Η εκθετική αύξηση της τιμής των τροφίμων στην Ευρώπη συσχετίζεται με την αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η μαζική εξέγερση των Ευρωπαίων αγροτών δεν έχει να κάνει με τις επιδοτήσεις πετρελαίου, αλλά με την πολιτική της παραγωγής τροφίμων στην Ευρώπη. Στην Ολλανδία η εξέγερση των αγροτών συνεχίζεται λόγω του αναγκαστικού καταστροφικού νόμου περί αγροτικής παραγωγής. Η εφαρμογή της ευρωπαϊκής αγροτικής πολιτικής άρχισε να υλοποιείται αρχικά στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του 1990, μέσω της επιδοματικής καταστροφής της ελληνικής αλιείας. Εκείνη την εποχή δεκάδες χιλιάδες ξύλινα αλιευτικά σκάφη καταστράφηκαν.
Ελάχιστοι, όμως, μπορούσαν να κατανοήσουν τα ολέθρια μελλοντικά αποτελέσματα των παρανοϊκών πολιτικών. Σήμερα, ο ελληνικός αλιευτικός στόλος στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο έχει αντικατασταθεί από τον τουρκικό και τον ιταλικό. Η καταστροφή της Ελληνικής αλιευτικής ναυπηγικής βιομηχανίας οδήγησε στην ανάπτυξη της αντίστοιχης τουρκικής, με αποτέλεσμα ναυπηγείο καϊκιών στην Τραπεζούντα να φέρει στην είσοδο της επιχείρησης την επιγραφή «σας ευχαριστούμε, Ελληνες».
Η αλιεία από τη Μεσόγειο μεταφέρθηκε στις ακτές της Νοτίου Αμερικής, μέσω επιδοτήσεων, από τους αλιευτικούς στόλους της Ιταλίας και της Ισπανίας, αφού ο ελληνικός στόλος είχε πλέον καταστραφεί. Πρόσφατα η Αυστραλιανή επιθεώρηση «Australian National Review» δημοσίευσε μελέτη αφορούσα την ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική. Στο κείμενο αναφέρεται ότι εν μέσω πολέμου ο Ζελένσκι εισηγήθηκε νομοσχέδιο «περί αναγκαστικής πώλησης γης», που ουσιαστικά δήμευε τις ιδιοκτησίες των αγροτών που πολεμούσαν στο μέτωπο και ταυτόχρονα τις μεταβίβαζε στα ξένα funds.
Αμέσως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, τα αμερικανικά funds Cargill, Monsanto, Dupont, Vanguard, Blackrock and Blackstone βρέθηκαν να κατέχουν το 22% της ουκρανικής γης και το 40% το 2024. Η Monsanto σήμερα κατέχει το 78% της γης στην περιοχή του Sumy, το 56% στο Chernihiv, το 59% στο Kherson και το 47% στο Mykolaiv, καθώς και το 34% σε Κίεβο και Dnipropetrovsk.
Επίσης, η κινεζική εφημερίδα «South China Morning Post» δημοσίευσε ότι στο παρελθόν η Κίνα αγόρασε στην Ουκρανία έκταση ίση με το μέγεθος του Βελγίου. Επιπλέον, το 28% της ουκρανικής γης αγοράστηκε από Ουκρανούς ολιγάρχες και τις NCH Capital, Agro Generation, ADM Germany, KWS, Bayer and BASF, Saudi PIF και SALIC. Σήμερα το 75 % της ουκρανικής γης ανήκει στα funds και στους ολιγάρχες.
Αμέσως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χορήγησε δάνειο 17 δισεκατομμυρίων δολαρίων στον Ζελένσκι, υποδουλώνοντας τη χώρα στο διηνεκές. Η συνολική αγορά της Ουκρανίας εν καιρώ πολέμου, σε συνδυασμό με τη διάθεση αδασμολόγητων ουκρανικών γεωργικών προϊόντων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που καταστρέφει τους Πολωνούς αγρότες, δεν είναι μία τυχαία κερδοσκοπική επιχείρηση, επειδή συνιστά την υλοποίηση του σχεδίου των ελίτ περί του «απολύτου έλεγχου των τροφίμων», με πρόσχημα βέβαια την κλιματική αλλαγή. Αν αναγνώσει κάποιος προσεκτικά τις ευρωπαϊκές οδηγίες και τις πράξεις της, θα κατανοήσει ότι η αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποσκοπεί στη μεταφορά της παραγωγής τροφίμων στην Ουκρανία και τη Λατινική Αμερική. Το ουκρανικό μοντέλο υλοποιεί σήμερα στην Ελλάδα η Ν.Δ.
Οι Ελληνες αγρότες, όμως, λόγω κομματικών δεσμών με τη Ν.Δ. αδυνατούν να αντιληφθούν ότι δολίως φτωχοποιούνται για να αναγκαστούν να πουλήσουν τη γη τους στα funds. Η ουκρανοποίηση της Ελλάδας άρχισε με τον εμίρη του Κατάρ, ενώ σήμερα υλοποιείται από τον αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ο οποίος αγοράζει μαζικά τους ελαιώνες στην Πελοπόννησο. Αυτός είναι και ο λόγος της πρόσκλησης μεταναστών «ραβδιστών ελιάς» από τη Ν.Δ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μητσοτάκης επισκέφτηκε πρόσφατα το Κατάρ, προσκαλώντας τους Αραβες για «επενδύσεις», προφανώς σε γη, επειδή η χώρα δεν έχει να πουλήσει τίποτε άλλο. Οι Αραβες επενδύουν στην αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας και αποσκοπούν μόνο στην αγορά αγροτικής γης στην Ελλάδα.
