Ενας πολιτικός είναι ικανός για όλα. Μπορεί να λέει τη μία μέρα τα κανονικά και την άλλη τα αντίθετα. Στην Ελλάδα συνηθίζεται. Και, υπό αυτή την έννοια, δεν εντυπωσιάζομαι όταν διαβάζω γνωμοδότηση διαπρεπούς πολιτικού που ερμηνεύει σήμερα το Σύνταγμα εις τρόπον ώστε να επιτρέπει την ίδρυση των μη κρατικών ΑΕΙ, ενώ στο παρελθόν γνωμοδοτούσε τα εντελώς αντίθετα.
Δεν εντυπωσιάζομαι που υπουργός της Ν.Δ. υπερψήφισε τον γάμο των ομοφύλων, ενώ στο παρελθόν είχε γράψει βιβλίο ολόκληρο εναντίον της ιδέας αυτής. Από τους -κατά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη– «ανεμοδούρες» τα περιμένω όλα. Από τον τελευταίο που θα περίμενα όμως να αναιρέσει βασικές θέσεις που αναπτύσσει με συνέπεια στον δημόσιο διάλογο εδώ και δεκαετίες είναι ο πρωθυπουργός. Τον κύριο Μητσοτάκη για πολλά μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς και να του ασκήσει κριτική, όχι όμως ότι εγκαταλείπει πάγιες θέσεις του. Ειδικά για την Ευρώπη.
Η μελέτη των θέσεων που διατύπωσε στον τηλεοπτικό σταθμό Star προχθές, αλλά και ενώπιον της «νωχελικής» Μαλτέζας προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτο Μετσόλα, χθες, η οποία ήρθε στην Αθήνα για να διαπραγματευτεί την επανεκλογή της σε ευρωπαϊκό αξίωμα, πραγματικά με εντυπωσίασε. Δεν πίστευα στα αυτιά μου! «Ο Κυριάκος τα λέει αυτά;» διερωτήθηκα. Ο Κυριάκος με τον οποίο ήμασταν μαζί την παραμονή του δημοψηφίσματος του 2015 στον τηλεοπτικό σταθμό Star, στη θρυλική εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου «Εnikos», και δίναμε, κόντρα σε όλους τους άλλους λαϊκιστές, τη μάχη της Ευρώπης; Ο Κυριάκος; Οπως θα διαπιστώσετε, ναι, ο Κυριάκος! Σταχυολογώ τις απόψεις του και καταθέτω τις παρατηρήσεις μου, για όση αξία έχουν.
–«Λίγες μέρες αφού ψηφίστηκε αυτό το κείμενο του Ευρωκοινοβουλίου, ο “Economist” μας αναβάθμισε σε πλήρη δημοκρατία, δίνοντάς μας καλύτερο βαθμό λειτουργίας από άλλες ευρωπαϊκές χώρες». Τι μας είπε εδώ ο πρωθυπουργός; Οτι η άποψη ενός έγκυρου περιοδικού -για το οποίο μίλησε με απαξίωση στην «Καθημερινή» ο Αλέξης Πατέλης– είναι ανώτερη ενός δημοκρατικώς εκλεγμένου οργάνου! Επαναλαμβάνω: Η άποψη εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι συνέπραξαν στην εκλογή αυτού του οργάνου, θεωρείται κατώτερη συγκριτικά με την άποψη της βρετανικής επιθεώρησης. Ωραία!
–«Ποιος είναι ο ευρωβουλευτής ο οποίος θα έρθει να πει στην ελληνική Δικαιοσύνη ότι “καθυστερείτε στην υπόθεση των Τεμπών” και πού το ξέρει; Και με ποιο δικαίωμα παρεμβαίνει στην ελληνική Δικαιοσύνη;» Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η κοινοτική νομοθεσία για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, την οποία η Ελλάς ενσωμάτωσε με νόμο του 2022, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, στο Εθνικό Δίκαιο, «περνά» μέσα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που διατυπώνει γνώμη!
Και ρωτά ο πρωθυπουργός τού «Μένουμε Ευρώπη» με ποιο δικαίωμα τολμά ένας ευρωβουλευτής νομοθέτης να αξιολογεί την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας; Τότε, γιατί γίνεται τόση φασαρία για τον σεβασμό στο Ενωσιακό Δίκαιο; Ο κύριος πρωθυπουργός λησμονεί, εσκεμμένα προφανώς, ότι ο ευρωβουλευτής δεν ήταν «ένας». Ηταν πολλοί – 325.
Μεταξύ αυτών, 13 βουλευτές της δικής του πολιτικής οικογένειας του ΕΛΚ και όλοι οι ευρωβουλευτές του Μακρόν. Και οι άνθρωποι αυτοί δεν ρώτησαν μόνο για την ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία εντέλλεται να ελέγχει την εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας επίσης! Ρώτησαν και για τη μεροληψία της εξεταστικής επιτροπής, που δεν καλεί κρίσιμους μάρτυρες, με συνέπεια χθες την αποχώρηση σχεδόν όλης της αντιπολίτευσης. Γιατί δεν λέει κάτι για αυτό, καθώς είναι η πρώτη φορά μετά την ένταξή μας στην Ε.Ε. που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ελέγχει το ελληνικό Κοινοβούλιο; Γιατί δεν καταγγέλλει παρέμβαση και εδώ, και κρύβεται πίσω από τη Δικαιοσύνη;
Καταληκτικώς: Εάν ο ευρωβουλευτής ο οποίος είναι, μαζί με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τον Ευρωπαίο Συνήγορο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο θεματοφύλακας της κοινοτικής νομοθεσίας (εξ αυτού του λόγου ασκεί κοινοβουλευτικό έλεγχο) «δεν έχει δικαίωμα» να μιλήσει, τότε να τον καταργήσουμε! Παράδοξο, πάντως, να αμφισβητεί τα δικαιώματα ένας δικαιωματιστής πρωθυπουργός!
-«Τελικός κριτής του κράτους δικαίου είναι η Κομισιόν, η οποία διαθέτει την αμεροληψία και την αντικειμενικότητα». Αυτό ο κύριος πρωθυπουργός το είπε ιστάμενος πλησίον της προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου παραμονές ευρωεκλογών! «Μη δίνετε σημασία στο Ευρωκοινοβούλιο, το απαξιώνω – μόνο η Ούρσουλα ξέρει!» Εάν αυτός δεν είναι ο ορισμός της αντιευρωπαϊκής στάσης, τότε ποιος είναι; Εάν το Ευρωκοινοβούλιο δεν έχει σημασία, τότε γιατί πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε;
-«Ζήτημα έκφρασης και γνώμης και ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα δεν υπάρχει. (…) Ο καθένας μπορεί να λέει και να γράφει ό,τι θέλει, και βέβαια αν θέλει κάποιος να βρει το δίκιο του (…) έχει πολύ μεγάλη δυσκολία να το διεκδικήσει». Κλασική στρεψοδικία! Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η ελευθερία έκφρασης. Είναι κυρίως η απόκρυψη της πληροφορίας από τα κρατικοδίαιτα ιδιωτικά ΜΜΕ. Το πρόβλημα είναι ο ομφάλιος λώρος κράτους – ΜΜΕ που εμποδίζει την πληροφορία να φθάσει στον τελικό της αποδέκτη σε πρώτο χρόνο. Η ελευθερία της έκφρασης και γνώμης είναι δευτερεύον. Οχι μόνο γιατί 10.000.000 Ελληνες έχουμε πράγματι 20.000.000 γνώμες. Αλλά γιατί οι πεποιθήσεις και οι σωστές αποφάσεις στις δημοκρατίες διαμορφώνονται από τις πληροφορίες. Αν οι πληροφορίες είναι ελλειμματικές, τότε είναι αυτομάτως προβληματικές και οι γνώμες που διαμορφώνονται με βάση αυτές.
-«Υπήρξαν Ελληνες ευρωβουλευτές που έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από ένα ψήφισμα το οποίο ουσιαστικά ζητά να κοπούν χρήματα από την Ελλάδα». Δεν θα ρωτήσω τον πρωθυπουργό γιατί, νέος βουλευτής το 2005, έμεινε ασάλευτος όταν άλλοι Ελληνες ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ έκαναν λόμπι στο Στρασβούργο για να κοπούν τα κονδύλια του Δ’ ΚΠΣ στην Ελλάδα, επειδή η κυβέρνηση Καραμανλή νομοθέτησε τον βασικό μέτοχο κατά της διαπλοκής. Παρέλκει.
Θα ρωτήσω, όμως: Τον κανόνα που συνδέει την εφαρμογή της δημοκρατίας με τα ευρώ του κοινοτικού προϋπολογισμού, ώστε να επεμβαίνει η Ε.Ε. στα εσωτερικά κρατών-μελών, ποιος τον διαμόρφωσε; Δεν συνέπραξε σε αυτή τη σύνδεση δημοκρατίας και ροής χρημάτων η Ελλάς με τη στάση της στις υποθέσεις της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και προσφάτως της Σερβίας; Γιατί τώρα παραπονείται ο κύριος Μητσοτάκης; Και αυτός συναίνεσε στο άνοιγμα αυτής της «κερκόπορτας»!
Δύο θέματα ακόμη. Οι Ελληνες ευρωβουλευτές προφανώς και πρέπει να προασπίζονται το καλώς (και όχι το κακώς) εννοούμενο εθνικό συμφέρον. Και βεβαίως καλούνται να μην υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν είναι, όμως, εθνικοί βουλευτές.
Είναι ευρωβουλευτές και θεματοφύλακες των Συνθηκών. Και υπερασπίζονται πράγματα υπερασπίσιμα. Οταν, δύο χρόνια μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, η ελληνική Δικαιοσύνη δεν έχει εκδώσει πόρισμα για το τι διάολο έγινε (να καταδικάσει, να αθωώσει, να αρχειοθετήσει αν πρέπει), ενώ το Κοινοβούλιο πέταξε χαρταετό στην Επιτροπή Θεσμών, ρωτάμε άραγε γιατί γινόμαστε ρεντίκολο για το κράτος δικαίου στην Εσπερία; Λίγη αυτοσυγκράτηση δεν θα έβλαπτε.
Επαναλαμβάνω την αρχική ερώτηση, λοιπόν: Είναι αυτός που διαβάσαμε παραπάνω ο Κυριάκος τού «Μένουμε Ευρώπη»; Είναι δυνατόν ένας κατεξοχήν Ευρωπαίος να διατυπώνει τέτοιες αντιευρωπαϊκές θέσεις; «Εκπλήσσομαι», που θα έλεγε και ο Αντώνης Σαμαράς.
