Μπροστά στο έργο που τιμά τα θύματα του δυστυχήματος των Τεμπών, μια μητέρα στέκεται με δάκρυα στα μάτια, μη μπορώντας ακόμα να πιστέψει ότι δεν θα σφίξει ξανά στην αγκαλιά της την κόρη της.
Η μητέρα της Κλαούντια Λάτα, βρέθηκε στο σημείο της τραγωδίας όπου δεσπόζει το έργο «58 καρφιά στα Τέμπη» του εικαστικού Γιώργου Κόφτη και συγκλονίζει: «Αυτό είναι το παιδί μου, καρφιά στην καρδιά μου…» λέει ενώ κρατώντας ένα από τα ψηλά μεταλλικά καρφιά στο έργο.
«Έρχομαι συνέχεια, εδώ κλαίω, εδώ ουρλιάζω περιμένω ακόμα να γυρίσει» λέει η μητέρα της φοιτήτριας της στρατιωτικής ιατρικής που ταξίδευε με τον σύντροφό της εκείνο το βράδυ.
Όπως τονίζει, πρέπει να αποδοθεί δικαίωση για τα θύματα, καθώς μόνο έτσι θα ηρεμήσουν οι ψυχές τους.
«Αισθάνομαι πολλές τύψεις, γιατί έζησα»
Την ίδια στιγμή, μια γυναίκα που επέζησε από τη σφοδρή σύγκρουση των αμαξοστοιχιών, ανέφερε: «Ήταν μια δύναμη που σε τραβούσε μπροστά. Ανοίγουμε τα μάτια μας, προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι είχε γίνει το μυαλό μας πήγε στο εκτροχιασμοί. Μου λέει ο φίλος μου σήκω να βγούμε. Το χέρι μου είχε σφηνώσει. Ένιωθα ανήμπορη. Πηδάμε και νιώθω κάτι υγρό. Πιάνω και ήταν αίματα» είπε η επιζήσασα και πρόσθεσε: «Αισθάνομαι πολλές τύψεις, γιατί έζησα, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι περισσότερο είχα εγώ και τι λιγότερο όσοι σκοτώθηκαν, είναι η τύχη του επιζώντα».
