Στη «Δίκη στο Open» φιλοξενήθηκε ο δικηγόρος και πρώην αθλητικός δικαστής Χάρης Γρηγορίου και μίλησε για τις αυτόματες ποινές για τη βία από τη ΔΕΑΒ, τονίζοντας ότι είναι θέμα χρόνου να καταστούν ανεφάρμοστες οι διατάξεις του νόμου Βρούτση, γιατί παραβιάζουν το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου.
Αναλυτικά όσα είπε ο κ. Γρηγορίου:
Για την τιμωρία του Βόλου και του Αχιλλέα Μπέου: «Νιώθουμε μια σιγουριά ότι επειδή αυτή η απόφαση είναι διάτρητη θα ανατραπεί, και για νομικούς και για ουσιαστικούς λόγους. Η απόφαση εξεδόθη με το καθαρά αθλητικό πειθαρχικό δίκαιο και εκκρεμεί ο δεύτερος βαθμός στην Επιτροπή Εφέσεων με έμπειρους δικαστές όπου είμαι όχι απλά αισιόδοξος ότι θα καταπέσει αλλά έχω εμπιστοσύνη και υπάρχουν και βάσιμοι λόγοι. Έχουμε ένα «οπλοστάσιο» με ισχυρισμούς και ενστάσεις, εκκρεμεί η διαδικασία. Εξετάζοντας την ίδια περίπτωση, με τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά, η ΔΕΑΒ κατέληξε στο ότι δεν είχε πάρει έκταση σαν γεγονός ρατσιστικό. Γι αυτό επιβάλλει σχεδόν το ελάχιστο του χρηματικού προστίμου στον Αχιλλέα Μπέο, καμία σχέση με τον Βόλο. Άρα έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά, αλλά και μία κρίση της ΔΕΑΒ που στελεχώνεται από συνταξιούχους δικαστές».
Για τις διπλές ποινές από τα πειθαρχικά όργανα του ποδοσφαίρου και της ΔΕΑΒ: «Πρέπει να τεθεί σε προτεραιότητα η άμεση επέμβαση της FIFA και της UEFA γιατί δημιουργούνται πάρα πολλές στρεβλώσεις στις οποίες οι διαγωνιζόμενες ανώνυμες εταιρίες έχουν κάθε λόγο να παραπονούνται και να διαμαρτύρονται. Είναι τρομακτικό αυτό το θέμα, είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί από τη μία πλευρά έχουμε μια πολιτική βούληση και από την άλλη ένα ήδη διαμορφωμένο καθεστώς στα πλαίσια του αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου.
Θίγεται απόλυτα το ποδοσφαιρικό αυτοδιοίκητο. Δεν μπορεί για το ίδιο γεγονός να επιλαμβάνονται δύο δικαιοδοτικά όργανα, το μεν από ενεργούς δικαστές, το δε μια μικτή επιτροπή που προΐσταται συνταξιούχος εισαγγελέας εφετών, νομικοί και υπάλληλοι και αστυνομικός. Στη μία περίπτωση υπάρχει ο Πειθαρχικός Κώδικας, ο ΚΑΠ, ο δικονομικός κανόνας λειτουργίας δικαστικών οργάνων, ο κανονισμός ιδιότητας μεταγραφών ποδοσφαιριστών, οι κανονισμοί διαιτησίας, δηλαδή ένα σύνολο κωδίκων και διατάξεων με βάση τα οποία ο εφαρμοστής του δικαίου αποφασίζει.
Όσον αφορά τη ΔΕΑΒ που συνεστήθη προσφάτως και είναι μία απλή κρατική επιτροπή, ούτε καν ανεξάρτητη αρχή, υπάρχουν δύο πρόνοιες στα δύο άρθρα. Η ρίψη κροτίδων, μία γενική αναφορά, ένα γενικό «περιτύλιγμα» με ρατσισμό, αθλητική βία και υπάρχουν οξύμωρα σχήματα. Εννοώ ότι οι συμπλοκές και οι βάναυσες βίαιες συμπεριφορές μεταξύ φιλάθλων να τιμωρούνται με χρηματικό πρόστιμο από 10.000 ευρώ μέχρι 1 εκατ. ευρώ ενώ η κροτίδα τιμωρείται με ποινή κεκλεισμένων των θυρών. Το λέει ο νόμος του κ. Βρούτση. Δεν ξέρω ποια είναι η λογική γιατί δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του ο νομοθέτης.
Στο παιχνίδι Διαγόρας-Παναχαϊκή, η επιλογή το να μπουν αυτοί οι 25 φίλαθλοι των φιλοξενουμένων ήταν της Αστυνομίας και έγινε το οξύμωρο ότι μετά το παιχνίδι συνελήφθησαν. Με ποια λογική έγινε αυτή η επιλογή από πλευράς Αστυνομίας; Αν ήταν παραβάτες γιατί τους έβαλαν μέσα; Άρα για να αποσείσουμε από πάνω μας τις ευθύνες της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, τις χώνουμε στο περίφημο δήθεν αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου στις πλάτες των ΠΑΕ, φόρτωσε και τον Διαγόρα και την Παναχαϊκή άλλο ένα διπλό πρόστιμο όπου θα δείτε ότι και από τον αθλητικό δικαστή είναι λευκές οι εκθέσεις, και του διαιτητή και του παρατηρητή.
Στην αθλητική δικαιοσύνη μέσα σε δύο εργάσιμες μέρες ασκείς έφεση και έχεις τον δεύτερο βαθμό κρίσης. Εδώ πότε τον έχεις; Πρέπει να κάνεις αίτηση ακύρωσης, αίτηση αναστολή, προσωρινή διαταγή και αν πάρει σύντομη δικάσιμο. Στο μεταξύ, τα πρόστιμα καταλογίζονται στο ΑΦΜ του νομικού προσώπου, δεν παίρνει ενημερότητες, δεν μετέχει σε αδειοδοτήσεις, υπάρχει πρόβλημα με το πιστοποιητικό. Όποιος καταφύγει στα δικαστήρια είναι αμφίβολο αν θα προλάβει να μην παίξει κεκλεισμένων των θυρών. Αυτό έγινε και με την Παναχαϊκή».
Για το ότι βάσει του Δικαίου δεν γίνονται δύο δίκες για το ίδιο αδίκημα: «Η θεσμοθέτηση αυτής της επιτροπής με τον μανδύα της κρατικής μόνο αθώα δεν ήταν. Γιατί είναι μια κρατική επιτροπή ενός υπουργείου. Άρα δεν είναι ένας διπλός εφαρμοστής δικαίου, δεν είναι ένα δεύτερο δικαστήριο, έχουμε μία επιτροπή που λέει ότι η δημόσια τάξη και ασφάλεια είναι υπέρτερη από τη διεξαγωγή ενός αγώνα. Εδώ έχουμε σοβαρό θέμα αντισυνταγματικότητας. Δεν σημαίνει ότι επειδή βρήκαμε παπά πρέπει να θάψουμε και πέντε-έξι. Έγιναν κάποια επεισόδια που όλοι αποδοκιμάσαμε, τιμωρήθηκαν και τα γήπεδα αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να θεσμοθετούμε με το ρόπαλο. Δε θα είχε κανείς αντίρρηση αν αυτή η ΔΕΑΒ είχε έναν συμπληρωματικό ρόλο της αθλητικής δικαιοσύνης. Όπως έχουμε πει και για την ΕΕΑ η οποία σε αρκετά θέματα κινείται παράλληλα με την αδειοδότηση της ΕΠΟ. Εάν η ΔΕΑΒ εκινείτο σε περιπτώσεις ελέγχου, θεώρησης εισιτηρίων, φοροδιαφυγής, σε οτιδήποτε άλλο. Τώρα δεν υπάρχει αντιστοίχιση και αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της παράβασης και της κύρωσης. Μία κροτίδα=κεκλεισμένων των θυρών, συμπλοκές εκτεταμένες=χρηματικό πρόστιμο. Αυτός είναι ο νόμος.
Στην παράγραφο 2 λέει ότι σε σοβαρά επεισόδια, η κύρωση είναι χρηματική ποινή από 10.000 ευρώ έως 1 εκατ. ευρώ. Σε ήσσονος σημασίας παραβατικές συμπεριφορές όπως η κροτίδα είναι κεκλεισμένων των θυρών. Άρα στη μία περίπτωση τιμωρείται μόνο το νομικό πρόσωπο για παρεκτροπές φυσικών προσώπων που θα έπρεπε να μην μπαίνουν στο γήπεδο, να εκκενώνεται η εξέδρα από εκεί που έγιναν τα επεισόδια, όπως είναι στο άρθρο 18 που δίνεται η δυνατότητα στο πειθαρχικό δίκαιο να είναι κεκλεισμένων των θυρών, να μην εκδίδονται εισιτήρια, να τιμωρούνται οι αυτουργοί. Εδώ τώρα τι καταφέραμε; Αυτοί θα ξαναμπούν, θα ξανακάνουν εκτεταμένα επεισόδια, και των δύο ομάδων και θα ξανατιμωρηθεί πάλι η ομάδα».
Για το ότι οι διαιτητές δεν έχουν θεσμική εκπροσώπηση στην ΕΠΟ: «Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Είναι πρωταγωνιστές σε έναν αγώνα μετά τους ποδοσφαιριστές. Αν θέλετε, είναι οι διαμορφωτές και σε μεγάλο βαθμό κρίνουν και αποτελέσματα με την εσφαλμένη ή σωστή διαιτητική τους συμπεριφορά. Ήταν πάρα πολύ ερασιτεχνική η συντεχνιακή απαίτηση και ένωση των διαιτητών».
Αν έχει διαβάσει την αιτιολογική έκθεση του νόμου Βρούτση: «Όχι. Μα δεν υπάρχει γιατί είναι προσθήκη στον νόμο 4326 δύο άρθρων με τον νόμο 5085. Στην ουσία είναι όλα τόσο πρόχειρα. Και δεν φταίει η δικαιοδοτική επιτροπή της ΔΕΑΒ. Αυτό έχει, αυτό κοιτάει. Μάλιστα, μέσα σε μία εβδομάδα, με συνοπτικές διαδικασίες γίνεται η όλη ιστορία».
Για το αν όλες αυτές οι στρεβλώσεις του νόμου Βρούτση γυρίσουν «μπούμερανγκ» στην κυβέρνηση: «Εννοείται. Και η ατιμωρησία και οι υπερβολικές ποινές κατατείνουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Γιατί εδώ δεν γίνεται σωφρονισμός και για το μέλλον. Να πούμε ωραία, υπάρχει και η ΔΕΑΒ μετά από μια εμπειρία παραβατικών συμπεριφορών και αποδοκιμαστέων πράξεων, θεσμοθέτησε ο υφυπουργός Αθλητισμού μια κρατική επιτροπή επιπρόσθετη του αθλητικού δικαίου για να μπορεί να καλύψει κάποια κενά».
Αν πιστεύει ότι οι διατάξεις του νόμου Βρούτση θα καταστούν ανεφάρμοστες: «Απόλυτα το πιστεύω αυτό, είναι θέμα χρόνου. Θα έρθουν η UEFA και η FIFA και δεν μπορούν να το ανεχτούν αυτό. Δεν γίνεται να συνυπάρξουν οι ποινές του αθλητικού δικαίου και οι ποινές της ΔΕΑΒ. Και είναι ένα μέρος που επιλαμβάνονται, δεν επιλαμβάνονται σε όλες τις παραβάσεις άμα διαβάσετε τις δύο πρόνοιες των άρθρων 1 και 2 του νόμου 4326. Το πειθαρχικό δίκαιο έχει και μια λογική. Για τη Super League 2 οι χρηματικές ποινές θα έπρεπε να είναι στο μισό, για τη Γ’ Εθνική ακόμα πιο κάτω, το 1/6. Πρέπει να υπάρχει μια διαβάθμιση στις ποινές».
