστίζει εκλογικά η οδός Πανεπιστημίου;
Η περίπτωση της οδού Πανεπιστημίου αναμφισβήτητα έχει τις επιπτώσεις της. Αλίμονο όμως στους δημάρχους που λειτουργούν με γνώμονα μόνο τις εφήμερες αντιδράσεις. Στην πραγματικότητα το λάθος στην οδό Πανεπιστημίου βρίσκεται στον χρόνο υλοποίησης και στην επικοινωνία. Το έργο καθυστέρησε απαράδεκτα, γεγονός το οποίο στέρησε τη δυνατότητα στο κοινό να κρίνει το τελικό αποτέλεσμα. Εχοντας ζήσει «εκ των έσω» τις πεζοδρομήσεις της οδού Ερμού και της Διονυσίου Αρεοπαγίτου – Αποστόλου Παύλου σας βεβαιώνω ότι η τελική αποτίμηση θα είναι θετική.
Ποιος είναι ο αντίπαλός σας;
Αντίπαλός μας είναι πλέον οι μεγάλες προσκλήσεις και τα προβλήματα της πόλης. Τα προβλήματα που ταλανίζουν τον πολίτη στην πόρτα του σπιτιού του. Η ποιότητα της ζωής μας. Η καθημερινότητα όλων όσοι ζούμε στην πόλη. Γι’ αυτό πιστεύω και το δηλώνω πως η ενασχόληση με τα κοινά των Αθηνών, με τον Δήμο Αθηναίων, είναι γοητευτική. Αυτή η πόλη σού επιτρέπει να υπερηφανεύεσαι όταν την υπηρετείς. Ακόμη περισσότερο όταν έχεις την τιμή να είσαι δημότης Αθηναίων. Τάσσομαι δίπλα σε όσους επιθυμούν η πόλη να πρωτοπορεί με σεβασμό στην Ιστορία, φροντίδα για το παρόν και ελπίδα για το μέλλον. Διότι η Αθήνα αποτελεί την πιο ευγενή και εμβληματική ιδεολογία στον σύγχρονο κόσμο.
