Οι πλάκες της Ιστορίας μετακινούνται ταχέως στην περιοχή μας. Εις βάρος μας. Ασχέτως αν εμείς ως έθνος, εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό μας, δεν το συνειδητοποιούμε. Η Τουρκία αποκαθιστά πλήρως τις σχέσεις της με την Αμερική, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τη Λιβύη.
Χώρες με τις οποίες ευρισκόταν σε μεγάλη διάσταση την περασμένη δεκαετία, ειδικώς στα χρόνια που ακολούθησαν μετά το πραξικόπημα του 2016. Με συνέπεια, το παράθυρο ευκαιρίας που είχε ανοίξει την τελευταία επταετία ώστε να αναβαθμιστεί η Ελλάς στον γεωπολιτικό χάρτη της Δύσης να κλείνει. Και το χειρότερο; Υπάρχουν ήδη δυσμενείς εξελίξεις εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.
Πρώτον, αλλάζει ο χάρτης δυτικά της Κρήτης. Η εξειδίκευση του τουρκολιβυκού μνημονίου με την ανακήρυξη της συνορεύουσας ζώνης της Λιβύης στη Μεσόγειο (διά της αναρτήσεως χαρτών στον ΟΗΕ), ανακήρυξη η οποία έρχεται να «συναντήσει» το κλείσιμο του κόλπου του Τάραντα από την Ιταλία, έχει ως μείζονα συνέπεια τη στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδος από την Τουρκία. Και από τα ανατολικά και από τα δυτικά.
Χωρίς να διαθέτουμε πλέον το μαξιλάρι ασφαλείας της Αιγύπτου, η οποία βελτιώνει εντυπωσιακά τις σχέσεις της με τη γείτονα μετά την επίσκεψη Ερντογάν στο Κάιρο. Η αναδιάταξη των Ενόπλων Δυνάμεών μας σε ένα εύρος θαλάσσιου χώρου πολύ μεγαλύτερου από αυτόν που καλύπτουν από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα αποτελεί ήδη επιτακτικό μονόδρομο.
Δεύτερον, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τη νέα κατάσταση με δεμένα τα χέρια εξαιτίας της Διακήρυξης των Αθηνών. Δεν το έχουμε καταλάβει καλά καλά ούτε αυτό. Οι Τούρκοι κατάφεραν με τη διακήρυξη να φυλακίσουν τον διάλογο μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, έχοντάς μας δεσμεύσει να μη διεθνοποιούμε τις παραβιάσεις του Δικαίου της Θαλάσσης και του ICAO (μη υποβολή σχεδίων πτήσης στο FIR Αθηνών) εκ μέρους τους!
Δεν είναι μόνο ότι σε όλες τους τις επαφές με ξένες διπλωματικές αντιπροσωπίες διαλαλούν ότι η Διακήρυξη των Αθηνών είναι «η μετεξέλιξη και επέκταση της Συμφωνίας της Μαδρίτης» που αναγνώριζε ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα της γείτονος στο Αιγαίο. Το μείζον είναι ότι η διαπραγμάτευση είναι πλέον ένα κλειστό παιχνίδι μεταξύ των δύο, στο οποίο δεν δύνανται να παρεμβαίνουν τρίτοι εφεξής. Ούτε το ΝΑΤΟ ούτε η Ε.Ε. ούτε ο ΟΗΕ, ουδείς.
Εάν αύριο η Τουρκία αρχίσει να παραβιάζει τον εθνικό εναέριο χώρο μας, αυτό είναι ένα αποκλειστικά διμερές θέμα. Κανένα δικαίωμα δεν έχουμε να στέλνουμε πλέον στο ΝΑΤΟ τα στιγμιότυπα που τις τεκμηριώνουν. Το αυτό ισχύει για τις υπερπτήσεις. Μεταξύ μας… Μεταξά.
Η ακροτελεύτιος παράγραφος της διακηρύξεως είναι σαφής, ξεκάθαρη και δεν χωρά παρερμηνείες. «Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης. (…) Τα Μέρη θα προσπαθήσουν να επιλύουν οιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τους με φιλικό τρόπο μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή με άλλα μέσα αμοιβαίας επιλογής, όπως προβλέπεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
Το μέγα ερώτημα που εγείρεται από τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ μετά ταύτα είναι το εξής: Αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος ηρεμίας και νηνεμίας στο Αιγαίο. Από πέρυσι τον Φεβρουάριο διεκόπησαν οι μαζικές παραβάσεις, παραβιάσεις και υπερπτήσεις στον εθνικό εναέριο χώρο μας. Ως πότε όμως οι Τούρκοι θα συνεχίσουν να επιδεικνύουν αυτοσυγκράτηση στον αέρα και στη θάλασσα, δοθέντος ότι με τη σταδιακή αποκατάσταση των σχέσεών τους με τη Δύση το περιβάλλον είναι ευνοϊκό για διεκδικήσεις;
Αν αποφασίσουν να παραβιάσουν εκ νέου τον εναέριο χώρο μας με στρατηγικό σκοπό να μας σύρουν σε διαπραγμάτευση βάθους, εμείς με βάση τη διακήρυξη υποχρεούμαστε να επιλύσουμε οποιαδήποτε διαφορά προκύψει με απευθείας διαβουλεύσεις. Καθώς γι’ αυτούς η παραβίαση των 10 μιλίων συνιστά επιβεβαίωση δικαιώματος και όχι ενέργεια που υπονομεύει τη διακήρυξη.
Δυστυχώς ο χρόνος πλέον λειτουργεί εναντίον μας. Και με βάση εκτιμήσεις ειδημόνων, το αργότερο μέχρι το φθινόπωρο οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα μπουν σε εντελώς νέα τροχιά. Ως γνωστόν, όμως, είθισται στην πατρίδα μας: Των οικιών ημών εμπιμπραμένων, ημείς άδομεν. Αντί αυτού, καλό είναι να ξυπνήσουμε και να περιμένουμε τη δήλη ημέρα. Ερχεται.
