Τελευταίο μπιζουδάκι στη συλλογή των μαργαριταριών του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι οι Έλληνες στην Κατοχή άκουγαν Deutsche Welle (υπό την έννοια ότι από εκεί περίμεναν να ακούσουν… αληθινές και όχι προπαγανδιστικές ειδήσεις)!
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ερώτημα πρώτο: Έχει δίκιο που το λέει αυτό ο αντιιμπεριαλιστής αντιπολιτευάμενος, που ήταν φιλοαμερικανός ως… πρωθυπουργευάμενος; Όχι, επρόκειτο περί αυτού που αναφέρθηκε στην αρχή: εκτόξευσε πυρίμαχο και αδιάβροχο τούβλο.
Έλληνες υπήρχαν την περίοδο της Κατοχής. Και οι Γερμανοί υπήρχαν τότε. Η Deutsche Welle δεν υπήρχε, διότι ιδρύθηκε το 1953! Στην Κατοχή υπήρχε η Reichs-Rundfunk-Gesellschaft (RRG) (Εταιρία Μεταδόσεων του Ράιχ) και σίγουρα οι Έλληνες, αν δεν είχαν «σφραγισμένα» τα ραδιόφωνά τους ώστε να πιάνουν μόνο τον απολύτως ελεγχόμενο από τους ναζί Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, δεν θα την προτιμούσαν. Reichs-Rundfunk-Gesellschaft άκουγαν μόνο οι Γερμανοί αλλά και (μάλλον) μερικοί μερακλήδες του δωσιλογισμού, που θα γνώριζαν γερμανικά και θα… φτιάχνονταν να ακούν τα βάρβαρα κελεύσματα των χορηγών τους, εκείνων που τους… έσπρωχναν τα αργύρια της προδοσίας.
Το πρόβλημα με τον Τσίπρα δεν είναι ούτε η Deutsche Welle ούτε η Reichs-Rundfunk-Gesellschaft ούτε το ράδιο Μπλάκμαν, αλλά η βαθιά, ερεβώδης ασχετοσύνη του πάνω σε οποιοδήποτε θέμα. Τόσο επιδεικτικά ανίδεο και ακαλλιέργητο πρωθυπουργό δεν πρέπει να είχε ματαδεί κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Ο Τσίπρας ελληνικά δεν ξέρει, αγγλικά δεν νογάει, τις περιόδους τις μπερδεύει, λέει μπούρδες και χασκογελάει, τον βλέπουμε δίπλα σε ηγέτες σχεδόν ξαπλωμένο στην πολυθρόνα σαν χυμένο λουκουμά, ο τρόπος που εκφράζεται φανερώνει τεράστιο έλλειμμα κατανόησης της πραγματικότητας και μηχανική αναπαραγωγή ανυπόφορων κλισέ, στέκεται σαν μαθητής του 11 (με το ζόρι) που ακούει την πρωινή προσευχή με τα χέρια στις τσέπες, μια μιμείται το στιλ ομιλίας του Ανδρέα (παρέχοντας σε όλους σπάνια στιγμιότυπα απίθανου, ακούσιου αυτοσαρκασμού) και μια το αφήνει.
Είναι γενικά ένας συμπαθής άνθρωπος, που δύσκολα θα έβρισκε οποιαδήποτε έντιμη και ταυτόχρονα απαιτητική εργασία. Μόνο για πολιτικός -και δη της Αριστεράς- ήταν, είναι και θα είναι κατάλληλος. Και το σημαντικότερο όλων; Ο Τσίπρας είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην Αριστερά.
