Διαβάζω στον «Αδέκαστο» της «κυριακάτικης δημοκρατίας» ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας με μια σειρά αποφάσεων διευρύνει τα κριτήρια που επιτρέπουν στους αντιρρησίες συνειδήσεως να πιάσουν όπλο.
Οι αποφάσεις αυτές είναι τόσο πολύπλοκες, που έχω την εντύπωση ότι και ένας μέτριος δικηγόρος Γ΄ Εθνικής θα βρει μπόλικα παραθυράκια ώστε εύκολα να απαλλάξει κάθε ενδιαφερόμενο, αφού η Πολιτεία πρέπει «να σεβαστεί την συνείδηση και να μην την υποβάλει στην ακραία γι’ αυτήν δοκιμασία της υποχρέωσης σε στρατιωτική θητεία».
Ώστε λοιπόν έτσι. Το μέχρι τώρα θεωρούμενο ύψιστο καθήκον προς την πατρίδα και το οποίο οι νέοι το θεωρούσαν τιμή τους γίνεται τώρα ακραία δοκιμασία, διότι κάποιος θα δηλώνει «ιδεολογικούς λόγους». Αψογα. Εκτακτα. Θαυμάσια. Οταν λοιπόν μια μέρα (ή νύχτα) έρθουν οι Τούρκοι, τότε θα προτάξουμε τις αποφάσεις του ΣτΕ και θα τους τρέψουμε σε φυγή. Κατά τα άλλα, η κοινή γνώμη ασχολείται μανιωδώς με τον Ολιβερ και με το αν η Πρωτοψάλτη σταμάτησε να λέει χοντρή τη… χοντρή στο τραγούδι της «Πάμε στον Αδωνι για καφέ».
Αλήθεια, πώς τους διαφεύγει ο κοντός με τη γραβάτα; Ασε που η γραβάτα είναι σύμβολο της μπουρζουαζίας…
