H μανία να επιβάλλεται από την εκάστοτε εξουσία ο παραλογισμός και να προβάλλεται ως κανονικότητα είτε εξυπηρετεί σκοπιμότητες είτε καταδηλοί τη ρηχότητας της σκέψεως και το έλλειμμα πολιτισμού των κοσμο-εξουσιασθών.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Ο πολυδιαφημισμένος επικείμενος εορτασμός συμπληρώσεως 200 ετών εκ της εθνικής εξεγέρσεως, ήτοι της αδήριτης χρείας ενός λαού να επαναστατήσει, προκειμένου, με θυσιαστική αυταπάρνηση εισέτι της ιδίας της ζωής του, να δημιουργήσει, εκ του μη όντος, ένα εθνικά ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος, αποτελεί ένα κοσμοϊστορικό γεγονός.
Το ελατήριο το οποίο ώθησε τους ανθρώπους αυτούς ήταν η «πείνα και η δίψα» διά το υπέρτατο και καθαγιασμένο αγαθό της ελευθερίας, της ιδρύσεως πατρίδας, όπου οι εμφορούμενοι των αξιών του Ελληνισμού, των διαχρονικών παραδόσεων, της ζωντανής κοινής γλώσσας, της ζώσας ορθοδόξου παραδόσεως, θα είχαν τη δυνατότητα, αποτινάσσοντας τη δαμόκλειο σπάθη της ασφυκτικής υποτέλειας των Τούρκων, να αναπτύσσονται ελεύθερα, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Έλληνες, με συνειδητή συλλογική ταυτότητα, εις το διηνεκές (το προσφυές ομόαιμον – ομόγλωσσον – ομόθρησκον – ομότροπον).
Η εν λόγω εορτή πιθανολογείται όχι ως μία συνειδητή αναβίωση, εν είδει αποτίσεως φόρου τιμής, εις τους θυσιασθέντες προγόνους μας, οι οποίοι μας κατέλειψαν μία ιδιαζόντως σημαντική παρακαταθήκη, την οποία έχουμε, εκ των ων ουκ άνευ, ιδιαίτατο ηθικό χρέος και ύψιστο καθήκον να τη διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού εσαεί, αλλά ως ένα απολιθωμένο «αφήγημα», το οποίο δεν μεταλαμπαδεύεται ως μία διαχρονική άσβεστη φλόγα προς την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία μας ως έθνους, αλλά έως μία τυπική πανήγυρη άκρατου καταναλωτισμού.
Η ιστορική μνήμη παραγκωνίζεται, τα ουσιώδη και αδιαμφισβήτητα μηνύματα του ελληνορθόδοξου χριστιανισμού περιφρονούνται και δίδεται αποκλειστική προτεραιότητα στην αλλοίωση του πραγματικού και γνήσιου μηνύματος της Εθνικής Παλιγγενεσίας και στην αντικατάστασή της από μία ευτελή εμποροπανήγυρη, οικοδομημένη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση προς ανούσιες φαντασμαγορικές διοργανώσεις.
Η εμπορευματοποίηση θεμελιωδών και πανανθρώπινων ατόφιων αξιών, όπως η ελευθερία, το έθνος, η δημοκρατία, και η υποκατάστασή τους από κίβδηλα συνθήματα καταναλωτικής ευωχίας, άνευ ουδενός αξιακού υποβάθρου, εν συνδυασμώ προς όλη τη χρεοκοπημένη μαρξιστική φληναφηματολογία φαιδροποιούν και περιυβρίζουν τους νεκρούς αγωνισαμένους διά την ημετέρα ελευθερία, την οποία ημείς απολαμβάνουμε καταχρηστικά, με ιταμότητα και ασέβεια.
Συνελόντι ειπείν, δέον όπως καταλάβουμε, επιτέλους, διαρρηγνύοντας εκ βάθρων το παγιωμένο υποσυνείδητο του «μιθριδατισμού» μας προς την αποβλάκωση, ότι ο «Άγιος Βασίλης», ήτοι ο ευτραφής αυτός, πλήρως αποπνευματικοποιημένος κύριος, ο οποίος διανέμει αφειδώς δώρα στα παιδιά πόρρω απέχει από την ασκητική φιγούρα του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος, υπηρετών τον Χριστόν, προέβαινε ισοβίως σε φιλανθρωπίες, σκέποντας όλους τους ανθρώπους με αγάπη, δωρίζοντάς τους απλοχερώς και γηθοσύνως την πλησμονή της ψυχής τους.
Η ειδοποιός διαφορά έγκειται εις τη μείζονα διάκριση ανάμεσα εις την ύλη και εις το πνεύμα, εις τα πανανθρώπινα αυθεντικά κατά φύση αγαθά και τα κίβδηλα παρά φύσιν υλικά εφήμερα αγαθά.
Εν κατακλείδι, επιθυμούμε εν όψει του 2021 μία σεμνή επιμνημόσυνο δέηση απευθυνόμενοι προς νοήμονες πολίτες ή μία θεαματική πολυδάπανη καταναλωτική εκδήλωση, χάριν τέρψεως και βρώσεως των ευήκοων ώτων της αδρανούς φιλοθεάμων μάζας;
*Δικηγόρος
