Ψάχνουμε το «δάσος», χάνουμε τα «δέντρα». Εχουμε αναλωθεί κάνοντας focus στην πολιτική επικαιρότητα, στον Κασσελάκη, στους «πλακωμούς» και στην τραγική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, στους «μητσοτακισμούς» μιας κυβέρνησης η οποία συνεχίζει να μην έχει ως μέλημά της τον πολίτη, σε όσα άσχημα έρχονται ως νέα-καταπέλτης από το εξωτερικό, με τελευταία την (ουδεμία έκπληξη) προκλητική έξαρση αλαζονείας του Ταγίπ Ερντογάν.
Ναι, είναι λογικό όλα αυτά να στρέφουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας και τη δημοσιογραφική προσοχή. Ομως ως κοινωνία εκτιμώ πως πρέπει άμεσα να ρίξουμε το βάρος του ενδιαφέροντός μας σε αυτό που συμβαίνει στη βάση. Δηλαδή στον τρόπο που μεγαλώνουν και «εκφράζονται» τα νέα παιδιά. Σε αυτή την αχαλίνωτη παραβατικότητα που δημιουργεί αγόρια και κορίτσια επικίνδυνα για τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Κι αν αυτή/οί είναι «η γενιά που έρχεται», τότε μάλλον ο κίνδυνος για τη χώρα είναι ακόμα μεγαλύτερος και από την υπογεννητικότητα!
Τα στοιχεία σοκάρουν: Σύμφωνα με την Ελληνική Αστυνομία, μόνο τον Σεπτέμβριο συνελήφθησαν για αδικήματα 1.353 ανήλικοι!
Σημειώστε: 86 για σωματικές βλάβες, 17 για βιασμό ή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας, γενετήσιες πράξεις με ανηλίκους και πορνογραφία ανηλίκων, 242 για παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, 28 για παράβαση της νομοθεσίας περί όπλων, 75 για εξαρτησιογόνες ουσίες, 292 για κλοπές και ληστείες, 2 για αρπαγή ανηλίκων, 7 για εγκληματική οργάνωση, 8 για απείθεια, 4 για βία κατά υπαλλήλων και δικαστικών προσώπων, 9 για πλαστογραφία, 4 για εμπρησμό και 16 για απειλή.
Επαναλαμβάνω, ανήλικοι όλοι αυτοί που συνελήφθησαν μόνο τον μήνα Σεπτέμβριο. Με περιοχές όπως η Κηφισιά να βάλλονται από «συμμορία κοριτσιών» που επιτέθηκαν και γρονθοκοπούσαν άλλα ανήλικα παιδιά, ξυλοδαρμούς και απειλές με μαχαίρια! Ανήλικοι, επίσης, οι οποίοι συμμετέχουν σε οπαδικά «πεσίματα» ακόμα και μέρα μεσημέρι στην καρδιά της πόλης.
Η κατάσταση είναι «εκτός ελέγχου». Και, προφανώς, δεν ξεκινάει στις γειτονιές, αλλά η πληγή ανοίγει εντός της οικογένειας, συνεχίζεται στο σχολείο και καταλήγει δίχως καμία προοπτική επούλωσης στο δρόμο. Οικογένειες είτε διαλυμένες είτε αδιάφορες ή στη λογική «παρκάρω το παιδί σε κάποιο σχολείο και δεν νοιώθω καμία ευθύνη».
Αυτοί οι γονείς φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη και είναι εκείνοι που πρέπει να συλλαμβάνονται και να λογοδοτούν για άθλιες συμπεριφορές ανήλικων παιδιών.
Το δράμα συνεχίζεται στα σχολεία. Το μπούλινγκ έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας και δεν κάνει διάκριση. Εκεί «ανδρώνονται» γενιές που θεωρούν ότι η σωματική βία, η απειλή, ο ξυλοδαρμός αποτελούν έκφραση ανωτερότητας. Οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές είναι αδύναμοι να αντιδράσουν, κάποιοι φοβούνται, κάποιοι αδιαφορούν. Το κράτος, ως συνήθως, απουσιάζει.
Και όλο αυτό το ποτάμι αναπτυσσόμενης παραβατικότητας έρχεται να βρει πεδίο δράσης στους δρόμους, στα μαγαζιά, στα γήπεδα, παντού. Συνειδητοποιήστε ότι μιλάμε για 15χρονα παιδιά. Τα οποία βρίσκονται σε ηλικία που διαμορφώνουν χαρακτήρα. Κι όμως στην ουσία είναι παρατημένα. Κανένα παιδί δεν γεννιέται «εγκληματίας». Ούτε στα μαιευτήρια… μοιράζουν παραβατικότητα με το κουτάλι. Για ό,τι συμβαίνει σε παιδιά ευθύνονται οι γονείς, το σχολείο, η κοινωνία. Εμείς, δηλαδή. Ολοι μας.
Αντί λοιπόν να ασχολούμαστε… στατιστικά, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε ουσιαστικά. Καθένας από την πλευρά του. Ως γονιός, ως επαγγελματίας, αλλά πάνω απ’ όλα ως κράτος.
Το έχει πει, άλλωστε, σοφά ο Σαββόπουλος: Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά…
