Τέλος έλαβε μετά από παρέμβαση της Ελληνικής Αστυνομίας η κατάληψη της πρυτανείας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο που έγινε ως αντίδραση στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Στη διάρκεια της επιχείρησης έγιναν πέντε προσαγωγές.
Το κτήριο της Πρυτανείας είχε καταληφθεί από τις 8.30 το πρωί από περίπου 40 φοιτητές της εξωκοινοβουλευτικής αριστερά και αντιεξουσιαστές οι οποίοι έκαναν και ανάρτηση σε σχετική ιστοσελίδα.
Δείτε βίντεο:
Οι δυνάμεις των ΜΑΤ που έφτασαν στο σημείο έκαναν χρήση χημικών προκειμένου να απομακρύνουν τους καταληψίες.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ορισμένα από τα άτομα που έκαναν την κατάληψη συμμετείχαν σε αντίστοιχη ενέργεια στο κτίριο Χημικών-Μηχανικών, η οποία διαλύθηκε, μετά από παρέμβαση της αστυνομίας στις 31 Αυγούστου 2023.
Δείτε βίντεο:
Η ανακοίνωση στην σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου
«Ελληνικό κράτος σημαίνει κλειστά σύνορα για όλους, όλες, όλα εκτός από το κεφάλαιο, σημαίνει φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, εργατικά ατυχήματα, κρατικές δολοφονίες, ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωνικών αναγκών, σημαίνει πατριαρχία, έμφυλη βία και γυναικοκτονίες, αποκλεισμός των queer ατόμων, σημαίνει φτώχεια και εξαθλίωση, καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανάπηρων ατόμων, συγκάληψη γενοκτονιών, σημαίνει καταστολή, σημαίνει συστηματική σήψη. Αυτή τη στιγμή η νεοφιλελεύθερη, καπιταλιστική πολιτική του κράτους δείχνει το πιο ακραίο και βάρβαρό της πρόσωπο και προσπαθεί να διαλύσει κάθε μορφή κοινωνικής και ταξικής αντίστασης. Είναι φανερή η πορεία προς τη διαγραφή κάθε κοινωνικού αγαθού, με την ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας και τους απάνθρωπους αντιεργατικούς νόμους και ταυτόχρονα η καταστολή κάθε μορφής αντίστασης με την απαγόρευση απεργιών, τις εκκεννώσεις και τις επιθέσεις των καταλήψεων, των στεκιών και των ευρύτερα κοινωνικών αυτοοργανωμένων δομών, τον νέο ποινικό κώδικα και την βαρβαρότητα των ένστολων καθαρμάτων της ΕΛΑΣ. Η τελευταία επίθεση που δέχτηκαν οι καταπιεσμένοι είναι η επικείμενη παράκαμψη του άρθρου 16 του συντάγματος, που επιτρέπει σε κάθε μεγαλοαστό και επίδοξο επιχειρηματία να κερδοφορήσει από την ελληνική εκπαίδευση.
Η παιδεία και η γνώση αποτελεί το βασικό εργαλείο των από τα κάτω για την αναγνώριση και την καλλιέργεια της πολιτικής τους ταυτότητας. Η γνώση των ιστορικών γεγονότων, η συλλογική μνήμη, η πρόσβαση των καταπιεσμένων στις επιστημονικές και ανθρωποκεντρικές μελέτες και ιδίως τα πανεπιστήμια, τα οποία αποτελούν κέντρα αγώνα και πολιτικής κοινωνικοποίησης για το ευρύτερο αυτοοργανωμένο ανταγωνιστικό κίνημα, ενοχλούν ιδιαίτερα το ελληνικό κράτος. Γι’αυτό και το τελευταίο στο πλαίσιο της γενικότερης διαδικασίας της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης επιχειρεί μια πολιτική αποστείρωσης και αποκέντρωσης των πανεπιστημιακών χώρων και μέσω κατασταλτικών μέτρων όπως ν+ν/2, ΟΠΠΙ, πειθαρχικών, διώξεων και ταξικών φραγμών προσπαθεί να αποθαρύνει τα φοιτητικά υποκείμενα να αντισταθούν στις καταπιέσεις. Καθημερινά οι ρυθμοί ζωής όλο και αυξάνονται, οι καταπιεσμένοι μεταμορφώνονται σε μηχανές παραγωγής και η ζωή τους σε έναν αγώνα επιβίωσης με την ακρίβεια και το οικονομικό εισόδημα να είναι φανερά δυσανάλογα. Με αυτόν τον τρόπο, ο χρόνος για περαιτέρω εμβάθυνση στη γνώση και για καλλιτεχνική και πνευματική διεύρυνση είναι μηδενικός. Έτσι, οι φτωχοί θα γεννούν μόνο χαμηλόμισθα εργατικά χέρια, διαθέτοντας μια στείρα τεχνοκρατική γνώση που θα δουλεύουν 12ωρα για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κάθε αστού και μεγαλοαστού. Η σύγχρονή εκπαίδευση δημιουργεί μονοδιάστατους ανθρώπους με ρηχή γνωσιακή προσέγγιση σε μια πληθώρα θεμάτων, με σκοπό την πιο εύκολη προσαρμογή τους στις ανάγκες της αγοράς, καθιστώντας τη γνώση εργαλείο μόνο για την επαγγελματική αποκατάσταση στην κόλαση που ονομάζεται εργασία.
Iστορικά το αναρχικό και αντιεξουσιαστικό κίνημα έχει κάνει αισθητή την παρουσία του στους μαθητικούς και φοιτητικούς αγώνες, με καθαρά συγκρουσιακό και μαχητικό χαρακτήρα. Από το πολυτεχνείο του ’73 ακόμα, το οποίο αποτέλεσε το βασικό κέντρο της τότε εξέγερσης, εμφανίστηκαν οι πρώτες ελευθεριακές και αντιεξουσιαστικές φωνές που επιθυμούσαν έναν αυτοοργανωμένο, οριζόντιο και ακηδεμόνευτο αγώνα. Αργότερα τις καθοριστικές χρονιές 2006 και 2007, το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα απάντησε δυναμικά ενάντια στην επικείμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 με υπέρογκο κύμα καταλήψεων σε σχολεία και σχολές και μαζική παρουσία στον δρόμο. Με αυτήν την παρακαταθήκη το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα αποτέλεσε το κύριο αγωνιζόμενο υποκείμενο στην εξέγερση του 2008, με άπειρες καταλήψεις, συγκρούσεις στον δρόμο, τεράστιες πορείες στις περισσότερες περιοχές της Αθήνας και όχι μόνο, επιθέσεις στα ΑΤ και ο ελευθεριακός, αντιεξουσιαστικός και αναρχικός λόγος να είναι ιδιαίτερα εμφανής. Επίσης σημαντικοί ήταν οι πρόσφατοι αγώνες ενάντια στο νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, που θέλαν μπάτσους μέσα στις σχολές, ελάχιστη βάση εισαγωγής, ν+ν/2 και τράπεζα θεμάτων. Είναι γεγονός πως το φοιτητικό, μαθητικό υποκείμενο και ευρύτερα η νεολαία αποτελεί κινητήρια δύναμη σε όλους τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Με αυτόν τον τρόπο, η παρουσία του αντιεξουσιαστικού και αναρχικού κινήματος στα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι βασική για την ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων.
Η πολιτικοποίηση και ο συνδικαλισμός πλέον στα πανεπιστήμια όλο και περισσότερο ταυτίζεται με την κομματικοποίηση και την εκπροσώπηση των φοιτητ(ρι)ών από τα ΔΣ και την γραφειοκρατία. Οι γενικές συνελεύσεις συνεχώς εκφυλίζονται και γίνονται χώροι διαμάχης των αριστεριστών και η φοιτητική κοινότητα πιθανοί ψηφοφόροι για το τσιφλίκι της κάθε παράταξης. Το φοιτητικό κίνημα όλο και περισσότερο αλλοιώνεται στις ρεφορμιστικές, αντιεξεγερτικές και αντιεπαναστατικές αντιλήψεις των οργανώσεων και κομματικών φορέων της αριστεράς και της κεντροδεξιάς, ενώ οι αποφάσεις που βγαίνουν από τους φοιτητικούς συλλόγους είναι όλο και περισσότερο ήπιες και συμβολικές. Η ιεραρχία μέσα στα πανεπιστήμια έχει φτάσει στο απόγειο, ενώ δεν είναι λίγα τα άτομα που επιλέγουν τον δρόμο της απολιτικοποίησης και της αδιαφορίας απέναντι στα ζητήματα που μας αφορούν άμεσα. Ταυτόχρονα, τα αυτοδιαχειριζόμενα, αντιεξουσιαστικά και αναρχικά στέκια μέσα στις σχολές δέχονται τεράστια καταστολή, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις αλλεπάλληλες εκκενώσεις του Αυτοδιαχειρόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου.
Εμείς ως αναρχικοί/ές/ά, αντιεξουσιαστές/ριες/ά, φοιτητές/ριες/ά, μαθητές/ριες/ά, εργάτες/ριες/ά, μετανάστες/ριες/ά, φυλακισμένοι/ες/α και καταπιεσμένοι/ες/α δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν υπουργό και σε κανένα τσιράκι της εξουσίας να μας αφαιρέσει το δικαίωμα στην παιδεία και στην εκπαίδευση. Δεν συμβιβαζόμαστε με την εξαθλίωση της παιδείας και των ζωών μας. Σε μία περίοδο που η ιδιωτικοποίηση κυριαρχεί σε κάθε πτυχή των κοινωνικών αναγκών, θα υπερασπιστούμε τις δημόσιες δομές. Δεν τρέφουμε αυταπάτες και σε καμία περίπτωση δεν αγνοούμε την ανικανότητα του κράτους να διαχειριστεί, όχι μόνο τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, αλλά και οτιδήποτε άλλο όπως μας αποδεικνύει εξάλλου καθημερινά. Αγωνιζόμαστε για μια δημόσια, διαχειριζόμενη από τα ίδια τα φοιτητικά υποκείμενα και δωρεάν παιδεία χωρίς ταξικούς φραγμούς. Αντιμέτωποι/ες με την συντηρητικοποίηση του φοιτητικού κινήματος, τα ελευθεριακά σχήματα, τα στέκια και οι ατομικότητες με αναρχικές και αντιεξουσιαστικές αντιλήψεις οφείλουμε να διεκδικήσουμε ξανά τον χώρο μας στα πανεπιστήμια, ενάντια σε κάθε καταστολή του κράτους.Το πολυτεχνείο έχει βασικό ρόλο σε κάθε αγώνα των μαθητ(ρι)ών, φοιτητ(ρι)ών και νέων ιστορικά. Σήμερα ο αποκλεισμός του ΕΜΠ από την κοινωνία και τα αγωνιζόμενα κομμάτια της, παράλληλα με το γενικό καθεστώς αστυνομοκρατίας συνολικά της περιοχής των Εξαρχείων και του κέντρου της Αθήνας, επιχειρεί να σβήσει από τον χάρτη την αντίσταση. Όταν οι ζωές μας συνεχώς λεηλατούνται, η μόνη λύση δεν είναι άλλη από τη συλλογικοποίηση, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και την αναρχία.
Για όλα τα παραπάνω προχωρούμε στην κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΜΠ, με σκοπό τη δημιουργία ενός κέντρου αγώνα και την προπαγάνδιση και την ανάδειξη των αναρχικών και αντιεξουσιαστικών μας αντιλήψεων ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την υποβάθμιση των ζωών μας.
10,100,1000ΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
Πρωτοβουλία αναρχικών/αντιεξουσιαστ(ρι)ών ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση».
